حرف آخر قافیه

شماره ۱: تا روی تو دیدیم یقین شد ما را

شماره ۲: پاک از همه ساز جای استغنا را

شماره ۳: آتش گشتم در جگر انداخت مرا

شماره ۴: عید آمد و رفت روزه از یاد، مرا

شماره ۵: عالم دریا حباب آن دریا ما

شماره ۶: استاد زمانه عارف ذات و صفات

شماره ۷: او با تو همیشه و تو بی او عجب است

شماره ۸: تارک الف و دال که باشد خوب است

شماره ۹: در راه وفا سبک خرامی خوب است

شماره ۱۰: آن ذات که عالم به طفیلش برپاست

شماره ۱۱: دوری ز خیالات هوا تجرید است

شماره ۱۲: امروز که سنگ و سیم و زر در کار است

شماره ۱۳: منصور که در دار جهان مغفور است

شماره ۱۴: تا درد و غم عشق تو درمان گیر است

شماره ۱۵: گنجینه ما سینه [افگار] بس است

شماره ۱۶: در سینه ز عشق، داغ بسیار بس است

شماره ۱۷: ایام بهار است نه می در جام است

شماره ۱۸: خوش حالت آن مرد که خیرانجام است

شماره ۱۹: معشوق، خدا جاذبه اش رهبر ماست

شماره ۲۰: ای ماهوشان، فقیر، درویش شماست

شماره ۲۱: آن را که همیشه با خدا تعظیم است

شماره ۲۲: بیرون ز دو کون، جای درویشان است

شماره ۲۳: دیدار خدا لقای درویشان است

شماره ۲۴: هستی مال تو و نیستی مال من است

شماره ۲۵: من بنده عشق، عشق مولای من است

شماره ۲۶: نی در دل من غمی از آن و این است

شماره ۲۷: فقر فقرا نه جامه رنگین است

شماره ۲۸: آن رشته که کیش کفر و ایمان شده است

شماره ۲۹: زنهار مگو که واحد و رام یکی است

شماره ۳۰: انعام ز حق به خاصه و عام یکی است

شماره ۳۱: در مذهب ما که کفر و اسلام یکی است

شماره ۳۲: کس را خبری کجا از آن جاست که اوست

شماره ۳۳: پیدا و نهان و آشکارا همه اوست

شماره ۳۴: زاهد نخورد باده که بدنامی اوست

شماره ۳۵: چندین نقشی که زیر این چرخ دوروست

شماره ۳۶: با هر که دل رمیده ما پیوست

شماره ۳۷: چون در نظر تو یار و اغیاری هست

شماره ۳۸: تا پیش خدایت سفری حاجت نیست

شماره ۳۹: آن کس که حیا ندارد او انسان نیست

شماره ۴۰: نوری ز حقیقت به تو همسیر تو نیست

شماره ۴۱: بی ذکر تو هیچ زنده ای نیست که نیست

شماره ۴۲: بی یاد خدا ذی نفسی نیست که نیست

شماره ۴۳: در دیده ات از نور حقیقت اثری نیست

شماره ۴۴: دردی طلب از خدا دوا چیزی نیست

شماره ۴۵: بگذر ز سوا که ماسوا چیزی نیست

شماره ۴۶: جامی است جهان به دست یک ساقی نیست

شماره ۴۷: صد حیف که عمرم به خسارت بگذشت

شماره ۴۸: خود آمده زنده مرده می باید رفت

شماره ۴۹: بر دایره جهان چو پرگار مپیچ

شماره ۵۰: هر چد که یار، یار دیگر دارد

شماره ۵۱: خوش آن که مقام بر در دل ها کرد

شماره ۵۲: گویند به طالب که سفر باید کرد

شماره ۵۳: هر صبح ز گریه رخ ترم باید کرد

شماره ۵۴: از مروحه ای که شاه، احسانم کرد

شماره ۵۵: بی ناز تو من نیاز نتوانم کرد

شماره ۵۶: باید که تو را نظر به خاصان باشد

شماره ۵۷: فانیست جهان در او بقا کی باشد؟

شماره ۵۸: یک محرم راز در جهان یافت نشد

شماره ۵۹: کشت عملم هیچ نمودار نشد

شماره ۶۰: فردا که ز مشکلات حل می طلبند

شماره ۶۱: ای مست شراب، ما و من بازی چند؟

شماره ۶۲: تا خلق به خیر نام خیرم بردند

شماره ۶۳: روزی که مرا ز دیر بیرون کردند

شماره ۶۴: در دار جهان که خاص و عامی چندند

شماره ۶۵: قومی با خویش اعتباری دارند

شماره ۶۶: گیرم که جهان را به کمندی گیرند

شماره ۶۷: گر مست شوم [سر] تو هشیار کند

شماره ۶۸: آنان که به علم خویش مغرورانند

شماره ۶۹: ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند

شماره ۷۰: آنان که ندانند تو را می خوانند

شماره ۷۱: آن قوم که روز و شب تو را جویانند

شماره ۷۲: آنان که یکی هزار افسانه کنند

