حرف آخر قافیه

شماره ۱: خصم که ز پس نیزه خورد روز وغا

شماره ۲: گه زلف بنفشه برکند باد صبا

شماره ۳: جایی که در بقا فرازست آنجا

شماره ۴: جایی که نشان بی نشانست آنجا

شماره ۵: در دست منت همیشه دامن بادا

شماره ۶: شمعم که زمن هست اثر غم پیدا

شماره ۷: گر بگشایم ز غصه امشب لب را

شماره ۸: روز آمد و بردوختم از دم لب را

شماره ۹: بی یار، کسی که یار نداشت ترا

شماره ۱۰: شادی خوانم بنام غمهای ترا

شماره ۱۱: چون دید صبا میان بستان گل را

شماره ۱۲: عید آمد و درد برقرارست مرا

شماره ۱۳: زابشخور وصل بهره اشکست مرا

شماره ۱۴: در تن غم تو بجای جانست مرا

شماره ۱۵: نه یاری ازین دلگسلی هست مرا

شماره ۱۶: زلف تو چنان بباد بر داد مرا

شماره ۱۷: کرد این طمع خام تبه نام مرا

شماره ۱۸: دل بر تو نهم رغم بد اندیشان را

شماره ۱۹: آنها که فلک وفا نداد ایشان را

شماره ۲۰: تیغ تو که بنده می‌کند شاهان را

شماره ۲۱: ساقت که بآرزو پرستند او را

شماره ۲۲: دردیست اجل که نیست درمان او را

شماره ۲۳: هر کو بشناخت مستی و پستی را

شماره ۲۴: می آمد و می رفت پیاله بر ما

شماره ۲۵: گرچه خوش نیست حالت ناخوش ما

شماره ۲۶: در باغ بین زگونه گون برگ و نوا

شماره ۲۷: رشک آیدم ای دوست که با تو هر شب

شماره ۲۸: داری ز پی چشم بد ای در خوشاب

شماره ۲۹: ماییم نهاده سر بفرمان شراب

شماره ۳۰: چشم تو همی داشت دلم را بعذاب

شماره ۳۱: چون مردمک دیده ام ای در خوشاب

شماره ۳۲: گفتم که مرا وصل تو نفزاید آب

شماره ۳۳: وقتست که پر زچین شود طرۀ آب

شماره ۳۴: کام همه ناله و خروشست امشب

شماره ۳۵: هستم ز وصال دوست دلشاد امشب

شماره ۳۶: ای دل چو رسید روز اومید بشب

شماره ۳۷: شاها همه کار تو زهم طرفه ترست

شماره ۳۸: بر لاله ز عارض تو هر دم ز نخست

شماره ۳۹: آزرده چو شد ز زخم نشتر دستت

شماره ۴۰: گر خسته دل مرا بر آری حاجت

شماره ۴۱: از بس که تنم ز آتش دل بگداخت

شماره ۴۲: آن دل که بر اتش غمت صد ره سوخت

شماره ۴۳: شاها چوبداد داد هر کس دادت

شماره ۴۴: خواهی که هنروران نکودارندت

شماره ۴۵: دربند کسی باش که یاری کندت

شماره ۴۶: روزی گیرم میان تو چون کمرت

شماره ۴۷: گیرم بنقاب در کشی رخسارت

شماره ۴۸: از بس که کنم شام و سحر در کارت

شماره ۴۹: باور نکنی که از من عشوه پرست

شماره ۵۰: ای عزم تو بر شکستن عهد درست

شماره ۵۱: دی توبت من ز آستین برزد دست

شماره ۵۲: غمگین دل من که شادمان از غم تست

شماره ۵۳: ترکم سوی آماجگه آمد سرمست

شماره ۵۴: این ساغر می که بر کف دست من است

شماره ۵۵: عید آمد و ساز پارسایی بشکست

شماره ۵۶: تا هست ترا چراغ دانش در دست

شماره ۵۷: چون دید بگاه رفتن از عزم درست

