می تراشم رزق خود چون تیر از پهلوی خویش
می کنم تا هست ممکن حفظ آب روی خویش
بار منت برنمی تابد تن آزادگان
بید مجنون را لباسی نیست غیر از موی خویش
روزی بی رنج گردد تخم رنج بی شمار
وقت آن کس خوش که باشد رزقش از بازوی خویش
چون مگس ناخوانده هر کس برسرخوانی رود
ای بسا سیلی به دست خود زند بر روی خویش
هرکه راچون تیغ باشد آب باریکی به جوی
می کند چون موج از دریا تهی پهلوی خویش
شکوه خونین تراوش می کند بی اختیار
نیست ممکن در گره چون نافه بستن بوی خویش
می تواند چهره مقصود رابی پرده دید
هرکه رو آورد در آیینه زانوی خویش
هرکه چین تنگ خلقی از جبین بیرون نکرد
متصل در زیر شمشیرست از ابروی خویش
نامه اش چون نامه صبح است در محشر سفید
هر که از اشک ندامت دادشست و شوی خویش
می کشم هر لحظه صائب آه افسوسی زدل
یک نفس فارغ نمی گردم ز رفت و روی خویش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به تلاش و کوشش برای حفظ آبرو و شخصیت خود اشاره میکند. او میگوید که برای به دست آوردن روزی زحمت میکشد و نمیخواهد بار منت دیگران را تحمل کند. مفهوم آزادگی و خودکفایی در برابر فشارهای زندگی برجسته است و به این نکته اشاره میشود که هر کس باید در زندگی خود تلاش کند و به خود متکی باشد. همچنین، شاعر بر مشکلات و رنجهایی که متوجه انسانهاست، تأکید میکند و اشاره میکند که ندامت و احساس گناه میتواند به عذاب تبدیل شود. در نهایت، او اشاره میکند که در هر لحظه درگیر تفکر درباره خود و گذشته است.
هوش مصنوعی: من تلاش میکنم که روزی خود را به دست بیاورم و آن را به سرعت و به دقت به دست آورم، تا بتوانم شرافت و حیثیت خود را حفظ کنم.
هوش مصنوعی: آزادیخواهان نمیتوانند بار سنگین مشکلات و ناملایمات را تحمل کنند؛ مانند بید مجنون که در تنهایی و افسردگی تنها چیزی که دارد، موهای خود اوست.
هوش مصنوعی: روزی خواهد رسید که کارهای سخت و دشوار به آسانی انجام شود و کسی خوشبخت است که درآمدش از تلاش و کوشش خودش به دست آید.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که برخی افراد بدون دعوت یا نظرخواهی، خود را به جمعی میرسانند و ممکن است با رفتار نادرست خود موجب بیاحترامی یا آزار دیگران شوند. در نتیجه، خودشان دچار دردسر و مشکل خواهند شد.
هوش مصنوعی: هرکسی که مانند تیغ تیز باشد، در نتیجه به راحتی میتواند آب باریکی را به جوی منتقل کند، مانند موجی که از دریا به کنار خود راه پیدا میکند.
هوش مصنوعی: شکوه و عظمت تو به صورت طبیعی و بدون قصد در حال نمایان شدن است، مانند اینکه عطر و بویی از گرهای که به آن میبندند، پخش شود.
هوش مصنوعی: هر کسی که به آغاز و درون خود نگاهی کند، میتواند به درک حقیقت و هدف واقعی خود برسد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به دلیل سختگیری و چهرهی تنگنظرش نتواند از چهرهاش نازکدلی و زیبایی نشان دهد، به طور مداوم زیر فشار و سرزنش دیگران قرار دارد.
هوش مصنوعی: نامه او مانند نامه صبح است که در قیامت سفید و درخشان میشود؛ هر کسی که از اندوه و پشیمانی اشک ریخت، خود را شسته و پاک کرده است.
هوش مصنوعی: هر لحظه از غم و اندوه میکشم و آهی از دل میزنم و هیچگاه از فکر و یاد روی خودم آسوده نمیشوم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نوبهار تازه پیدا کرد رنگ و بوی خویش
برگرفت از باد مشکین گل نقاب از روی خویش
بوستان چون جلوه زد گل را بطرف جوی خویش
کرد گل عاشق جهانرا بر رخ نیکوی خویش
مرغ دستانزن بلحن حلق دستانگوی خویش
[...]
ای جفا آموخته، از غمزه بدخوی خویش
نیکویی ناموزی آخر از رخ نیکوی خویش
می روم در راه بیداد و جفا از خوی بد
بد نباشد گر دمی باز ایستی از خوی خویش
چون تنم از ناتوانی موی شد بی هیچ فرق
[...]
چون به خواری خواستی راند آخرم از کوی خویش
کاشکی بارم نمی دادی ز اول سوی خویش
آب رویم تا ز خاک پای توست ای سرو ناز
کس نبینم در همه عالم به آب روی خویش
با تو وصل ما همین باشد که از تیغ جفا
[...]
ای کجی آموخته پیوسته از ابروی خویش
راستی هم یادگیر از قامت دلجوی خویش
کعبه ما کوی تست، از کوی خود ما را مران
قبله ما روی تست، از ما مگردان روی خویش
سر ببالین فراغت هر کسی شب تا بروز
[...]
روزی این بیگانگی بیرون کند از خوی خویش
آشنای ما شود مارا بخواند سوی خویش
هم رسد روزی که در کار بد آموز افکند
این گره کامروز افکندهست بر ابروی خویش
لازم ناکامی عشق است استغنای حسن
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.