... دحیه کردست جبرییلی را

جبرییل از کرامتش در راه

بر ملک جمله گشته شاهنشاه ...

... شمسه عقل آدمی زاده

صبح صادق چنو ندیده به راه

آفتابی به زیر گنبد ماه ...

... دولتش چون گذاشت علیا را

راهبر بود مر بحیرا را

ایمنه غافل از چنان دری ...

... برده ایمنه به روح امین

گشته عمان ورا عدو در راه

وز بزرگیش ناشده آگاه ...

... دین بدو یافت زینت و رونق

زانکه زو یافت خلق راه به حق

رهروان را ز احمد مختار ...

... زیرکی عقل از بدایت اوست

کرده مهمان ز بیم گمراهی

عقل کل را به امر اللهی ...

... تو به پای آیی او به دیده رود

ره نمای تو راه ایمانست

عقل در کار خویش حیرانست ...

... خرد او به از کمال شما

او دلیل تو بس تو راه مجوی

او زبان تو بس تو یافه مگوی ...

... قبه بر فرق آفتاب زده

راه را جبرییل آب زده

زحل و مشتری سیم مریخ ...

... استعینوا پناهگاه جنان

لاتمیلوا به شاهراه جنان

تخرج الحی رایت قدرت ...

... پرده دار سرای پرده راز

چون برآمد ز شاهراه عدم

نو رهی خواست مصطفی ز آدم ...

... به ز تکرار و ذکر صد ساله است

اخترش قهرمان راه ملک

عصمتش پاسبان شاه فلک ...

... هرگز از ذل نیاید اندر سر

چون سوی راه بیخودی پوید

نقش خود زاب روی خود شوید ...

... دیده را شرم داده جان را بذل

دل و چشمش ز راه نتف و نتف

خلق و خلقش ز بهر عز و شرف ...

... زان همه کور و بی بصر ماندند

کاندرین راه مختصر ماندند

کرد بر روی کشتگان نیاز ...

... انس و جن کمترین خیلش بود

ماه راهش خسوف نپذیرد

شمس شرعش کسوف نپذیرد ...

... موج دریا چو آتش نمرود

راه پیدا بود پر از آکفت

راه او جز نهفته نتوان رفت

از پی جان آن سر سادات ...

... حدثان را زبان قال نماند

زین سبب قاصر آمدم زان راه

که نبودم ز حال راه آگاه

مر مرا تا به خلق راه نمود

چون گذشتم ز خلق راه نبود

زان مقامی که من بماندم پس ...

... رفت و بر فرق جبرییل نشست

زانکه در پیش داشت راه نهفت

زان همی الرفیق الاعلی گفت ...

... جسم او باز شد به جسمانی

جسم در راه پر خلل کوشد

اسم در قسم لم یزل کوشد ...

... پیش از این رمزها سخن این بود

صدق او از پی سلامت راه

بوده ساحرشناس و کاهن کاه ...

... نه ز خط بد عتیق در خط بود

هادی راه ره نمود او را

هیچ جمعیتی نبود او را

گرچه اصحاب کهف از پی راه

جمله گشتند از آن خلل آگاه ...

... لفظ سید چو در زمان بشنید

در شب داج راه راست بدید

به یکی لفظ وی بداد اقرار ...

... قد او در رضای یزدانی

جست پیراهن مسلمانی

بوده چندان کرامت و فضلش ...

... پیش او روفتند تا درگاه

حور و غلمان به جعد و گیسو راه

رافضی را بماند در گردن ...

... رافضی رایضی چه داند کرد

بود بوبکر با علی همراه

تو زبان فضول کن کوتاه ...

... دین نهاده برای چونان شاه

پای دامی ز طا و ها در راه

آنکه طه طهارتش داده ...

... از پی مؤمنان به تیغ و کمند

خار شبهت ز راه ایمان کند

روح کرده ز راح سرمستش ...

... آنکه بر جای مصطفی بنشست

بر لبش شرم راه خطبه ببست

آن ز لکنت نبود بود از شرم ...

... نطق چون قطن گشت پنبه دهان

گفت عثمان چو بسته شد راهش

بگشاد از میان جان آهش ...

... بعد از این کارهای بد نکند

برگرفتش محمد از سر راه

جمله لشکر شده ز کار آگاه ...

... آل مروان و آل سفله زیاد

که نرفتند جز به راه عناد

با علی کی بود مخن دوست ...

... ناگه آل زیاد بر وی تاخت

راه آب فرات بربستند

دل او زان عنا و غم خستند ...

... بوالحکم را گزیده بر احمد

راه آزرم و شرم بربسته

عهد و پیمان شرع بشکسته

... زال هر روز بامداد پگاه

کودکان را فگندی اندر راه

آمدی از میان شهر برون ...