شماره ۵۸: فرزند ترا اگر بکوهست نشست

شماره ۵۹: ای ترک حصاری همه چیزت بنواست

شماره ۶۰: یک روز شبی چو شمع برخواهم خاست

شماره ۶۱: ای دل اگرت بوصل دلدار هواست

شماره ۶۲: تا دل بهوا جویی مهرت برخاست

شماره ۶۳: در چاه ز نخدانت دل ما بنواست

شماره ۶۴: چون ساغر می راز نهانم پیداست

شماره ۶۵: اقطاع طرب در نظر ساغر ماست

شماره ۶۶: از هر چه بدو میل دل غافل ماست

شماره ۶۷: زلف سیهت که آشیان دل ماست

شماره ۶۸: ای هست وزنیست برتر اندیشۀ ماست

شماره ۶۹: آتش که بطبع جان کداز آمده است

شماره ۷۰: امروز مرا ز چشم بارندگی است

شماره ۷۱: هر لحظه دل اندر هوسی نتوان بست

شماره ۷۲: رنگ رخ زر ز سکۀ دولت تست

شماره ۷۳: زلف تو که در سیه گری چا کرتست

شماره ۷۴: چشم تو که بیماری او ننهفتست

شماره ۷۵: از روی تو زلف پاره یی بگرفتست

شماره ۷۶: ای آنکه زمانه کمترین بندۀ تست

شماره ۷۷ - فاجابه: خورشید غلام رای رخشنده تست

شماره ۷۸: خون خوارۀ مهربان غمزه تست

شماره ۷۹: چون تیغ زند اجل سپرها هیچست

شماره ۸۰: اشکم که ز خون این دل ناشادست

شماره ۸۱: آتش که همه دلی ازو ناشادست

شماره ۸۲: گر مهرۀ ما از تو جدا افتادست

شماره ۸۳: آن غنچۀ گل نگر چه چست افتادست

شماره ۸۴: در پای تو دل گرچه زبون افتادست

شماره ۸۵: هر کجا که ز مهرت نظری افتادست

شماره ۸۶: گر افتدم آن ماه شبی مست بدست

شماره ۸۷: عشق تو ز لطفها که با ما کردست

شماره ۸۸: اشکم که ز خون چو دردی شیره شدست

شماره ۸۹: هر کجا که دلی هست ز غم فرسودست

شماره ۹۰: در عمر مرا با تو شبی خوش بودست

شماره ۹۱: گر لاله بهجران تو خوشدل بودست

شماره ۹۲: از حلقۀ گوش تو دلم را خبرست

شماره ۹۳: در بند جهان کسی که او بیشترست

شماره ۹۴: تا تنگ دلم جای تو خوش پسرست

شماره ۹۵: تا تنگ دلم جای چو تو خوش پسرست

شماره ۹۶: تیغ تو که همچو مرگ مردم خوارست

شماره ۹۷: گفتم که مرا بر تو ببوسی نازست

شماره ۹۸: اندیشۀ تو چو در دل ما بنشست

شماره ۹۹: این اشک که مونس من غمناکست

شماره ۱۰۰: زلف که هزار عهد محکم بشکست

شماره ۱۰۱: دی گفت مرا اسب در آنت چه شکست

شماره ۱۰۲: بی مرگی اگر چه آشنایی مرگست

شماره ۱۰۳: از عشق دهانت دل مسکین تنگست

شماره ۱۰۴: هر چند که روی لاله بس دلگسلست

شماره ۱۰۵: غمهای فراخ من نه در خورد دلست

شماره ۱۰۶: بی روی تو شادی همه در درد دلست

شماره ۱۰۷: در حضرت عشق هر که او مقبولست

شماره ۱۰۸: دلدار مرا ز هر چه خوشتر چشمست

شماره ۱۰۹: شمعم من اگر چه ز آتشم رنج تنست

شماره ۱۱۰: تیغ تو که لب تا لب او دندانست

شماره ۱۱۱: از بس که رخ لاله خوش و خندانست

شماره ۱۱۲: وقتی که درو راحت درویشانست

شماره ۱۱۳: آن بت که سوی دهانش رهبر سخنست

شماره ۱۱۴: شیرین دهنت که تنگنای سخنست

شماره ۱۱۵: شادی زمانه عاشق طبع منست

شماره ۱۱۶: درد تو دوای دل وارون منست

شماره ۱۱۷: این خشک گیا که زرد چون روی منست

شماره ۱۱۸: گر شرح دهم که بی تو کارم چونست

شماره ۱۱۹ - و قال ایضا فی حالة قتله: دل خون شد و شرط جان گدازی نیست

شماره ۱۲۰: گازر بچه را سپید کاری آهوست

شماره ۱۲۱: تیغ تو که مرگ جرعة ساغر اوست

شماره ۱۲۲: می ده که دل ریش مرا مرهم اوست

شماره ۱۲۳: بی عیش و طرب دمی چو برنارد دوست

شماره ۱۲۴: برخاک درت بخت مرا بخوابگهست

شماره ۱۲۵: بشنو سخن باد که چون دلخواهست

شماره ۱۲۶: از چرخ کهن محنت و دردم تازه ست

شماره ۱۲۷: گفتند دل تو الز خرد بیگانه ست

شماره ۱۲۸: گفتم: ز تو خوبتر درین شهر بسیست

شماره ۱۲۹: دی گفت ندیدمت درین روزی بیست

شماره ۱۳۰: گرچه دل من چو شمع آتش خایست

شماره ۱۳۱: در خدمت تو گر تن من برپایست

شماره ۱۳۲: بس که بشب مرا خروش و زاریست

شماره ۱۳۳: تا ظن نبری که در نکوئیت شکیست

شماره ۱۳۴: شاها ز غمت زمانه چون دلتنگیست

شماره ۱۳۵: گر در دهن تو از فراخی سخنیست

شماره ۱۳۶: در آرزوی روی چو روزت شب نیست

شماره ۱۳۷: یک ذره هوای من مسکینت نیست

شماره ۱۳۸: با روی تو این دیدۀ پرنم بدنیست

شماره ۱۳۹: آن دل که بجز سوی غمت رهبر نیست

شماره ۱۴۰: بی روی تو غمگسار من جز غم نیست

شماره ۱۴۱: امشب که نشان روز در عالم نیست

شماره ۱۴۲: در روی زمین هیچ کست دشمن نیست

شماره ۱۴۳: امشب که فراق را گذر بر من نیست

شماره ۱۴۴: ای دل چو ترا ذوق لب جانان نیست

شماره ۱۴۵: خون باد دل ارشاد بپیوند تو نیست

شماره ۱۴۶: گل خواست که چون رخش نکو باشد و نیست

شماره ۱۴۷: کس را ز غم تو با طرب کاری نیست

شماره ۱۴۸: چشم تو که کار او بازی نیست

شماره ۱۴۹: زین بیش گرم چه رای خاموشی نیست

شماره ۱۵۰: امشب که بجز یار مرا ساقی نیست

شماره ۱۵۱: احدات زمانه را چوپایانی نیست

شماره ۱۵۲: همچو نفس تو عمر فرسایی نیست

شماره ۱۵۳: ای در حق من وصل ترارایی ست

شماره ۱۵۴: بلبل نالان ز شاخ چون دلشده‌ای‌ست

شماره ۱۵۵: تیمار من پشت دوته باید داشت

شماره ۱۵۶: آنکس که چو شمع آتش اندر جان داشت

شماره ۱۵۷: آمد بر من چو بر کفم زر پنداشت

شماره ۱۵۸: فصاد چو بررگ تو نشتر بگماشت

شماره ۱۵۹: نقاش که آن صورت زیبا بنگاشت

شماره ۱۶۰: غافل بودم که یار بر ما بگذشت

شماره ۱۶۱: از بحر کف تو چون برامد تیغت

شماره ۱۶۲: تیغ تو که مغز شهریاران بشکافت

شماره ۱۶۳: چون بلبل مست راه در بستان یافت *(منتسب به چند نفر)

شماره ۱۶۴: امشب ز غمت میان خون خواهم خفت *(منتسب به چند نفر)

