... نتوان بود از این بیش ز می خشک دهان

گاه آن است که مطرب بزند راه سبک

روز آن است که ساقی بدهد رطل گران ...

... اگر به بلخ نیامد به فصل تابستان

زبهر آنکه در آن فصل راه دور و دراز

به ناتوانی و پیری گذاشتن نتوان ...

... یک نفر خسته شده وز خستگی فریاد خوان

خصم با آه و دریغ افتاده بر راه گریغ

پشت کرده چون کمان و باز افکنده کمان ...

... زبازگشتن او خلق راست شادی جان

چرا خورند غم آنکه راه دشوارست

که بخت او همه دشوارها کند آسان ...

... شرق تا غرب زمین را ز کران تا به کران

راه شش ماهه به یک ماه ز شاهان که گذاشت

با هزاران سپه تیغ زن قلعه ستان ...

... زبیم تو به جهان اندرون شدست جهان

زبهر سود به جز راه سرکشی نسپرد

نکرد سود بر آن سرکشی وکرد زیان ...

... گر به آهنگ دز رویین گذشت اسفندیار

بی گزند از هفت خوان در راه بلخ بامیان

ور زدیگر هفت خوان بگذشت رستم بی نهیب ...

... گفتا شگفت باشد بر ماه گلستان

گفتم رخ تو راه قلندر به من نمود

گفتا که ماه راه نماید به کاروان

گفتم ز چهره تو تنم را زیان رسید ...

... در شتاب آتش فشانی در درنگ آتش نشان

راه دین معمور باشد تا تو باشی راهبر

مرز ملک آباد باشد تا تو باشی مرزبان ...

... چون به شرط دوستی خدمت گزارم نزد تو

پیش گیرم خدمت درگاه و راه اصفهان

تا که باشد سوگواری از سپهر زودگرد ...

... قومی که عنان اسب طاعت

تابند همی به راه عصیان

از خنجر سنجر ملکشاه ...

... قدم همت تو تارک کیوان سپرد

زان قبل راه نیابد به تو نحس کیوان

تن بدخواه و بداندیش تو چون ناله طفل ...

... بشکفت اگر مرد ز سرمای زمستان

المنه لله که بر شخص براهیم

آفت همه راحت شد و آتش همه ریحان ...

... از تو همه طاعت بود از ما همه عصیان

در خانه و در خیمه چو در شهر و چو در راه

هرگه که نهی مجلس و هرگه که نهی خوان ...

... آن ماه در جلباب شد امید ببریدم ز جان

کردم سر راه جمل از خون دیده خاک حل

تا همچو اشتر در وحل عاجز بماند کاروان ...

... من بیش هودج گاه زن چون بندگان بسته میان

تا بر سر راه ای عجب پیش آمدم در تیره شب

دیدم دیاری با تعب مهمان جانی با فغان ...

... از دور آواز جرس آمد به گوش من نهان

برهم دریدم راه را دریافتم دلخواه را

فرخنده فخر ماه را بر باره ای دیدم جوان ...

... میان چون کمرکرده از عشق یار

همه راه بندم کمر بر میان

نهادست بار گران بر دلم ...

... ز روی کبر نگفتی خلقتنی من نار

ز راه کفر نگفتی خلقته من طین

اگر تو خواهی بر آب تیز و نار بلند ...

... ز بیشه با او رفتند لشکرش همگین

شدند عاقبت کار در میانه راه

ستارگان مجره کواکب پروین ...

زباغ و راغ به آسیب لشکر تشرین

گرفت راه هزیمت سپاه فروردین

برون کشید ز باغ و ز راغ رایت خویش ...

... تو آدمی و همه خلق چون فریشتگان

مخالف تو چو ابلیس خاک راه و لعین

اگر ز بهر تو ابلیس یک سجود نکرد ...

... روی دشمن پشت گشت از هیبت صمصام او

وهم او در راه دشمن دام خذلان گسترید

هر کجا دشمن رود اندر فتد در دام او ...

... هر گه که در شکار و سفر باشی ای ملک

آب رونده گرد بشوید ز راه تو

ور آب کم بود سپه و لشکر تو را ...

... اگر ز هجر جفاجوی گمره است دلم

به آفرین خداوند باز یابد راه

بزرگ بار خدای جهان موید ملک ...

... چو آسمان و زمین تابعند ایزد را

زمانه حکم تورا تابع است بی اکراه

به حکم خواندن تذکیر و خواندن تأنیث ...

... موافقان تو را و مخالفان تو را

ز مهر و کین تو پاداشن است و بادافراه

به وقت آنکه تولد همی کند فرزند ...