... غیر را درمان و خود همرنگ اهل درد باش

چند باشی موج گرداب علایق پروری

از حبابی کم نه ای در بحر هستی فرد باش ...

... صوت بلبل چو کند مایل سیر چمنش

می زند موج صفا بس که ز هر سو بدنش

بهتر از خانه آیینه بود پیرهنش

خوش آنکه موج زن وصل آن نگار شوم

به رنگ آب هم آغوش لاله زار شوم ...

... که هرگز یک سر مویش نمی آید به دست من

من آن پیمانه ام کز کثرت موج تنک ظرفی

بود گوش حباب می بر آواز شکست من ...

زندگی می آورد ای شمع آب جوی صبح

چون تو از موج نسیمش در پی مردن شدی

ای دل از بیم گناهت دوزخی در عرصه نیست ...

... چمن از پی ات گر آید به بهار ما نیایی

سر خاک ما اسیران شده موج خیز حسرت

ننهاده پا به کشتی به مزار ما نیایی

... گر دهد جان نوت رو به مسیحا نکنی

می زند هر نفس از موج دوصدچین به جبین

گر شوی تشنه گذر جانب دریا نکنی ...

... لب من چون لب جو نان کسی را نچشد

موج آب از چه شود سفره گشا در کشمیر

موی سر گشته چو طاووس کلاهم در فقر ...

... ز صفاپور دلم چون به کدورت نرسد

که شط او نزند موج صفا در کشمیر

بخت برگشته ز هر کوه به من کرد نصیب ...

... سنگی به جام قیصر دین پروری زدند

کز موج رخنه ساغر خاقان چین شکست

از بیم تلخکامی و طغیان شور خلق ...

... تا حشر ماند در دل او آرزوی آب

بگشود موج گیسوی خود در مصیبتش

بی اختیار گشت خراشیده روی آب ...

... مشکی که بهر تشنه لبان خواست پر کند

از کف به موج خیز مخالف رها نکرد

غیر از عدو که بر سر او تاخت در فرات ...

... زآبش صدف گر شود بهره ور

ناستد ز موج روانی گهر

ز جویش نهال است آب حیات ...

... محرک نمی جوید آن در زکس

به موج گهر می رود پیش و پس

برآورده گردون به فیروزه نام ...

... رباب از چشمه جاری به دستش

ز تار موج دایم پای بستش

ز رود نهر چون گردد نواسنج ...

... کند دیوار ساز رقص گرداب

گر از موج هوا گیرد کمانچه

ز صوت او شفق ریزد به خوانچه ...

... دو صد مرغوله هر سویش کند گل

ز موج سبزه بر شاخ سمن تار

کشد تا سازدش طنبور پرکار ...

... چه شد که دامن قدسی ز خون دیده پرست

کسی ز موج نکرده ست منع دریا را

... حدیث هجر به گوش دلم چنان تلخ است

که حرف موج بگویند ناخدایی را

دماغ غنچه معطر شد از نسیم سحر ...

... دیده ام را مانع نظاره آب دیده شد

موج دایم در خراش روی دریا ناخن است

... اگرچه خرمن گل نیست مشت خاری هست

ز موج خیز محبت برون مرو قدسی

به خس گذار درین بحر اگر کناری هست

... نه ز هجران خسته دل گردیم نی از وصل خوش

موج دریاییم ما را لجه و ساحل یکی ست

وادی عشق است اینجا ساربان آهسته ران ...

... یک قطره خون نماند که از چشم تر نرفت

از دیده موج اشک به صد خون دل گذشت

طوفان هم از سفینه ما بی خطر نرفت ...

... مشکل که تا قیامت از صبح دم برآید

در موج خیز دریا هر لحظه نیست طوفان

کز رشک آب چشمم دریا به هم برآید ...

... آگه ز حال غرقه به خونان نه ای ای رفیق

کشتی ز موج خیز غمت بر کران فتاد

... دیده نگذاشت که نم در جگر ما باشد

برنیاورد سر از موج سرشکم گردون

این گهر چند گره در دل دریا باشد ...