|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، طایفه نخچیر در وادی خوش به مشکل شیر دایم برخورد کرده‌اند که از کمین می‌دزدد و این باعث ناامیدی آنها شده است. برای حل این مشکل، تصمیم می‌گیرند که با شیری که مزاحمت ایجاد کرده، به گونه‌ای تدبیر کنند و سعی کنند او را از شکار دور کنند تا مرور زمان به تلخی برایشان نگذرد.
گله‌ای از حیوانات شکار (نخچیر) در دشتی سرسبز زندگی می‌کردند،اما همیشه با شیری که در آن نزدیکی بود، درگیری و دردسر داشتند.
آن شیر مدام در کمین بود و حیوانات را شکار می‌کرد،تا جایی که خورد و خوراک (چراگاه) برای همه‌ی حیوانات ناخوشایند و پراضطراب شده بود.
حیوانات با خود نقشه‌ای کشیدند و نزد شیر رفتند و گفتند:"ما حاضریم هر روز بخشی از خودمان را به‌عنوان سهمیه‌ی غذایی به تو بدهیم، تا سیر بمانی."
پس لطفاً از این به بعد دنبال شکار نرو،تا چراگاه و زندگی ما برایمان تلخ و آزاردهنده نشود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.