vahid در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۲۱:۲۷ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷:

zemne sepas, dar mesra 2 az beite1 diba natavan baft, ham sahih ast
dar mesra1 az beite 2 bar loahe maasi sahihtar benazar miresad

علی در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۹:۱۹ دربارهٔ باباطاهر » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۲۵:

کلمه "مبو" در لری به معنای مباد می باشد، بنابراین شعر به درستی نوشته شده و از نظر مفهومی نیز با شعر سازگاری کامل دارد و بیان "میو" و طرح معنایی از خود برای آن کاملا نادرست است

جواد در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۹:۰۰ دربارهٔ سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۸۲ - در مدح سلطان اویس:

در بیت پنجم از پایین هوای علیین باید باشد نه الیین

منوچهر خانلاری در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۸:۳۸ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۷ - نالهٔ ناکامی:

دیده را حلقه صفت دوخته بر در کردم صحیح است لذا پانچه نخستین بار نوشته شده بود درست است

شهباز در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۵:۱۳ دربارهٔ رضی‌الدین آرتیمانی » سوگندنامه:

در ردیف 86 سوگند نامه بیاحکمت دختر زر ببین بنظر ایجانب بیاحکمت دختر رز ببین درست تر باشد

شهباز در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۵:۰۷ دربارهٔ رضی‌الدین آرتیمانی » سوگندنامه:

در ردیف 86 بیا حکمت دختر زر ببین به نظر می رسد بیا حکمت دختر رز ببین درست تر است

سید علی انجو در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۳:۱۰ دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - موعظه و نصیحت:

با سلام مجدد

بیت
« آن کس از دزد بترسد که متاعی دارد
عارفان جمع نکردند و پریشانی نیست»
اگر به صورت
« آن کس از دزد بترسد که متاعی دارد
عارفان جمع بکردند و پریشانی نیست»

بیاید معنا را کلا عوض می کند
عارف اهل جمع کردن نیست لذا از دزد نخواهد ترسید

به نظر می رسد «بکردند» باید «نکردند» باشد.

احمد صوفی در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۰۸:۴۰ دربارهٔ رهی معیری » غزلها - جلد دوم » وفای شمع:

با سلام
لطفاً در مصرع دوم از بیت سوم نقطه ای برای غم بگذارید.
کلمه صحیح غم است نه به گفته دوستمان عمر.

امید رضا محبی در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۰۸:۳۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۶:

نه هر که سر بتراشد قلندری داند ....
سعدی خود چه زیبا سروده است که صاحب نظر بودن الزاماً به پارسا بودن، صوفی بودن، عالم بودن و ... نیست که:
عالم، عابد و صوفی همه طفلان رهند
مرد اگر هست بجز عارف ربانی نیست
و عارف ربانی آن است که خویشتنی برای خویش نشناسد و به تعبیر شیخ از خود با خبر نباشد
حافظ چه زیبا صاحب نظر را کسی می داند که:
گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد
زین پس شکی نماند که صاحب نظر شوی
به امید آنکه دلهایمان خبردار از حق گشته و از باخبری خود در پیشگاه حضرت حق دست برداریم
از پدید آورنده سایت گنجور تشکر فراوان دارم.

مهدوی در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۰۶:۴۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۵:

سلام
ممنون از ابتکار بسیارخوب وارزشمندتون

سعید در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۹ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۹:۱۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۷۹:

امروز دلم از اونهایی که به خدای عزیز من توهین میکنن خیلی ناراحت بودم، ولی یاد این غزل افتادم و اومدم اینجا و کلش رو دوباره خوندم،
مطمئنّم که مولانای عزیزم اینو برای من گفته!

pouran ghorbany در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۹ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۷:۴۸ دربارهٔ وحشی بافقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴:

