این دل غمزده یکی وان لب لعل فام دو
هوش کی آیدش بسر مست یکی و جام دو
بیش ندیده نکته ای عارف و عامی از لبت
معنی مختلف دهد نقطه یکی کلام دو
کرد دلم چو سرکشی بست دو گیسویش به بند
رایض عشق این کند اسب یکی لجام دو
حور اگر چه خواندمت یا که پری بگفتمت
نکته شناس گو بود یاریکی و نام دو
چهره تو صباح من زلف شبان تیره ام
هست بشهر عاشقان صبح یکی و شام دو
کرد بدیده و دلم جا خم ابروی کجت
هست دو سر ولی بود تیغ یکی نیام دو
روز قیامت ار شود قامت دوست جلوه گر
وای بحال مردمان حشر یکی قیام دو
میکشدم زهر طرف آن دو شکنج گیسوان
زنده کجا رود برون صید یکی و دام دو
در رمضان هجر تو من شب وروز روزه ام
آشفته چاره ای که شد ماه یکی صیام دو
حاصل ارض و این سما خلقت مرتضی بود
کس نشنیده در جهان زاده یکی و نام دو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف عاشقانه و عواطف عمیق شاعر اشاره دارد. شاعر احساسات غمناک و شوقی نسبت به معشوق خود را بیان می‌کند و از زیبایی‌ها و نقاط قوت او سخن می‌گوید. او به تضادهای موجود در عشق اشاره می‌کند؛ مانند یک دیوانگی عاشقانه که همزمان از یک عشق واحد و در عین حال احساسات و معانی مختلف ناشی می‌شود. شاعر همچنین به زیبایی چهره معشوق و تأثیر آن بر دل و روح خود اشاره می‌کند و از حالت‌های مختلف عاشقی و هجرت سخن می‌گوید. در نهایت، او به تأثیر عمیق عشق در زندگی و روح انسان اشاره می‌کند و به این نکته می‌پردازد که عشق می‌تواند همه چیز را تحت تأثیر قرار دهد، حتی در روز قیامت.
هوش مصنوعی: دل غمگین من به یاد لبان سرخش که همچون لعل می‌درخشند، در آرزوی یک لحظه شادابی و مستی است که بی‌خبر از دنیای دور و برم باشد.
هوش مصنوعی: اگرچه عارف و عامی (عالم و نادان) هر کدام برداشت‌های متفاوتی از سخنی دارند، اما در واقع هر دو از یک نقطه شروع می‌کنند و در نهایت به یک کلام واحد می‌رسند.
هوش مصنوعی: دل من وقتی سرکش شد، مانند دو گیسویی که به بند عشق بسته شده، تحت تاثیر قرار گرفت. این حالت مثل این است که یک اسب را با دو لجام کنترل کنیم.
هوش مصنوعی: اگرچه من تو را به نام حور یا پری صدا زدم، اما بهتر است که به یاد داشته باشی که دوست واقعی و همراهم، شخصی است که از نکات و اسرار آگاه است و نام آن دو را به خوبی می‌داند.
هوش مصنوعی: چهره تو برای من مانند صبحی است که بر زلف‌های تاریک شب می‌تابد. تو در میان عاشقان، صبح و شام را یکی و دو می‌سازی.
هوش مصنوعی: بدیده و دل من در خم ابروی کج تو جای دارد، اگرچه دو سر دارد، اما تیغی که نیامد یکی است.
هوش مصنوعی: اگر روز قیامت شکل و زیبایی محبوب نمایان شود، وای بر حال مردم در آن روز که در قیامت خواهند ایستاد.
هوش مصنوعی: من به خاطر زهر غمناک آن دو چنگال گیسوان زنده، در حالتی هستم که نمی‌توانم از دام عشق رهایی یابم، زیرا یکی شکار است و دو دام به دورش کشیده شده‌اند.
هوش مصنوعی: در ماه رمضان، به خاطر دوری تو، روز و شب را در حال روزه‌داری سپری می‌کنم و به دنبال راه‌حلی هستم تا این وضعیت را تغییر دهم.
هوش مصنوعی: این زمین و آسمان نتیجه و میوه خلقت مرتضی (علی علیه‌السلام) است. هیچ‌کس در جهان نشنیده که کسی به‌طور همزمان زاده شود و نامش دو نفر باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سوخته جان دلم یکی، سنبل مشک فام، دو
سختی کار عشق بین، صید یکی و دام دو
خونی دین و دل بود، غمزه در ابروان تو
معجز حسن را نگر، تیغ یکی، نیام، دو
ساقی غم، به دیده ام، خون دل این قدر مکن
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.