ای زلف توی که با همه نیرنگش
می بوسه دهی بر آن لب می رنگش
آن غمزۀ او نه بس حریفست، مکن
بازی فراخ با دهان تنگش
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ای زلف توی که با همه نیرنگش
می بوسه دهی بر آن لب می رنگش
آن غمزۀ او نه بس حریفست، مکن
بازی فراخ با دهان تنگش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از زلف و لب محبوبش صحبت می‌کند و به زیبایی و فریبندگی او اشاره می‌کند. او می‌گوید که نباید به دلربایی‌های محبوب دل ببندد، چون این غمزه و نیرنگ او فقط برای جذب بیشتر است و نباید به بازی‌های او گول خورد.
هوش مصنوعی: تو ای زلفی که با همه فریب و نیرنگت، لب‌های رنگین تو را می‌بوسم.
هوش مصنوعی: آن ناز و عشوه‌اش تنها برای یک رقیب نیست، پس با او به صورت گسترده و آزاد رفتار نکن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آیینه بیار است خط چون زنگش
دل گشت فراخ از دهان تنگش
نقش از پری و رنگ ز گل بر بودست
خورشید منقش و مه گلرنگش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.