چند به جان فرو برم این غم pر عذاب را
تشنه لبم بمن رسان خمره ‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍pر شراب را
خیل سpاهیان غم ریحته در سرای من
کاش به مجمر افکنم اینهمه اضطراب را
آه من نګون شده می جهد از درون من
داده به باد این شرر ملک دل خراب را
از تف عشق بی ثمر دیده انتظار من
دوخته بر سبیده دم چشم ندیده خواب را
چند بدل بpرورم حسرت وصل یار را
کی بحساب آورند اینهمه التهاب را
pouri اګر تو عاشقی شعله مهر بر فروز
تا ز سما، فرو کشی مشعل آفتاب را

همدرد شهریار در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۹ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۶:۲۰ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷ - دیوان و دیوانه:

همچنین اسم این شعر "دیوان و دیوانه" است نه "دیوانه"

همدرد شهریار در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۹ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۶:۱۹ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷ - دیوان و دیوانه:

با سلام
بعد از بیت دوم بیت افتاده است:
چشمم بچشمش افتاد اما نبود چشمی
کز برق آن شرر در ارکان من بیفتد
همینطور بعد از بیت چهارم:
دور فلک فکنده در چاهم و عجب نیست
ماهش بدور آه و افغان من بیفتد
و بعد از بیت یکی مانده به آخر:
دست خیال یازد شب در کمند مهتاب
رستم اگر به چاه زندان من بیفتد
با تشکر

همدرد شهریار در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۹ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۶:۱۵ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۶ - زندان زندگی:

با عرض سلام و خسته نباشید
نمیدانم چرا بعد از بیت چهارم سه بیت افتاده است!!!!
بعد از بیت چهارم:
خود مدعی که نمره ی انصاف اوست صفر
در امتحان صبر دهد نمره بیستم
گر آسمان وظیفه ی شاعر نمیدهد
گو نام هم بخیفه بلید نیستم
سرباز مفت اینهمه درجا نمیزند
سرهنگ گو ببخش بفرمان ایستم
با تشکر

همدرد شهریار در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۹ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۶:۰۷ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۸ - جرس کاروان:

به نام خدا
با سلام و عرض خسته نباشید
بعد از بیت پنجم یک بیت افتاده است بدین شکل
یک شب کمند گیسوی ابریشمین بتاب
ای ماه اگر ز چاه به در میکشانیم
و همینطور زیباترین بیت این شعر هم یکی مانده به آخر است که در اینجا ذکر نشده
درخواب زنده ام که تو میخوانیم به خویش
بیداریم مباد که دگر نرانیم
غزل هایی از شهریار هست که من اینجا ندیدم اگر خواستید به بنده اطلاع دهید تا برایتان بفرستم
با تشکر

غلامحسین در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۹ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۵:۵۵ دربارهٔ هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷:

دربیت آخر ظاهرا "همه کس" صحیح است

غلامحسین در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۹ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۴:۲۲ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۱ - آتش دل:

ف. شهیدی به درستی فرموده اند که دربیت 10 زشت صحیح است ولی تصحیح نشده

اسد در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۹ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۳:۳۳ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۵۳:

اینکه ابوسعید شاعر بوده یا نه به تاریخ ادبیات ذبیح الله صفا مراجعه شود.بعید است که دانشمندی چون او که مجلس سماع داشته و در آن شعر خوانده میشده خود شعر نگوید.این رباعی بشکل زیر درست تر است:
چون نیست زهرچه نیست جز باد بدست
چون هست بهر چه هست نقصان و شکست
انگار که هرچه نیست در عالم نیست
پندار که هرچه هست در عالم هست

نگین شکروی در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۹ بهمن ۱۳۸۹، ساعت ۱۲:۲۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۶:

با درود به آقای مظفری
پیشنهاد شما هم به قافیه شعر لطمه می زند و هم از زیبایی معنای آن می کاهد. معنی مصراع اول ، با استناد به کتاب شرح غزل های حافظ نوشته ی آقای دکتر هروی ، این است: آن یار که خانه ی ما را از وجود خود به خانه ی فرشتگان بدل کرده بود...