دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را
تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را
شب همه شب انتظار صبح‌رویی می‌رود
کان صباحت نیست این صبح جهان‌افروز را
وه که گر من بازبینم چهر مهرافزای او
تا قیامت شکر گویم طالع پیروز را
گر من از سنگ ملامت روی برپیچم زنم
جان سپر کردند مردانْ ناوکِ دلدوز را
کامجویان را ز ناکامی چشیدن چاره نیست
بر زمستان صبر باید طالب نوروز را
عاقلان خوشه‌چین از سر لیلی غافلند
این کرامت نیست جز مجنون خرمن‌سوز را
عاشقان دین و دنیاباز را خاصیتیست
کان نباشد زاهدان مال و جاه‌اندوز را
دیگری را در کمند آور که ما خود بنده‌ایم
ریسمان در پای حاجت نیست دست‌آموز را
سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست
در میان این و آن فرصت شمار امروز را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان عشق و علاقه‌اش به نالیدن دلسوز و حسرت دیدار یار می‌پردازد. او به زیبایی صبح و چهره معشوق اشاره می‌کند و بیان می‌کند که اگر دوباره او را ببیند، تا ابد شکرگزاری خواهد کرد. شاعر همچنین به مشکلات و ناکامی‌های عاشقان اشاره می‌کند و می‌گوید که آنها باید صبر کنند تا به نوروز برسند. او به عقل و فهم عاشقان اشاره می‌کند که از عشق غافلند و در نهایت به این نکته می‌رسد که زمان، فرصتی برای لذت‌بردن از لحظه‌ها را به ما می‌دهد و از ما می‌خواهد از امروز بهره‌برداری کنیم، زیرا دیروز رفته و فردا نامشخص است.
هوش مصنوعی: من این صدای دلسوز را دوست دارم و می‌خواهم هر طور که شده، روزم را بگذرانم.
هوش مصنوعی: هر شب به امید رسیدن صبحی زیبا می‌گذرد، ولی این روشنی که می‌بینیم، آن نور و زیبایی موردنظر نیست.
هوش مصنوعی: ای کاش اگر دوباره چهره دلنشین او را ببینم، تا پایان عمر بخاطر این شانس و خوشبختی سپاسگزار باشم.
هوش مصنوعی: اگر من از سنگ، به خاطر ملامت دور شوم و روی خود را برگردانم، جان خود را برای حفظ عشق به خطر می‌اندازم، همانطور که مردان برای دلی که به آن عشق دارند، جانشان را فدای تیر دلخراش می‌کنند.
هوش مصنوعی: کسانی که به دنبال کامیابی هستند، چاره‌ای جز تحمل ناکامی ندارند. برای رسیدن به نوروز، باید در زمستان صبر کنند.
هوش مصنوعی: عقل‌مندان و کسانی که به دنبال جمع‌آوری اطلاعات و تجربیات هستند، از عشق و احساسات عمیق لیلی غافل شده‌اند. این وهبت و مقام مخصوص مجنون نیست که خود را در آتش عشق فرو ببرد و همه چیز را فدای آن کند.
هوش مصنوعی: عاشقان حقیقی، چه در امور دین و چه در زندگی دنیوی، ویژگی‌ای دارند که باعث می‌شود از مال و مقام و ثروت و قدرت زاهدان بی‌اعتنا باشند.
هوش مصنوعی: دیگران را در دامی بینداز که خود ما نیز بندگی می‌کنیم و لازم نیست برای برآورده شدن نیازهایمان به کسی وابسته باشیم.
هوش مصنوعی: در گذشته زندگی کرده‌ایم و آینده نیز به دست ما نیست. بنابراین، بهتر است که از فرصت‌های امروز استفاده کنیم و از زمانی که داریم، بهره‌برداری کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
باز تابی در ده آن زلفین عالم سوز را
باز آبی بر زن آن روی جهان افروز را
باز بر عشاق صوفی طبع صافی جان گمار
آن دو صف جادوی شوخ دلبر جان دوز را
باز بیرون تاز در میدان عقل و عافیت
[...]
از باد اندر فتاد این سرخ سر چیغوز را
باز بتوان معز کردن بر سر او . . . وز را
چون ستان من باز گردم سرش بر گنبد رسد
چون سقونی لعل سازد گنبد پیروز را
بامدادان در شود بیرون نیاید شام را
[...]
باز باد اندر فتاد این سراسقنقوز را
پاره بتوان کرد گویی بر سر او گوز را
باز کی بینم رخ آن ماه مهر افروز را؟
گل رخ سیمین بر دل دزد عاشق سوز را؟
دولت پیروز اگر بنشاندش بار دگر
در بر من، شکر گویم دولت پیروز را
گر رسیدم از لبش روزی به کام دل، رواست
[...]
پیش دلسوزان درآر آن شمع بزم‌افروز را
تا بیاموزد ز جان دردمندان، سوز را
تا جهان از پرتو شمع جمالش روشن است
هیچ رونق نیست خورشید جهان‌افروز را
زخم اگر دانم که از دست بلورین وی است
[...]
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال ۱۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.