... در نهانخانه محوست عبادتگاهم

نیستم موج که سجاده بر آب اندازم

لاله ای نیست صباحت که مرا گرم کند ...

... در سر سرو هوایی است که من می دانم

موج دریای حوادث دل چون آینه را

صیقل زنگ زدایی است که من می دانم ...

... شد قفس چوب نبات از سخن شیرینم

موج دریای حوادث رگ خواب است مرا

بس که کوه غم او کرد گران تمکینم ...

... وسعت حوصله را مهر دهان ساخته ایم

وقت ما را نکند موج حوادث ناصاف

ما به این سلسله چون آب روان ساخته ایم ...

... دل ما خوش که درین قافله سودا کردیم

عمر در بیهده گردی گذراندیم چو موج

از گهر صلح به خار و خس دریا کردیم ...

... ما ز کوته نظری چشم به ساحل داریم

می زند موج پریزاد ز حق عالم و ما

دیو در شیشه ز اندیشه باطل داریم ...

... به قلزمی که به امید گوهر آمده ام

چو موج اگر چه شکسته است بال من صایب

به ساحل از دل دریا مکرر آمده ام

... ربوده است ز من شوق خاکبوس قرار

اگر چو موج ز دریا کرانه می طلبم

ز ریگ روغن بادام چشم می دارم ...

... که دام مکر بود تار و پود ازین مردم

ز خون تشنه لبان است موج بحر سراب

مرو ز راه به محض نمود ازین مردم ...

... اگرچه همچو مسیحا فلک سوارشدم

چه حاجت است به آغوش همچو موج مرا

چنین که محو در آن بحر بیکنار شدم ...

... گمان برند زره در ته قبا دارم

درین محیط که بازوی موج خار و خس است

به دست بسته تمنای آشنا دارم ...

... چگونه خون نچکد از کلام من صایب

که موج اشک شکسته است شیشه در جگرم

... نشاط رفته ز عمر گذشته می خواهم

حساب موج از بحر سراب می گیرم

به زور بازوی همت چو لعل در دل سنگ ...

... به هر که منکر جوش سرشک من باشد

اگر بود پسر نوح موج طوفانم

گشاده روی به احباب چون گل صبحم ...

... کجا روم که درین صیدگاه ناکامی

هزار دام ز موج سراب می بینم

رخ گشاده ز دل زنگ می برد صایب ...

... بیاض گردن میناست صبح صادق من

هلال عید ز موج پیاله می بینم

مرا ز سیر چمن غم ترا نشاط رسد ...

... به گوشه ای بنشینم به فکر یار روم

مرا ز باد مخالف چو موج پروا نیست

میان گشاده به دریای بیکنار روم ...

... که نقش چون ننشیند به اختیار روم

دعای جوشن ماهی ز موجه خطرست

چگونه بحر گذارم به جویبار روم ...

... نگاه گرم به هر کس کند کباب شوم

ز من کناره کند موج اگر حباب شوم

فریب من نخورد تشنه گر سراب شوم

چو موج صیقل دریا چو می توانم شد

گره چرا به دل بحر چون حباب شوم ...

... چگونه سینه سپر پیش آفتاب کنیم

چو موج بر صف دریا زنیم و خوش باشیم

به خویش کار چرا تنگ چون حباب کنیم ...

... از راه رحم خشک ز سایل گذشته ام

چون موج قدردانی دریاست مطلبم

گاهی اگر به دامن ساحل گذشته ام ...