جعفر عسکری در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۲۲ دربارهٔ کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۵۶:
سلام. شوربختانه این غزل زیبا، با اشکالات فراوانی ثبت شده که شکل صحیح رو می‌نویسم:
گفتم: ای سیم ذقن!
گفت: که را می‌گوئی؟
گفتم: ای عهد شکن!
گفت: چه‌ها می‌گوئی؟
گفتم: ای آن‌که نداری سر یک موی وفا
گفت: معلوم شد اکنون که مرا می‌گوئی
گفتم: ای جان! ز دل سخت تو فریاد مرا
گفت: با ما سخن سخت چرا می‌گوئی؟
گفتم: آن زلف پریشان تو یا مشک خطاست؟
گفت: تا چند پریشان و خطا می‌گوئی؟
گفتم: از باد نسیم تو، شنیدن چه خوش‌ست
گفت: تا کی سخن از باد هوا می‌گوئی؟
گفتم: از دست دل خود به هلاکم راضی!
گفت: این خود ز زبان و دل ما می‌گوئی
گفتمش: کی رسد از بخت پیامی به کمال؟
گفت: آن روز که از ماش سلامی گوئی
سام رجایی در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۳۹ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » منوچهر » بخش ۶:
مرا مهر او دل ندیده گزید
این چنین باید باشد: مرا مهر او دل ، نه دیده گزید
مهرزاد پارسا در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۳۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۱:
درود بر احسان عزیز. چقدر زیبا و خالصانه نوشتید. ایکاش شعر خودت رو هم می نوشتی.
مونس در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۳۱ دربارهٔ عطار » منطق‌الطیر » حکایت بلبل » حکایت بلبل:
خیلی ممنونم برای خدمتی که به ادبیات می‌کنید و کمکی که به ما می‌کنید.
ممنونم برای خوانش 🙏🏻🌸
مهدی در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۵۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵:
به نظر میآید در اینجا با تابیدن نور الهی بر قلب حافظ نگاهش در مورد جهان و اطرافش تغییر کرده و با دیدن زیباییها بدنبال راز پنهان و در پی حل تضادهای ذهنی در مورد هر انچه گذشته و میگذرد باشد. با این نکاه شاید بهتر بتوان در مورد بیانات حافظ اظهار نظر نمود. البته هدف حافظ نشان دادن اینکه اگر نور الهی در قلب ما هم بتابد اینگونه خواهیم بود.
محمد تقی خاجی در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۱۳ دربارهٔ باباطاهر » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۵۷:
سه درداومه بجونم هرسه کاری
غم یاروگرانی ونداری
غم یاروگرانی چاره دیره
نداری و نداری ونداری
محمدتقی خاجی
تورج علیزاده درخشی در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۴۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۶۷:
در تفسیر بیت اول به نظر بنده نک مخفف ناک و پسوندی است که وقتی بعد از اسم می آید آن را به صفت تبدیل می کند پس سنگی نک به معنی بی رحم و جنگی نک به معنی آشوبگر صفت هایی می شوند برای طرار(راهزن) و سر بسته چو بیماری بر می گردد به دل و جان
افتاد دل و جانم سر بسته چو بیماری،از فتنه ی طراری سنگینک و جنگینک
فرهاد بشیریان در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۳۸ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » هوشنگ » بخش ۲:
درود بر شما
این ابیات از شاهنامه که مربوط به جشن سده و پیدایش آتش یا بهتر است بگوییم مهار آتش است در قدیمی ترین نسخه ی دست نویس شاهنامه یعنی نسخه ی 614 فلورانس نیست (تصحیح دکتر جلال خالقی مطلق)
Abbasrapper در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۱۷ در پاسخ به تماشاگه راز دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۷:
درود، بنظرم منظورش اینکه شادی شیخی که اهل ریاکاری نیست
ناصر مرادی در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۵۸ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » داستان رستم و اسفندیار » بخش ۲۸:
منظور رستم در بیت آخر چیست؟
فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۵۰ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۲۲ - باد بروت:
در این مثنوی, یک رندی و شیطنتی خاص از پروین اعتصامی شاهد هستیم که هم در نقشِ عالِم و هم در نقشِ نادان در حالِ پند دادن به ما خوانندگان است که همه یِ این پندها از زبان عالِم و نادان نصیحت هایِ خودِ پروین که صد البته درست و بجاست.