شماره ۱۶۵: بس کس که زجور خلق دل ریش برفت

شماره ۱۶۶: مویی که ز فرق آن دلارای برفت

شماره ۱۶۷: روی تو بدید عقل را رای برفت

شماره ۱۶۸: اطراف چمن لالۀ دلکش بگرفت

شماره ۱۶۹: دیشب هوس دل غمینم بگرفت

شماره ۱۷۰: وقت سحرش چو عزم رفتن بگرفت

شماره ۱۷۱: آن بت که جهان بغمزۀ مست گرفت

شماره ۱۷۲: گرچه کرمت ز من عنان باز گرفت

شماره ۱۷۳: یارآمد و دست من آشفته گرفت

شماره ۱۷۴: دل باز حدیث شادی افسانه گرفت

شماره ۱۷۵: دل را هوس زلف دلارای گرفت

شماره ۱۷۶: راز تو بنزد این و آن نتوان گفت

شماره ۱۷۷: در کوی وفا چو بی درنگیست دلت

شماره ۱۷۸: ای جان و جهانرا مدد از لطف و دمت

شماره ۱۷۹: ای جان جهان را مدد از لطف دمت

شماره ۱۸۰: در حیله گری هزار رنگ آورمت

شماره ۱۸۱: با آنکه زیان شدست یکسر قلمت

شماره ۱۸۲: از لطف نمی شود مصور دهنت

شماره ۱۸۳: من دوش دلی ز دستکار دهنت

شماره ۱۸۴: تا من نکنم چو گل پر از زر دهنت

شماره ۱۸۵: یک شب خواهم خراب و ناپروایت

شماره ۱۸۶: در حسن ندارد گل صد پر پایت

شماره ۱۸۷: ای قبله گه ملک خم ابرویت

شماره ۱۸۸: بشنو زمن ای قبلۀ جانم رویت

شماره ۱۸۹: تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ

شماره ۱۹۰: شد راحت آن روی دلارای فراخ

شماره ۱۹۱: گردون که همه گرد جفا می گردد

شماره ۱۹۲: آن باده که چشم عیش روشن دارد

شماره ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود

شماره ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد

شماره ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرم و شاد

شماره ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد

شماره ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد

شماره ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد

شماره ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد

شماره ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد

شماره ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد

شماره ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد

شماره ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد

شماره ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد

شماره ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد

شماره ۲۰۶: گل گرچه بطبع خوب و دمساز افتاد

شماره ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد

شماره ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد

شماره ۲۰۹: ایام جز از عشوۀ بسیار نداد

شماره ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد

شماره ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد

شماره ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد

شماره ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟

شماره ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد

شماره ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد

شماره ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد

شماره ۲۱۷: عکس رخ تو چو بر فلک می افتد

شماره ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد

شماره ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند

شماره ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد

شماره ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟

شماره ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد

شماره ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد

شماره ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد

شماره ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد

شماره ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد

شماره ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد

شماره ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد

شماره ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد

شماره ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد

شماره ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد

شماره ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد

شماره ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکر بارد

شماره ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد

شماره ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد

شماره ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد

شماره ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد

شماره ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد

شماره ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد

شماره ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد

شماره ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟

شماره ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد

شماره ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد

شماره ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد

شماره ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد

شماره ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد

شماره ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد

شماره ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد

شماره ۲۴۹: شب گرچه ز روشنی جدایی دارد

شماره ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد

شماره ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد

شماره ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد

شماره ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد

شماره ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد

شماره ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد

شماره ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد

شماره ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد

شماره ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد

شماره ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد

شماره ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد

شماره ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد

شماره ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد

شماره ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد

شماره ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد

شماره ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد

شماره ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد

شماره ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرم آورد

شماره ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد

شماره ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد

شماره ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد

شماره ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد

شماره ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد

شماره ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد

شماره ۲۷۴: عاشق که بیاد روی دلبر میرد

شماره ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه‌ای آغازد

شماره ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد

شماره ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد

شماره ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد

شماره ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد

شماره ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد

شماره ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد

شماره ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرمی پرهیزد

شماره ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد

شماره ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد

شماره ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد

شماره ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد

شماره ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد

شماره ۲۸۸: آن را که چو تو نگار در خور باشد

شماره ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد

شماره ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد

شماره ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد

شماره ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد

شماره ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوش باشد

شماره ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد

شماره ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد

شماره ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد

شماره ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد

شماره ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد

شماره ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد

شماره ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد

شماره ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد

شماره ۳۰۲: عشق تو مرا جان و روان می‌بخشد

شماره ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد

شماره ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد

شماره ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد

شماره ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد

شماره ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد

شماره ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد

شماره ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد

شماره ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد

شماره ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد

شماره ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد

شماره ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد

شماره ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد

شماره ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد

شماره ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد

شماره ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد

شماره ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد

شماره ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد

شماره ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد

شماره ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد

شماره ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند

شماره ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند

شماره ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند

شماره ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند

شماره ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند

شماره ۳۲۷: ایام بر آنست که تا بتواند

شماره ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلا بنخواند

شماره ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند

شماره ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند

شماره ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایام نماند

شماره ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایام نماند

شماره ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند

شماره ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند

شماره ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند

شماره ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند

شماره ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند

شماره ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند

شماره ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند

شماره ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند

شماره ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند

شماره ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند

