گنجور

حاشیه‌گذاری‌های saeed ahadkish

saeed ahadkish


saeed ahadkish در ‫۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۲۲ در پاسخ به محمود اسکندری دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۳۷:

من کجا گفتم خودم میفهمم و مولانا نمیفهمه ؟ من گفتم مولانا آدمه و قاعدتا مثل من مثل شما اشتباه میکنه

اینی که میگید هنر حد و مرز نداره واقعا ساده انگارانه است . بله شاید فرم اینجوری باشه ولی محتوا حد و مرز نداره ؟ یعنی اگه یه نفر بیاد با نهایت هنر سینمایی یه فیلم پور.ن بسازه شما تاییدش میکنی ؟ مجسمه های یونانی خیلی هنرمندانه است ولی واضحه که عریان بودنشون اشتباهه . یعنی خود حضرت داوود اون مجسمه ای که ازش ساختن رو تایید میکنه ؟ حالا هر چقدرم از لحاظ هنری خوب باشه

شکی در بی رقیب بودن شعرای کلاسیک ما نیست ولی خواهشا به خاطر علاقه کوکورانه از اونها اسطوره های مقدس نسازید جوری که بگیم هر کاری که اینها کردند بدون شک درسته و مو لا درزش نمیره

 

saeed ahadkish در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۲ اسفند ۱۴۰۰، ساعت ۱۶:۵۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۳۷:

سلام

آقاجان چرا اینقدر به خودتون فشار میارید خب مولوی اشتباه کرده همین . از آدم هایی که دوست دارید اسطوره نسازید تا مثل الان مجبور نشید برا تطهیرش آسمون ریسمون به هم ببافین . بله درسته مولانا خیلی شاعر بزرگی بوده ولی خب به دام هزلیات مبتذل افتاده و اشتباه کرده . سعدی هم که من خیلی دوستش دارم همین اشتباه رو کرده‌. همین .اشتباه کرده . خیلی پیچیدست که یه آدم اشتباه کنه؟!! یکی تو کامنت ها گفته بود مولانا جلوتر از زمان خودش بود و این کار مولانا پست مدرن بوده !!!

یاعلی!!

جناب ؛ پست مدرنیته حاصل ۷ قرن سیر تاریخی غرب مدرن هست چه ربطی به ایران زمان مولانا داشت ؟ اون زمان حتی مدرنیته هم تو خود غرب شروع نشده بود چه برسه به پست مدرنیته اونم تو ایران. 

 

 

saeed ahadkish در ‫۳ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۵ دی ۱۳۹۹، ساعت ۱۷:۲۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲:

عاشقانه بودن ویژگی ثابت غزل هاست. در شعر های بزرگان ما هم اغلب عقل ستیزی دیده میشه(به خاطر اندیشه های تصوف اون زمان) با این حال سعدی حتی در عاشقانه هایش هم عاقلانه رفتار می کنه و در اغب شعر هاش رگه هایی از اندیشه و تفکر دیده میشه . اون دوستی که گفتند شعر های سعدی برای فکر کردن بیش از حد سرخوشانه است رو رجوع میدم به یه مصرع از همین غزل:
صبر باید بر زمستان طالب نوروز را

 

saeed ahadkish در ‫۳ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۴:۵۲ دربارهٔ مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۴:

کلمات شوم و روم و موم همگی ایهام تناسب دارند و شاعر تعمدا خواسته تا فهم منظور اصلی سخت تر شود

 

saeed ahadkish در ‫۳ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۲:۱۹ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۶:

در پاسخ به خانم یا آقای مهدوی
دوست عزیز پادشاهی با دیکتاتوری زمین تا آسمون فرق دارن
اما در مورد دموکراسی امروزی
دموکراسی هیچ وقت به معنای واقعی وجود نداشت و به نظر نمیرسه که در آینده هم وجود داشته باشه چون شما هر طور نظام حکومتی رو بچینید بالاخر یک عده ای باید قدرت رو در دست بگیرند و اونهاهم تقریبا می تونن هر کاری بخوان انجام بدن خواه مردم دوست داشته باشن یا نداشته باشن. شاید بشه اسمش رو گذاشت دموکراسی مبهم مث خرید شانسی هست شما آزاد هستید هر کدوم رو که می خواید انتخاب کنید اما این که چی توشه مبهمه. با شفاف کردن محفظه شانسی ها میشه دموکراسی حقیقی تری رو به وجود آورد

 

saeed ahadkish در ‫۳ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۵۴ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۱۸:

و این انتهای ادبیات تعلیمی بود که گفت:
پارسایان روی در مخلوق
پشت بر قبله می‌کنند نماز
{پارسایانی که رویشان به سمت انسان هاست و خود را به آن ها نشان می دهند پشت به قبله نماز می کنند یعنی عبادتشون قبول نیست}

 

saeed ahadkish در ‫۳ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۴۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۸۳:

به همین سادگی و زیبایی
"مست بیفتی تو نیز گر هم از این می چشی"

 

saeed ahadkish در ‫۳ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۲:۳۱ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۳ - این غزل در تذکرهٔ مرآت الخیال امیر علیخان سودی به نام شیخ سعدی است:

سعدی در عین حال که به بهترین شکل ممکن از وزن کلمات استفاده کرده در بهترین حالت ممکن هم آرایه مراعات النظیر رو به کار برده مثل
کمر.بر.میان دربیت اول
خورشید.ماه.زهره یاقوت.سنگ در بیت دوم
عیسی.خضر یوسف جم.تاج.شاه در بیت سوم
و....

 

saeed ahadkish در ‫۳ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۲:۰۱ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰:

شاه شعره این شعر

 

sunny dark_mode