غزل ۳۶۶
گو خلق بدانند که من عاشق و مستم
آوازه درست است که من توبه شکستم
گر دشمنم ایذا کند و دوست ملامت
من فارغم از هر چه بگویند که هستم
ای نفس که مطلوب تو ناموس و ریا بود
از بند تو برخاستم و خوش بنشستم
از روی نگارین تو بیزارم اگر من
تا روی تو دیدم به دگر کس نگرستم
زین پیش برآمیختمی با همه مردم
تا یار بدیدم در اغیار ببستم
ای ساقی از آن پیش که مستم کنی از می
من خود ز نظر در قد و بالای تو مستم
شبها گذرد بر من از اندیشه رویت
تا روز نه من خفته نه همسایه ز دستم
حیف است سخن گفتن با هر کس از آن لب
دشنام به من ده که درودت بفرستم
دیریست که سعدی به دل از عشق تو میگفت
این بت نه عجب باشد اگر من بپرستم
بند همه غمهای جهان بر دل من بود
در بند تو افتادم و از جمله برستم
🖰 با دو بار کلیک روی واژهها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها میتوانید آنها را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
🖐 شمارهگذاری ابیات | وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف) | 🔍 شعرهای مشابه (وزن و قافیه) | غزلیات قدیم | منبع اولیه: ویکیدرج | ارسال به فیسبوک
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
محمود کریمی » آموزش آواز (ردیف آوازی موسیقی سنتی ایران) ۲ » درآمد (آواز دشتی)
محمد منتشری » شور آفرین » ساز و آواز "شور، درآمد خارا"
برگ سبز » شمارهٔ ۲۲۱ » (سه گاه) (۱۵:۳۲ - ۲۰:۰۷) نوازندگان: نجاحی، مجید (سنتور) خواننده آواز: قوامی (فاختهای)، حسین سراینده شعر آواز: سعدی شیرازی (غزل) مطلع شعر آواز: گو خلق بدانند که من عاشق و مستم
🎜 معرفی آهنگهای دیگری که در متن آنها از این شعر استفاده شده است ...
تصاویر مرتبط در گنجینهٔ گنجور
📷 پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی، 📖 راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
حاشیهها
تا به حال ۶ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
آرش نوشته:
این شعرو تقدیم میکنم به دوست خوبم امید
👆⚐
ناشناس نوشته:
احسنت
👆⚐
فرشته نوشته:
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز
مرده آنست که نامش به نکویی نبرند
👆⚐
شقایق دیگر نوشته:
بیت آخر واقعا زیباست.
👆⚐
هاوژان شارویرانی نوشته:
زیباترین غزلیات عاشقانه مال سعدی هستش..براستی که مضمون اشعار قوی و ساختار شعرهاش کیفیت بالایی دارن…به نظر من غزلیاتش یکدست زیبا منظم و دارای معانی عاشقانه بی نظیری هستند
👆⚐
محسن نوشته:
سلام خدمت دوستان
در اشعاری که سعدی تخلص خودش رو در بیت ماقبل اخر اورده، بیت اخر معمولا ابیات بسیار زیبا و دلنشینی هستند(مانند همین شعر). گویا این ابیات
بعد از تمام کردن شعر و در زمانی دیگر به ذهن سعدی رسیده و انقدر زیبا بوده(از نظر خودش(میدانیم روی سلیقه سعدی میشود حساب کرد)) که آنها را به شعر اضافه کرده است.
در حد یک گمان:)
👆⚐