شماره ۳۴۳: وقتست که باز بلبل آشوب کند

شماره ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند

شماره ۳۴۵: وقتی که صبا طرۀ سنبل شکند

شماره ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند

شماره ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند

شماره ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند

شماره ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند

شماره ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند

شماره ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند

شماره ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند

شماره ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند

شماره ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند

شماره ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند

شماره ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد

شماره ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند

شماره ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند

شماره ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند

شماره ۳۶۰: عشاق نه از غم جوانی گریند

شماره ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند

شماره ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند

شماره ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود

شماره ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود

شماره ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود

شماره ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود

شماره ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود

شماره ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود

شماره ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود

شماره ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود

شماره ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد

شماره ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود

شماره ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود

شماره ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود

شماره ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود

شماره ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود

شماره ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود

شماره ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود

شماره ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود

شماره ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود

شماره ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود

شماره ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود

شماره ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود

شماره ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود

شماره ۳۸۵ - و قال ایضا فی مرثیة ابنه لماهلک بالغرق: آنرا که بوصل تو پناهی نبود

شماره ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود

شماره ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود

شماره ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود

شماره ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود

شماره ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود

شماره ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود

شماره ۳۹۲: گر باد در آن طرة دلخواه شود

شماره ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود

شماره ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود

شماره ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود

شماره ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود

شماره ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد

شماره ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد

شماره ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد

شماره ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد

شماره ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید

شماره ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید

شماره ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید

شماره ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید

شماره ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید

شماره ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید

شماره ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می‌باید

شماره ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید

شماره ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید

شماره ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید

شماره ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید

شماره ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید

شماره ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید

شماره ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می‌آید

شماره ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید

شماره ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید

شماره ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید

شماره ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید

شماره ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید

شماره ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید

شماره ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید

شماره ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید

شماره ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید

شماره ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید

شماره ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید

شماره ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید

شماره ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید

شماره ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید

شماره ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید

شماره ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید

شماره ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید

شماره ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر

شماره ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر

شماره ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر

شماره ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر

شماره ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر

شماره ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار

شماره ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار

شماره ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار

شماره ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار

شماره ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار

شماره ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوش بگذار

شماره ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار

شماره ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار

شماره ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار

شماره ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار

شماره ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار

شماره ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر

شماره ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟

شماره ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر

شماره ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر

شماره ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر

شماره ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر

شماره ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر

شماره ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر

شماره ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر

شماره ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر

شماره ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر

شماره ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر

شماره ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر

شماره ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر

شماره ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر

شماره ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر

شماره ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر

شماره ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر

شماره ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر

شماره ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هنر

شماره ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور

شماره ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور

شماره ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور

شماره ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور

شماره ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر

شماره ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر

شماره ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر

شماره ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر

شماره ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر

شماره ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر

شماره ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز

شماره ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز

شماره ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز

شماره ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز

شماره ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز

شماره ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز

شماره ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز

شماره ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز

شماره ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز

شماره ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز

شماره ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس

شماره ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس

شماره ۴۹۰: ... زمان آینده مترس

شماره ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس

شماره ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش

شماره ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش

شماره ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش

شماره ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش

شماره ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش

شماره ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش

شماره ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش

شماره ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش

شماره ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش

شماره ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش

شماره ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش

شماره ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش

شماره ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش

شماره ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش

شماره ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش

شماره ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش

شماره ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش

شماره ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش

