fatemeh masoomi در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۴۱ دربارهٔ وحشی بافقی » فرهاد و شیرین » بخش ۳ - در راز و نیاز با خداوند:

تو ما را نیک کن تا نیک مانیم

زهیر در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۳۹ دربارهٔ حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۲۸:

سادس یعنی ششم.

۳ احتمال دربارۀ معنیِ این شعر مطرح هست.

اگر شنبۀ سادس را به معنیِ «ششمین شنبۀ  ماه» معنی کنیم، غلط است چرا که یک ماه هرگز نمی‌تواند ۶ تا شنبه داشته باشد. (حداکثر در بعضی از ماه‌ها ۵ روزِ شنبه در یک ماه واقع می‌شود)

اگر این‌طور معنی کنیم که ششمین شنبۀ سال ۷۶۰ منظور بوده، باز هم ممکن نیست، چون ماه ذی‌الحجه آخرین ماهِ قمریست و ششمین شنبۀ سال، محال است درین ماه قرار بگیرد.

پس تنها راه این است که معنی، اینگونه باشد: شنبه، ششم ذی‌الحجۀ سال ۷۶۰.

ولی ششم ذی‌الحجۀ سال ۷۶۰، در قسمت «تبدیل تاریخ» در اپلیکیشن باد صبا بررسی شد و نتیجه این بود که این روز، چهارشنبه بوده.

تکلیف چیه؟ شاید نکتۀ خاصی درین شعر درج هست که من سر در نمیارم. 🙎

البته روزهای سال قمری، پس و پیش می‌شن، ولی بین شنبه و چهارشنبه از یه طرف ۳ روز فاصله شده (یکشنبه، دوشنبه، سه‌شنبه) و از طرف دیگه ۲ روز (پنج‌شنبه، جمعه) و این اختلاف قابل چشم‌پوشی نیست.

حدیثه نیتی در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۰۶ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » غزلیات » شمارهٔ ۵۶:

معنی شعر

زهیر در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۰۱ در پاسخ به امین کیخا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴:

منظورت بیت ۵ هست.

محمد کاظم صدر در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۴۳ دربارهٔ اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۳:

شمس مغربی در اوائل سلوکش در تبریز به جوانی برخورد کرد که چهره ای زیبا و صدایی خوش داشت و این شعر را بلند می خواند : چنین معشوقه ای در شهر و آنگه دیدنش ممکن هر آن کز پای بنشیند به غایت بی بصر باشد شمس مغربی با شنیدن این شعر منقلب شد و پای در وادی طلب نهاد و عاقبت به کمال رسید . _______________________________________ کتاب غم عشق ص ۲۷ ، مؤلف آیت الله عبدالقائم شوشتری

زهیر در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۱۴ دربارهٔ اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۲۴:

این رباعی چندین بار در گنجور از شعرای مختلف نقل شده:

۱- اوحد الدّین کرمانی (همین صفحه)

۲- مولانا

۳- نجم الدّین رازی در سه کتاب:

الف- مرصاد العباد من المبدأ الی المعاد

ب- رسالهٔ عشق و عقل (معیار الصّدق فی مصداق العشق)

ج- مجموعه‌ی اشعار

۴- ابوسعید ابوالخیر

رضاقلی خان هدایت در «تذکرۀ ریاض العارفین» این رباعی را از مولوی معرفی کرده.

زهیر در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۱۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۶۰:

این رباعی چندین بار در گنجور از شعرای مختلف نقل شده:

۱- اوحد الدّین  کرمانی

۲- مولانا (همین صفحه)

۳- نجم الدّین رازی در سه کتاب:

الف- مرصاد العباد من المبدأ الی المعاد

ب- رسالهٔ عشق و عقل (معیار الصّدق فی مصداق العشق)

ج- مجموعه‌ی اشعار

۴- ابوسعید ابوالخیر

رضاقلی خان هدایت در «تذکرۀ ریاض العارفین» این رباعی را از مولوی معرفی کرده.

حمزه حکمی ثابت در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۵۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۹۰ - شنیدن آن طوطی حرکت آن طوطیان و مردن آن طوطی در قفص و نوحهٔ خواجه بر وی:

می شود به جای «حرف و گفت و صوت را برهم زنم» بگوییم «اسم و فعل و حرف را برهم زنم» چرا که کلمه از اسم و فعل و حرف تشکیل می شود و از طرفی مولانا «در فیه ما فیه» حکایتی را نقل می کند که عالم علم نحو به عارفی گفت که کلمه خارج از اسم و فعل و حرف نیست و عارف گفت که ای دریغا که من سالهاست که خارج از این سه می خواستم سخن بگویم.

اما خارج از کلمه سخن گفتن همان تفکر محض و سکوت عارفانه است که در آن لحظات حقایقی از عالم معنا را سالک کشف می کند که لغات صرفی و نحوی یارای بیان آن را ندارم. به قول فخر عراقی:

جانا حدیث شوقت در داستان نگنجد/ رمزی ز راز عشقت در صد زبان نگنجد

 

 

Hadi Golestani در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۱۷ در پاسخ به رضا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۴:

سپاسگزارم، اقا رضا به زیبای، روانی، چشمه

 

bahar GH در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۲۰ دربارهٔ مولانا » فیه ما فیه » فصل ششم - پسر اتابک آمد خداوندگار فرمود:

مفهوم این جمله یعنی چه ؟ صراحتا در قرآن زنا و شرک نهی شده و کسی که توبه نکند و متنبه نشود عذاب خواهد دید

پس دیدگاه مولانا چیست ؟ چه عقیده ای داشته ؟ و مفهوم کلام رو من متوجه نشدم اگر کسی لطف کنه و توضیح بده ممنون میشم

