حرف آخر قافیه

شماره ۱ - اسب: مه روی من بخواست بعزم شکار اسب - خیز ای غلام گفت ، بزین اندر آر اسب

شماره ۲ - وله ایضا: ای خداوند من و مخدوم من - در ثنای تو سخن محکوم من

شماره ۳ - وله ایضا: اسبی دارم که دور از اسبت - همواره در آرزوی کاهست

شماره ۴ - وله ایضا: منعما شکرهای انعامت - بزبان قلم نیاید راست

شماره ۵ - و قال ایضا: غریب و خسته و درمانده ام خداوندا - ز فیض فضل، تو یک شربت شفا بفرست

شماره ۶: دوش ناگاه نعره یی بر خاست - که دگر باره جنگ کرانست

شماره ۷: از چه می افتد از برای خدای - آخر این قدر می توان دانست

شماره ۸ - وله ایضا: مرا دوستی گفت قانع شو، ایرا - که همواره غمگین بود مرد طامع

شماره ۹ - وله ایضا: داستانه ظالمی چون خوانداز دفتر کسی - مردوزن بنگر که بر جانش چه نفرینها کنند

شماره ۱۰ - وله ایضا: زهی یار من نیست همتاش و الله - گرش دوست دارم بود جاش والله

شماره ۱۱ - و قال فی وصف البناء: ..... از ارم لطیف ترست - کعبۀ فضل و قبلۀ هنرست

شماره ۱۲ - و قال ایضا: ای زمین تو آسمان زحل - آستان تو قبله گاه امل

شماره ۱۳ - و قال فی الشکایة: یا رب تو آگهی که درین اندر سال عمر - روزی بکام من نگذشتست روزگار

شماره ۱۴ - وقال: مفتی دین مروت ای که فلک را - آرزو آید که در رکاب تو پوید

شماره ۱۵ - وقال یصنف فصد الممدوح: ای بزرگی که همت تو شکست - بر دل و پشت چرخ دون آورد

شماره ۱۶ - و قال فی التهدید: زمن کدام کریم حلال زاده بود - که یک دو بیتک باصدر محترم گوید

شماره ۱۷ - و قال: هیچ صحبت مباد با عامت - که چو خود مختصر کند نامت

شماره ۱۸ - و قال: زهی سپهر محلی که دون رتبت توست - هرآنچه عقل زاقسام آفرین داند

شماره ۱۹ - و قال ایضا: آیا ستوده خصالی که بر سپاه نیاز - همیشه خیل عطای تو هست مستولی

شماره ۲۰ - و قال ایضا: نیست معلونه مگر این شجره - که بجز غصه ندارد ثمره

شماره ۲۱ - و قال ایضا: مفتی ملت انعام و کرم - اندرین حال چه می فرماید؟

شماره ۲۲ - وقال ایضا: هرچه آن از مراسم سخن است - روزگارش گذاشتست بمن

شماره ۲۳ - و قال ایضا: آنچنان گشته‌ای نهان پس ریش - کز تو جز چشم هیچ چشم ندید

شماره ۲۴ - و قال ایضا: ز خط عارض ترکان لشکر - مرا این فایده تا جاودان بس

شماره ۲۵ - ایضا له: هر کرا قربت تو بیشترست - دانک او از همه درویشترست

شماره ۲۶ - ایضا له: هر خردمند که او را درم و سیم بود - خویشتن خوش بخورد یا نه ، نگاهش دارد

شماره ۲۷ - ایضاله: بس پراکنده و پریشانم - ره فراکار خود نمی دانیم

شماره ۲۸ - ایضا له: ای ز وصف مکارمت قاصر - هر فصیحی و مدحت‌آرایی

شماره ۲۹ - ایضا له: خیز تا زار و گریه برگیریم - خوش بگرییم و یه در گیریم

شماره ۳۰ - وله ایضا: شگرف برگ نها دست دررزان انگور - در خزانه گشادست بر خزان انگور

شماره ۳۱ - و له ایضا: گشاده در مه مهراز رخان نقاب انگور - نموده عقد پر از لؤلؤ خوشاب انگور