شماره ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش

شماره ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش

شماره ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش

شماره ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش

شماره ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش

شماره ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش

شماره ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش

شماره ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش

شماره ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش

شماره ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش

شماره ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش

شماره ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش

شماره ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش

شماره ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش

شماره ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش

شماره ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش

شماره ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط

شماره ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط

شماره ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع

شماره ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع

شماره ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع

شماره ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع

شماره ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع

شماره ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک

شماره ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک

شماره ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک

شماره ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک

شماره ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک

شماره ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک

شماره ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک

شماره ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک

شماره ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ

شماره ۵۴۲: دارم ز حیات غصه ها بیش از مرگ

شماره ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ

شماره ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ

شماره ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ

شماره ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ

شماره ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ

شماره ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ

شماره ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل

شماره ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال

شماره ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال

شماره ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیمانشاه و ارسل به: چون نیست مرا به خدمتت راه وصال

شماره ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال

شماره ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل

شماره ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل

شماره ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل

شماره ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل

شماره ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل

شماره ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل

شماره ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل

شماره ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل

شماره ۵۶۲: عشاق بر آمدند پیرامن گل

شماره ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل

شماره ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل

شماره ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل

شماره ۵۶۶: وقتست که دل کند منور قندیل

شماره ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم

شماره ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟

شماره ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم

شماره ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم

شماره ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم

شماره ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام

شماره ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام

شماره ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام

شماره ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام

شماره ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم

شماره ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم

شماره ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم

شماره ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم

شماره ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم

شماره ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم

شماره ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم

شماره ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم

شماره ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم

شماره ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم

شماره ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم

شماره ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوش بودم

شماره ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم

شماره ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم

شماره ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم

شماره ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم

شماره ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم

شماره ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم

شماره ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم

شماره ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم

شماره ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم

شماره ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم

شماره ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم

شماره ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم

شماره ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم

شماره ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم

شماره ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم

شماره ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم

شماره ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم

شماره ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم

شماره ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم

شماره ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم

شماره ۶۰۸: از گردش چرخ بی‌خرد می‌ترسم

شماره ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم

شماره ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم

شماره ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم

شماره ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم

شماره ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم

شماره ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم

شماره ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم

شماره ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم

شماره ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم

شماره ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم

شماره ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم

شماره ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم

شماره ۶۲۱: در عشق تو گرچه شهره ام در عالم

شماره ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم

شماره ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم

شماره ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم

شماره ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم

شماره ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم

شماره ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم

شماره ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟

شماره ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم

شماره ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم

شماره ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم

شماره ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم

شماره ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم

شماره ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم

شماره ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم

شماره ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم

شماره ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم *(منتسب به چند نفر)

شماره ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم

شماره ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم

شماره ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم

شماره ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم

شماره ۶۴۲: از خط تو شد بنفشه را پشت بخم

شماره ۶۴۳: در سنبل او شکست و تاب است بهم

شماره ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم

شماره ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم

شماره ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم

شماره ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم

شماره ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم

شماره ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم

شماره ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم

شماره ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم

شماره ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم

شماره ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم

شماره ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟

شماره ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم

شماره ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم

شماره ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم

شماره ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم

شماره ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم

شماره ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم

شماره ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم

شماره ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم

شماره ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن

شماره ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من

شماره ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن

شماره ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن

شماره ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من

شماره ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من

شماره ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان

شماره ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان

شماره ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان

شماره ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان

شماره ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان

شماره ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان

شماره ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان

شماره ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران

شماره ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران *(منتسب به چند نفر)