« زنا وپاکی و بی نمازی و نماز و کفر و اسلام و شرک و توحید جمله بحق نیکست اما نسبت بمازنِی و دزدی و کفر و شرک بدست و توحید ونماز و خیرات نسبت بما نیک است اما نسبت بحق جمله نیک است »

(نگین)در ابتدای راه در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۱۵ در پاسخ به مست خیال دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸۱:

بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی

خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی

مست خیال گرامی، یکی از این سبب هارا حافظ در این شعر خود آورده است، خود را از غم آزاده کردن، کار بس شگرفیست، گر انسان توان آزاد کردن خود از غم و اندوه های دنیایی را داشته باشد و رنج مادیات را از روی دوشش پایین بگذارد، همانا راه انسان های بزرگ را در پیش گرفته است و انجام اینکارِ سخت یکی از اسباب بزرگیست

امیر رحیمی در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۳۶ دربارهٔ نصرالله منشی » کلیله و دمنه » مفتتح کتاب بر ترتیب ابن المقفع » بخش ۱۴ - شادمان شدن نوشروان از پیام برزویه:

همان منغص در متن خطی آمده است 

اما در باب فسیح جای تامل است چون در نسخه خطی بیروت بسیج امل آمده است و البته به صواب هم نزدیکتر است در معنا چرا که فسیح به معنای فراخ و فسیح آمل به معنای فراخ آرزو سست به نظر می‌رسد و  بسیج امل تعبیر مناسب تری است .البته نسخ دیگر باید مطالعه شود مثل نسخه مجلس که اعتبار شایسته دارد 

 

یزدانپناه عسکری در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۲۱ دربارهٔ شیخ محمود شبستری » حقّ الیقین فی معرفة رب العالمین » باب پنجم در بیان ممکن الوجود و کثرت:

[شیخ محمود شبستری  - حقّ الیقین فی معرفة رب العالمین]

3- حقیقت- وحدت چون متعین شد نقطه گشت و از سرعت انقضا و تجدد تعینات متناسبه مانند خطی صورت بست، و بازاز تجدد تعین خطی جسم پیدا گشت و از تجدد تعینات جسمی حرکت مصور شد و ازتعینات متوافق زمان در وهم آمد و کثرت موهومۀ غیر متناهی نمودن گرفت: کسراب بقیعة یحسبه الظمآن ماء حتی اذا جائه لم یجده شیئا.

***

[محمدبن علی تَهانَوی - کشاف اصطلاحات الفنون]

تعیّن بر دو قسم اساسی است: تعین اول که همان مرتبه‌ی وحدت است. و تعین دوم که عبارت است از مرتبه‌ی واحدیت 

[یزدانپناه عسکری]

موجود متعین نیازمند درک و  وحدت همسویی است و این نیاز و تراب در آن جبلی  است و پیامد برداشتن نیاز جبلی از درک مرگ است.

__________

وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَکُمْ مِنْ تُراب‏ - الروم : 20 

رضا پروا در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۰۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۴:

ترجمه بیت مانده به آخر

اگر از طولانی شدن اقامت من به تنگ آمده اید بدانید که زمان هجرت من فرا رسیده است

 

امیرعلی داودپور در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۴۹ دربارهٔ عنصری » ابیات پراکندهٔ مثنویها » بحر خفیف » شمارهٔ ۲۴:

کیمیای عنصری (گوهر عنصری): به گمان اکثر مردم، شیمی حاصل از همان عناصر جدول مندلیف است. برای کسی که شیمیدان باشد، شیمی نور، شیمی مکانیک، شیمی فیزیک و ... به معنای تبدیل و اثر نور، مکانیک و ... در ساختار و ترکیبات شیمیاییست، اما در این ابیات عنصری شیمی (کیمیای) نیک و بد را بیان میکند.گوهر یا جوهر بدی در برخی وجود دارد و از آن جنس هستند و از ایشان فعل بد پدید آید. ایمان به جوهر در واقع نوعی جبر است. اما باید دانست در هر بدی میتواند نیکی دیگری نهفته باشد و در هر نیکی ، بدی دیگری، خلوص جوهر آدمی را از جنس آدمی خارج و تبدیل به موجود دیگری میکند. #امیرعلی_رستم_داودپور #فرگشت

یاسین مشایخی در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۲۴ در پاسخ به ف-ش دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۳:

برخلاف تصور خیلی‌هاتون، این غزل منسوب به مولاناست. تو نسخه‌های قدیمی‌تر و معتبر دیوان شمس مثل: نسخه‌ی موزه قونیه و قره حصار و اسعد افندی نیومده. و به قول استاد مجتبی مینوی؛ اگر غزلی در این سه نسخهٔ معتبر وجود نداشته باشه، از مولانا نیست.

(نگین)در ابتدای راه در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۵۴ در پاسخ به همیرضا دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » ترجیع بند:

اگر اشتباه نکنم این اولین حاشیه ای است که در سایت گنجور ثبت شده است...(:

فاطمه یاوری در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۲۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۱:

می خواهم و معشوق و زمینی و زمانی

کاو باشد و من باشم و اغیار نباشد.......

فاطمه یاوری در ‫۲ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۲۵ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸۰:

تا کی از شعبده ی دور فلک خواهد بود

باده ی عیش به جام من و کام دگری.....؟!

(نگین)در ابتدای راه در ‫۲ سال قبل، یکشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۴۲ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۴:

دریغا که بی ما بسی روزگار

بروید گل و بشکفد نوبهار

بسی تیر و دی ماه و اردیبهشت

برآید که ما خاک باشیم و خشت (سعدی)

آمد شدن تو اندر این عالم چیست

آمد مگسی پدید و نا پیدا شد (خیام)