... می کند پهلو تهی از شیشه ام خارا هنوز

گرچه موج ناتوانی می زند پهلوی من

موج اشکم می زند سرپنچه بادریا هنوز

چشم او روزی که ما را گوشه گیر از خلق کرد ...

... گرچه ازخط غمزه شوخش حصاری گشته است

موج جوهر می زند شمشیر اقبالش هنوز

گرچه دود از خرمن حسنش برآورده است خط ...

... نبود بی شفق این شام غریبان هرگز

می زند موج سراب آتش ما را دامن

نیست این بادیه بی سلسله جنبان هرگز ...

... ترا تردد خاطر کشیده است به بند

که آب می شود از موج خویش سلسله ساز

به فکر صایب ازان می کنند رغبت خلق ...

... که عدل گشت ترازوی روزگار امروز

به دام و دانه چه حاجت که موج سبزه و گل

شده است سلسله گردن شکار امروز ...

... با وجود نافه بوی مشک عریان در لباس

تار و پود حله فردوش گردد موج اشک

چشم گریان راست تشریفات الوان در لباس ...

... بی پروبالی درین وادی پروبال است و بس

موج در هرجنبش از حالی به حالی می رود

بحر لنگردار یکتایی به یک حال است و بس ...

... می شوی دیوانه از دامان آن صحرا مپرس

تیغ سیراب است موج قلزم خونخوار عشق

غوطه در خون می دهی ما را ازان دریا مپرس ...

... کوه تمکین حبابیم از شکیب مامگوی

جلوه موج سرابیم از قرار ما مپرس

بید مجنونیم برگ ما زبان خامشی است ...

... دوری نیازموده چه داند هجر چیست

از موج آب حال جگر تشنگان مپرس

تیر کج ازنشان خبر راست چون دهد ...

... آب حیات می طلبد حرص تشنه لب

در وادیی که موج سرابی ندید کس

طی شد جهان واهل دلی از جهان نخاست ...

... چون صدف صایب ز دریا گوشه ای کن اختیار

ز انقلاب موج آب چون گهر آسوده باش

... از محیط می برون آور گلیم خویش را

بیش ازین چون موج بی لنگر درین دریا مباش

طاق نسیان انتظار شیشه می می کشد ...

... نیست جان بی قراران را به تن دل بستگی

پیش پای موج ساحل گر نباشد گو مباش

تا هدف جایی نمی استد خدنگ گرم رو ...

... بر رخ دلدار حایل گر نباشد گو مباش

نیست صایب عالم امکان به جز موج سراب

در نظر این نقش باطل گر نباشد گو مباش

... سبزه بیگانه ای در بوستانی گو مباش

موج دریای کرم شیرازه گوهر بس است

چون گهر بر گردن ما ریسمانی گو مباش ...

... بنده آن سرو بالایم که طوق قمریان

می شود موج شراب از جلوه مستانه اش

کعبه نتواند قدم در کوی آن کافر گذاشت ...

... چون دل صایب خورد آب ازتماشای بهشت

تلخی چین جبین موج دارد کوثرش

... برگ بر آزادگان باشد گران ازبار بیش

تازه گردد داغ آب از جلوه موج سراب

تشنه می گردد ز کوثر تشنه دیدار بیش ...

... هرکه راچون تیغ باشد آب باریکی به جوی

می کند چون موج از دریا تهی پهلوی خویش

شکوه خونین تراوش می کند بی اختیار ...

... لب میگون او را نیست وقت خط برآوردن

ز موج بوسه نو خط می نماید لعل شادابش

ز خواب ناز گفتم چشم اورا خط برانگیزد ...