طعنه هایِ شدیدِ عالم به نادان , ما را یادِ داستانِ "بِشرِ پرهیزگار" در کتابِ "هفت پیکر" نظامی گنجوی انداخت که مِلیخایِ یهودیِ هرچه از دهانش درآمد بارِ بِشرِ ساده دل می کرد:
گفت: بِشری تو ننگِ آدمیان / من ملیخا امامِ عالمیان
گفت: برگو که بادِ جنبان چیست? / خیره چون گاو و خر نباید زیست!
فَکّه > میسان > عراق {۱۲ آوریل ۲۰۲۳}
ناصر مرادی در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۴۹ در پاسخ به حامد نامی دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » داستان رستم و اسفندیار » بخش ۲۸:
مجبور شدم از توصیه (چاره) زال، یعنی استفاده از چوب گز، اطاعت کنم
بزرگمهر در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۳۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۱۳:
همایون عزیز، سلام
بر عکس مثنوی مولانا که شرح وتفسیرهای نسبتاً زیادی از آن در دست است، من در مورد غزلیات مولانا نتوانستم منبع منسجمی بیابم که که نکات و رموز نهفته در استعارات و معماهای زیبا و پر معنای آنها را بنمایاند.
گاهاً خیلی هم نا امید شدم از بزرگانی چون اساتید شفیعی و زمانی....که انتظارات را برآورده نکردند و البته ادعایی هم نکرده بودند. همه کم و بیش میدانیم حضرت مولانا در چه شرایطی این افکار را بروز داده است، بنظر میرسد هیچگاه قصد قلمفرسایی و یا ابراز وجود ادبی نداشته است، بهمین جهت با ابزار ادیبانه نمیتوان به شکار گوهرهایی رفت که در دریای دیوان کبیر نهفته است و به نظر حقیر تنها با نگاه عارفانه و درک اصولی که مولانا در نوشته‌های خود بروز داده باید به آن پرداخته شود، ومتاسفانه چنین اثری نیافتم.
می‌خواستم از شما درخواست کنم اگر منابعی مورد نظرتان است که میتواند راه گشا باشند بفرمایید تا مورد استفاده قرار گیرد و موجب خیر و سپاسگزاری باشد.
محمدحسین مسعودی گاوگانی در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۵۳ در پاسخ به سمانه ، م دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۵:
به ظن زیاد ، به حس مولوی نزدیک شده اید ، مرحمت زیاد
سپیده مجد در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۱۴ در پاسخ به مریم دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۱:
شب آبستن روز نو هست
"شب آبستن است روز از نو "
روز از کسی ابستن نمیشه، بی معنی هست در واقع،
حافظ منتظر روز نو هست و میگه شب همیشه روز را در دل خودش داره،
در عین اینکه به اینده و تغییر اوضاع دید مثبتی نداره میخاد امیدش رو حفظ کنه و میگه منتظرم ببینم شب چی میزاید
سپیده مجد در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۰۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۱:
"بدان مثال که شب ابستن است روز از نو " صحیح است،
روز از کسی ابستن نمیشه بلکه این ضرب المثل قدیمی هم بوده که" روز از نو روزی از نو"
شب ابستن روز نو هست و حافظ منتظر ببینه فردا چه اتفاقی می‌افته
رضا فراز در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۵۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۳۳:
درود
آواز استاد شجریان با نی موسوی و تار شهناز و ویولون پازوکی و ساغری را پیشنهاد میشود
بزرگمهر در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۲۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۱۱:
در بعضی از نسخه ها بجای عهد ثریا، عِقد ثریا آمده است که به معنی گردنبند ثریا است.
احمدرضا ضیایی در ۱ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۳۳ دربارهٔ لبیبی » قطعات و قصاید به جا مانده » شمارهٔ ۲ - قطعهٔ منقول در تاریخ بیهقی:
بیت دوم بنا به تحقیقات استاد مجید منصوری می بایست بدین صورت باشد:
گله دزدان از دور بدیدند خران
هر یکی زایشان گفتی که یکی قسوره شد.
برای اطلاع بیشتر به مقاله ایشان تحت عنوان
(تصحیح یک بیت از لبیبی در تاریخ بیهقی) مراجعه کنید.
کامران هیچ در ۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۲۸ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۷: