شماره ۱ - المسمط المثمن فی نعت النبی الامی العربی الهاشمی القرشی: صبحدم چون نوبت سلطان اختر می زدند - خیمه زرین ستون بر طاق اخضر می زدند

شماره ۲ - فی التوحید و النعت و مناقب الخلفاء الراشدین رضوان الله علیهم اجمعین: ای از تو پر گهر کف دریای پر خروش - هندوی درگهت شب شامی در فروش

شماره ۳ - فی منقبة اسد الله الغالب علی بن ابیطالب علیه السلام: مرحبا ای نکهت عنبر نسیم نوبهار - جان فدای نفخه ات باد ای شمیم مشگبار

شماره ۴ - فی مدح الملک الاعظم الاعدل الاکرم خسرو السواحل و البحار قطب الدنیا و الدین تهمتن کردانشاه الهرموزی: جرعه ئی خوردم و سرمست و خراب افتادم - آتشی دیدم و از دیده در آب افتادم

شماره ۵ - مخمس فی مدح ملک الاعظم خسرو السواحل نظام الدولة و الدین کیقباد الهرموزی طاب ثراه: بر آمد آن مه خورشید منظر از درگاه - گشوده بند بغلطاق و کژ نهاده کلاه

شماره ۶ - فی مدح الصاحب السعید جلال الدین الخوافی طاب ثراه: ای خادم سنبل تو عنبر - وز لعل تو رفته آب کوثر

شماره ۷ - فی مرثیة ملک الاعظم ناصر الدنیا و الدین محمد بن البرهان: رنگ شفق نگر که چو خورشید روشنست - کز خون چشم ما فلک آلوده دامنست

شماره ۸ - فی تهنیة بعید الفطر: ایکه زلفت شب قدرست و رخ زیبا عید - عید ما بی تو بعیدست و توئی ما را عید

شماره ۹ - فی التهنیة قدوم الصاحب الاعظم تاج الحق و الدین العراقی طاب ثراه: مژده ی مقدم مخدوم جهان آوردند - خبر داور دوران زمان آوردند

شماره ۱۰ - فی مدح الصاحب المعظم جمال الدین دیلم اصفهانی: پسته شکری است آنک تو داری نه دهن - شکر عسکری است آنک تو باری نه سخن

شماره ۱۱ - فی مدح الامیر الاعظم مظفر الدنیا و الدین صادون بیک طاب ثراه: چون پدید آمد ز زیر هفت چرخ مستدیر - طلعت سلطان زرین تاج زنگاری سریر

شماره ۱۲ - فی مرثیة السلطان السعید الشهید ارپه خان و مدح الامیر جلال الدولة و الدین مهدی: ز دست این فلک گوژ پشت سفله پرست - کدام سر که نرفتست عاقبت از دست

شماره ۱۳ - فی مرثیة نوئین الاعظم غیاث الدین کیخسرو و ابیه قطب الدین محمود: از گنج دهر بهره بجز زخم مار نیست - وز گلبن زمانه بجز نوک خار نیست