شماره ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران

شماره ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان

شماره ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن

شماره ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن

شماره ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن

شماره ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن

شماره ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن

شماره ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن

شماره ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟

شماره ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن

شماره ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن

شماره ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن

شماره ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من

شماره ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن

شماره ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم

شماره ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن

شماره ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن

شماره ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من

شماره ۶۹۶: دانی که چه مدتست ای دلبر من

شماره ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من

شماره ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من

شماره ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من

شماره ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من

شماره ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من

شماره ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من

شماره ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من

شماره ۷۰۴ - و قال ایضا فیه: کی خوش بود ای جان پسندیده من

شماره ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن

شماره ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من

شماره ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من

شماره ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من

شماره ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون

شماره ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون

شماره ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون

شماره ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطت ای دوست برون

شماره ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون

شماره ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون

شماره ۷۱۵: فراش چمن باد شمالست اکنون

شماره ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین

شماره ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین

شماره ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین

شماره ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین

شماره ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین

شماره ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین

شماره ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوزد از او

شماره ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او

شماره ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او

شماره ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او

شماره ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او

شماره ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او

شماره ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو

شماره ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو

شماره ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو

شماره ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو

شماره ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو

شماره ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو

شماره ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو

شماره ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو

شماره ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو

شماره ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو

شماره ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو

شماره ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو

شماره ۷۴۰: شد باد مطرا گر پیرامن سرو

شماره ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو

شماره ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو

شماره ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو

شماره ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو

شماره ۷۴۵: ای دل ره او می روی اول خون شو

شماره ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره

شماره ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته

شماره ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه

شماره ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه

شماره ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه

شماره ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه

شماره ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه

شماره ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته

شماره ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته

شماره ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده

شماره ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده

شماره ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده

شماره ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده

شماره ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده

شماره ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده

شماره ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده

شماره ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده

شماره ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره

شماره ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه

شماره ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه

شماره ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه

شماره ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه

شماره ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه

شماره ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟

شماره ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس

شماره ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای

شماره ۷۷۲: ز آمد شدن تو گرچه باشم در وای

شماره ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای

شماره ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای

شماره ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای

شماره ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای

شماره ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای

شماره ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای

شماره ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای

شماره ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی

شماره ۷۸۱: این وادی زنده‌رود خون بایستی

شماره ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی

شماره ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی

شماره ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی

شماره ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی

شماره ۷۸۶: مشتاق بنیستی من گر هستی

شماره ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی

شماره ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی

شماره ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی

شماره ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی

شماره ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی

شماره ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری

شماره ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری

شماره ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری

شماره ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری

شماره ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری

شماره ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری

شماره ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری

شماره ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری

شماره ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری

شماره ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری

شماره ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری

شماره ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی

شماره ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی

شماره ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی

شماره ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی

شماره ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی

شماره ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی

شماره ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی

شماره ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی

شماره ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی

شماره ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی

شماره ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی

شماره ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی

شماره ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی

شماره ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی

شماره ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی

شماره ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی

شماره ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی

شماره ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی

شماره ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی

شماره ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی

شماره ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی

شماره ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی

شماره ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی

شماره ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی

شماره ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی

شماره ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی

شماره ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی

شماره ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی

شماره ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی

شماره ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی

شماره ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی

شماره ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی

شماره ۸۳۵: با کافر اگر جنگ به شمشیر کنی

شماره ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی

شماره ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی

شماره ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی

شماره ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی

شماره ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی

شماره ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی

شماره ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی

شماره ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی

شماره ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی

شماره ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی

شماره ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی

شماره ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی

شماره ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی

شماره ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی

شماره ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی

شماره ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی

شماره ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی

شماره ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی

شماره ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی

شماره ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی

شماره ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی

شماره ۸۵۷: گل گرچه کند دعوی شهر آرایی

شماره ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی

شماره ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی

شماره ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی

شماره ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی

شماره ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی

شماره ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی

شماره ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی

شماره ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی

شماره ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای

شماره ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