شماره ۷۳: درویش که با قناعت و صبر بود

شماره ۷۴: ای از خوف تو آسمان جامه کبود

شماره ۷۵: خود را تو مبین که بی خدا نتوان بود

شماره ۷۶: بی رنگ به رنگ چون تجلی بنمود

شماره ۷۷: تا پای تو سر، سر تو تا پا نشود

شماره ۷۸: تا جسم مکدرت همه جان نشود

شماره ۷۹: تا از میلی دلت گریزان نشود

شماره ۸۰: کوه غم یار کندن آسان نشود

شماره ۸۱: از ذکر زبان، انس به جانان نشود

شماره ۸۲: از مطلب من درد طلب من زاید

شماره ۸۳: اشعار سعیدا به نظامی نرسید

شماره ۸۴: ای هرزه درا ناله و افغان بگذار

شماره ۸۵: خواهی که رسی به دوست جولان بگذار

شماره ۸۶: ای آن که تویی ز عقل ها بالاتر

شماره ۸۷: خواهی که رسی به دوست، از جان بگذر

شماره ۸۸: بسیار به بر و بحر کردیم سفر

شماره ۸۹: تا زهر غمت بود نخوردیم شکر

شماره ۹۰: بی تو نفسی خوش نکشیدم هرگز

شماره ۹۱: گویند که حق یار نمازی است و بس

شماره ۹۲: گویند خدا ز روزه راضی است و بس

شماره ۹۳: از خوان غمش حواله ای دارم بس

شماره ۹۴: لعنت بر نفس ما و بر کردارش

شماره ۹۵: آنان که به دعوا شده سادات مثال

شماره ۹۶: گویند کسانی که جهان است خیال

شماره ۹۷: تا صبح نشستم من و جان بر در دل

شماره ۹۸: چون کرد ظهور، نور تابنده دل

شماره ۹۹: دیروز درآمدم به کاشانه دل

شماره ۱۰۰: تا کرد قبای ناز را بر تن گل

شماره ۱۰۱: تا بنده شدم، چو مهر تابنده شدم

شماره ۱۰۲: تنها نه به هجر آشنا گردیدم

شماره ۱۰۳: گر دل گویم تو را ز جان می ترسم

شماره ۱۰۴: یک سو شادی است در جهان یک سو غم

شماره ۱۰۵: من خانه آن ماه جبین می دانم

شماره ۱۰۶: من گرچه ز عشق، گفتگو نتوانم

شماره ۱۰۷: گر باده تو رسد به من مل چه کنم

شماره ۱۰۸: هر ذره مدان ز خود کمش می بینم

شماره ۱۰۹: شوخی که بری ز عالمش می بینم

شماره ۱۱۰: چشمی که از او دو عالمش می بینم

شماره ۱۱۱: دنیا که وفایش و بقایش معلوم

شماره ۱۱۲: ما دلق ریای خویشتن سوخته ایم

شماره ۱۱۳: تا مشعل دید عیب خامش کردیم

شماره ۱۱۴: جز ناله کسی همنفس خویش ندیدیم

شماره ۱۱۵: ما منتهییم و مبتدا هم ماییم

شماره ۱۱۶: بیرون و درون برو بیا هم ماییم

شماره ۱۱۷: آدم یک آدم است و یک صورت و جان

شماره ۱۱۸: ای بسته میان تو کمر بر دل و جان

شماره ۱۱۹: عالم جسم و محمدش آمده جان

شماره ۱۲۰: ای از تو جهانیان به دادند و فغان

شماره ۱۲۱: یاری دارم که روش دیدن نتوان

شماره ۱۲۲: عرفان به خدا هیچ ندارند جهان

شماره ۱۲۳: رفتی به سفر از پی تسخیر جهان

شماره ۱۲۴: وهمی به خیال کرده جا نام جهان

شماره ۱۲۵: بحری پنهان چو کرد جوش و طغیان

شماره ۱۲۶: تا کی به لباس عاریت بند شدن

شماره ۱۲۷: زینهار که کارها به خود آسان کن

شماره ۱۲۸: بی یار شدم یک نفسم یاری کن

شماره ۱۲۹: گاهی نزدیک و گاه دورم از تو

شماره ۱۳۰: ای شیخ کرامت منما رهبر شو

شماره ۱۳۱: چون موم بر آتشی رسی آب مشو

شماره ۱۳۲: ای نفس و هوا برده دلت را، جان کو؟

شماره ۱۳۳: با نفس دغل تو بدگمان باشی به

شماره ۱۳۴: دل رفت ز خود هنوز جان نارفته

شماره ۱۳۵: این عالم ما که بی نظیر افتاده

شماره ۱۳۶: ای باده فروش باده صاف بده

شماره ۱۳۷: ساقی آورد ساغری بگزیده

شماره ۱۳۸: در راه وفا ندیده ام قافله ای

شماره ۱۳۹: ای دل نفسی صاحب عرفان نشدی

شماره ۱۴۰: یاری دارم که رشک حور است و پری

شماره ۱۴۱: ای عهدشکن قیمت ما را چه شناسی

شماره ۱۴۲: آن بدگهری که بد بود با نیکی

شماره ۱۴۳: او معنی معنی است که را آن معنی

شماره ۱۴۴: تا کش و فش و عمامه را ته نکنی

شماره ۱۴۵: با آیینه دمی شدم روی به روی

شماره ۱۴۶: دارم دم سرد، چشم خون پالایی