... شده باقی وجه لایزالش

حریر لاله و گل را به شب ماه

ز صنعش داده حسن صبغة الله ...

... چو گل از هم فرو ریزد به یک دم

درآمد لاله ناگه با پیاله

تو گفتی از زمین بررست لاله

که شاها لاله دردی کش آورد

میی و آنگه نه زآن می کان توان خورد ...

... ز نرگس ها سمن بر ژاله افشاند

به ناخن ها ز سوسن لاله افشاند

ملک دستش گرفت از پیش برخاست ...

... حضور گلرخان درخواست کردن

کجا در نوبهاری لاله روی است

کجا در گلشنی زنجیر موی است ...

... درآمد هر سمن رخساری از در

به شکل لاله با شمعی معنبر

پری پیکر بتان سر تا به پا نور ...

... چو برگ گل نشسته تنگ بر هم

ز عکس رنگ روی لاله رویان

شده در صحن مجلس لاله رویان

سر زلف سیه در عود سوزی ...

... که آمد باد در پیش من افتاد

بسان لاله و گل خار و خارا

به جای تخت و مسند ساخت ماوا ...

... در آن مجلس ز گردون زهره آهنگ

چو لاله مشک بر آتش نهادند

چو غنچه نافه های چین گشادند ...

... ملک را جام می چون سرنگون شد

ز می اطراف رویش لاله گون شد

شکر را گفت جم خیز و دریاب ...

... دو چشمش خفته بر برگ سمن مست

خطی بر لاله از عنبر کشیده

به خوبی لاله را خط درکشیده

شکر چون دید ماه خرگهی را ...

... حقیقت دان که تاج تاجداریست

عذار لاله و خال سیاهش

نشان خال و روی گلعذاریست ...

... ز بلبل صد هزاران ناله برخاست

ز سوز و ناله دود از لاله برخاست

به ساقی گفت جام می درانداز ...

... سرشک از دیده چون ابر بهاری

چو لاله ز انتظارش بر جگر داغ

مگر کآرد صبا بویی از آن باغ ...

... برآمد تیره ابری ژاله بارید

به کوهستان مغرب لاله بارید

پری رخ رند بود و لا ابالی ...

ماییم کله چو لاله بر خاک زده

صد نعره چو ابر از دل غمناک زده ...

... گهی با گل به بویش روح پرورد

گهی با لاله عیشی تازه می کرد

گهی بر روی نسرین بوسه دادی ...

... چو نور دیده تابان در سیاهی

رخش چون برگ گل زیر کلاله

سر زلفش به خم چون قلب لاله

صنم چون روز اندر شب همی تافت ...

... ار درد سودایت هنوز این کاسه سر پر بود

فردا که از خاک لحد چون لاله من سر بر کنم

لاف هواداری زدم با آفتابی لاجرم ...

... که ای رعنا چو گل تا چند و تا کی

کشی از جام زرین لاله گون می

چو نرکس تا به کی ساغر پرستی

قدح در دست و سر در خواب مستی

تو تا باشی نخواهد شد چو لاله

سرت خالی ز سودای پیاله ...

... به پاکی چون گل از یک آب و یک گل

چو لاله یک زبان چون غنچه یکدل

رفیقانی لطیف و خوب دیدار ...

... روانه گشت و می شد در عماری

نقاب عنبرین از لاله برداشت

ز سنبل برگ سوسن کرد عاری ...

... چو بشنید آن فسون افسر ز مهراب

ز شبنم داد برگ لاله را آب

به پاسخ گفت ای جان برادر ...

... چو عکس طلعت خورشید را دید

سرشک لاله گون از دیده بارید

سرشک افشان گرفت اندر کنارش ...

... ز جام زر لب مغرب فروخورد

چو روی مشرق از وی لاله گون شد

ملک مست از بر قیصر برون شد ...

... بس که مرا چون صبا هوای خیالت

گرد گلستان و لاله زار برآورد

قد تو در چشم من به جلوه درآمد ...

... چو روی جم در آن گلها شکفته

چو چشم آهوان بر لاله خفته

میان یاسمین و نسترن در ...