شرم وحجاب مارا در پیچ وتاب دارد
خون خوردن است کارش تیغی که آب دارد
اندیشه رهایی نقش برآب باشد
در قلزمی که گرداب بیش از حباب دارد
گر خون شود دل سنگ چندان عجب نباشد
در عالمی که گوهر چشم پرآب دارد
از سینه برنیارد نشمرده یک نفس را
چون صبح هر که در دل بیم حساب دارد
تیغ زبان دعوی برهان جهل باشد
صحرای موج افزون موج سراب دارد
آن شاخ گل همانا خواهد به باغ آمد
کز طوق قمریان سرو پا در رکاب دارد
از آفتاب محشر اندیشه نیست مارا
حسن برشته اودل را کباب دارد
زان چشم اگرپرآب است زین آب می شود دل
رخسار او چه نسبت با آفتاب دارد
در آستین نگیرد دست کریم آرام
در آتش است نعلش ابری که آب دارد
بند خود از تپیدن چون مرغ سخت سازد
در انتظام دنیا هر کس شتاب دارد
در زیر چرخ هر کس خواهد نفس کند راست
فکر نفس کشیدن در زیر آب دارد
از فقر بر دل ما گرد کدورتی نیست
معماری کریمان ما را خراب دارد
درپرده رونهفتن صائب زبی حجابی است
رویی که شرمگین است از خود نقاب دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان وضعیت انسان و احساسات او نسبت به شرم، هویتی اجتماعی و مشکلاتی که در آن دچار شده، می‌پردازد. شاعر با تصاویری از طبیعت و نمادهای مختلف نشان می‌دهد که در جامعه‌ای پر از پیچیدگی و مشکل، فرد با احساس سنگینی و فشار دست و پنجه نرم می‌کند. مفهوم آزادی و تلاش برای رهایی از قید و بندها، در کنار تنهایی و ناامیدی، از مولفه‌های اصلی این شعر به شمار می‌آید. همچنین، شاعر به تضادهایی چون زیبایی و شرم، آتش و آب، و فقر و ثروت اشاره می‌کند که نشان‌دهنده چالش‌های درونی و بیرونی انسان در جستجوی حقیقت و آرامش است.
هوش مصنوعی: شرم و حجاب ما در پیچ و تاب است و این که کار تیغی که با آب سر و کار دارد، مثل خوردن خون است.
هوش مصنوعی: فکر رهایی در دنیای پرآشوب مانند قطره‌ای در دریا ناپدید می‌شود، جایی که مشکلات و چالش‌ها به مراتب بیشتر از فرصت‌های خوب هستند.
هوش مصنوعی: اگر دل سنگی هم خون شود، تعجبی ندارد در دنیایی که کاری از دستش برنمی‌آید و اشک چشمش فراوان است.
هوش مصنوعی: هیچ کس بدون حساب و کتاب، صدایی از قلبش بلند نمی‌کند، درست مانند صبح که در دل آن‌هایی که نگران پیاده کردن حساب و کارهایشان هستند، آرامش نیست.
هوش مصنوعی: زبان تند و پرحرف نشان‌دهنده نادانی است، چرا که در بیابان، امواج بیشتر از دریای واقعی، فقط سراب هستند.
هوش مصنوعی: گل‌هایی که زیبایی و شکوهمند بودن را دارند، نهایتاً به باغ می‌آیند؛ به شرطی که دارای ریشه‌های قوی و استواری باشند که آنها را محکم به زمین وصل کند.
هوش مصنوعی: اندیشه ما تحت تأثیر نور خورشید محشر نیست؛ زیبایی و جذابیت دل ما را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
هوش مصنوعی: اگر چشمان او پر از اشک باشد، این اشک باعث می‌شود که چهره‌اش به مانند آفتاب درخشان شود.
هوش مصنوعی: تنها کسی که دست بخشنده را در آستین خود نگه می‌دارد، می‌تواند در دل آرامش را احساس کند؛ در حالی که کسی که به آتش خود گرفتار شده است، همچون ابری است که آب در خود دارد ولی نمی‌تواند آن را به دیگران بدهد.
هوش مصنوعی: اگر انسان نتواند از خود و احساساتش به طور درست مراقبت کند، مانند مرغم می‌شود که در قفس تنگی محبوس است. در نتیجه، هر کسی که در زندگی بی‌وقفه عجله کند و شتاب داشته باشد، نمی‌تواند به نظم و آرامش دست یابد.
هوش مصنوعی: هر کسی در زیر آسمان اگر بخواهد زندگی کند، باید به این فکر کند که نفس کشیدن در زیر آب ممکن نیست و باید شرایط مناسب را برای زندگی خود فراهم کند.
هوش مصنوعی: فقر و ناداری هیچ کدورتی بر دل ما نمی‌آورد، زیرا مهربانی و حمایت نیکوکاران، سرنوشت ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: در پشت پرده، صائب از خود پنهان است؛ رویی که از خجالت نقاب بر صورت دارد، نشان‌دهنده حجاب و پنهان‌کاری اوست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دارد اگر صفائی دل از شراب دارد
روشن ترست شیشه گاهی که آب دارد
طینت که پاک باشد از می کشی چه نقصان
دریا چه شد که بر لب جام حباب دارد
از دل خطا نگردد مژگان کج نهادت
[...]
در دل خیال چشمش مست است و خواب دارد
دانسته عشق ما را بی اضطراب دارد
کی شرم می گذارد او را به صحبت من
تنها اگر نشیند از خود حجاب دارد
با دل کسی چه سازد وصل و شکیب تا کی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.