... در نقطه آغاز ز انجام برآید

از موج حوادث نشود پخته سبک مغز

از بحر همان عنبر تر خام برآید ...

... طفلی که به دنبال من از خانه برآید

از موج محابا نکند شورش دریا

زنجیر کی از عهده دیوانه برآید ...

... زنجیر حریف دل خوش مشرب ما نیست

از موج عنانداری سیلاب نیاید

در دیده صیاد کمینگاه بهشتی است ...

... تیغ زبان دعوی برهان جهل باشد

صحرای موج افزون موج سراب دارد

آن شاخ گل همانا خواهد به باغ آمد ...

... از جستجوی ظاهر نتوان دچار ما شد

شیرینی شکر خواب در خانه اش زند موج

از فقر هر که قانع با فرش بوریا شد ...

... دیگر کمرنبندد هر غنچه ای که واشد

شد جلوه پریزاد موج سراب عالم

آیینه دل من روزی که با صفا شد ...

... ذرات عالم اورا فرمان پذیرباشد

نقش مرادعالم در خانه اش زند موج

آن را که بالش از خشت فرش از حصیرباشد ...

... گربرگ را بریزی ای خوش نوا چه باشد

موج از عنان فکندن سالم به ساحل آمد

گردست را ببندی پیش قضا چه باشد ...

... بود ز طول امل تار و پود طینت پیران

زمین شور به جز موجه سراب ندارد

ستاره سوز بود آفتاب صبح قیامت ...

... ز بخت ماست چنین تلخ گوی آن لب شیرین

وگرنه آب گهر موج انقلاب ندارد

اثر ز آبله شکوه نیست در دل عارف ...

... که تنگ حوصله یک حرف تلخ تاب ندارد

در آن محیط که من می روم چو موج سراسر

سپهر ظرف تماشای یک حباب ندارد ...

... کسی که بیخبر از بحروحدت است که داند

که در کشاکش خود موج اختیار ندارد

رگی ز تندی خو لازم است سیم بران را ...

... شکست هم گهران نیست کار بحرنژادان

وگرنه موج غمی از شکست بال ندارد

دلیل بادیه گردان حیرت است سیاهی ...

... که می ز جام گوارایی سفال ندارد

زبان موج چرا بسته است بحر ز پرسش

اگر شکسته سفالی لب سؤال ندارد ...

... سر ز گریبان برون میار که این بحر

موج به جز تیغ آبدار ندارد

در دل خرسند نیست حسرت دنیا ...

... نبض دل بیتابان زین دست نمی جنبد

این موج سبک جولان دریای دگردارد

در دایره امکان این نشأه نمی باشد ...

... در مرتبه وضو نباشد

چون موج در استخوان قانع

تب لرزه جستجو نباشد ...

... از دل ما بیقراری گرد کلفت می برد

می زداید آستین موج از دریا غبار

گرچه عقل و هوش و دین و دل به پای او فشاند ...

... چشم عیارش لباس شبروان پوشیده است

یاز موج افکنده بحر حسن عنبر بر کنار

پاره ای گشته است از خورشید تابان منکسف ...

... مد عمر جاودان در خاکدان دهر نیست

دست خود چون موج ازدامان دریا برمدار

تابه حسن کار خود گردن نیفرازی چو کوه ...

... زیر گردون نیست ممکن بی کشاکش زیستن

موج در دریای بی لنگر نمی گیرد قرار

چرخ از گردش نیفتد تانریزد خون خلق ...

... نخل از بهر بریدن می نشاند روزگار

صایب لب تشنه راعمری است چون موج سراب

بر امید آب هر سو می دواند روزگار

... با سبکباران چه سازد قلزم پر شور و شر

کف به ساحل می رسد از سیلی موج خطر

صحبت نیکان بدان را خوب رسوا می کند ...