Nima.Mmmm در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۳ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۳۳ در پاسخ به امیرحسین صباغی دربارهٔ ناصرخسرو » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۱:

طلب اول به معنای خواستن و درخواست است و طلب دوم فعل امر است و در اصل بطلب به معنای بخواه بوده که به اقتضای وزن شعر حرف ب حذف شده است و چون هر کدام معنای دیگری را میرساند تکرار قافیه محسوب نمیشود.

امیرحسین صباغی در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۳ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۲۰ دربارهٔ ناصرخسرو » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۱:

چرا این شعر در همان بیت اول تکرار قافیه دارد؟ :/

زهرا محمودی در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۳ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۵۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۰:

خیالِ حوصله‌یِ بحر می‌پزد، هیهات

چه‌هاست در سرِ این قطره‌یِ محال‌اندیش!

 

خیال‌پختن: کنایه از توقع بی‌جا، تصور و خیال نابه‌جا در ذهن آوردن. 

حوصله: مجازاً تاب و تحمل.

هیهات: شبه جمله؛ دور است.

قطره: مجازاً هرچیز اندک و در اینجا استعاره از دل.

خواجه در اینجا دل سرگشته‌ی خود را که در بیت اول به شکاری (شکار شده) سرگشته مانند کرده بود، به قطره‌ی کوچکی تشبیه می‌کند که آرزوهای بزرگ و محال در سر می‌پرورد.

 

نه عمرِ خضر بمانَد، نه مُلکِ اسکندر

نزاعِ بر سرِ دُنیّیِ دون مَکُن درویش

 

ای فقیر، بر سر این دنیای فانی و زودگذر جنگ و جدال نکن، که نه عمر خضرِ جاوید، ماندگار است و نه سلطنت اسکندر.

 

ص 80-679 شاخ نبات حافظ نوشته دکتر محمدرضا برزگر خالقی

انتشارات زوّار - چاپ پنجم 1389

 

دنیی: مُمالِ (برگردانِ) دنیا.

مُمال: گاهی در برخی واژگان عربی مصوت «ا» به مُصَوت «ی» تبدیل می‌شود. اسلامی= اسلیمی/ سلاح= سَلیح/ جهاز= جهیز

حمید نیکو در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۳ دی ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۵۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷۹:

استاد بنان هم این غزل رو اجرا کرده اند

کوروش در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۳ دی ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۴۲ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۱۱۲ - منازعت چهار کس جهت انگور کی هر یکی به نام دیگر فهم کرده بود آن را:

قول ان من امة را یاد گیر

تا به الا و خلا فیها نذیر

 

إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ بِالْحَقِّ بَشِیرًا وَنَذِیرًا ۚ وَإِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِیهَا نَذِیرٌ

ما تو را به حق به رسالت فرستادیم تا مژده دهی و بیم دهی و هیچ ملتی نیست مگر آنکه به میانشان بیم‌دهنده‌ای بوده است.

ادبیات در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۳ دی ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۱۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۰:

سعدی، سعدی چه کردی با ما، شب روز، سرکار، درخانه، مسافرت، تو جمع و تنهایی همش جلوی چشمم هستی، دقیقاهمیطور که ملک الشعرا بهار گفته:

روز نبود که به وصف تو سخن سر نکنم

شب نباشد که ثنای تو مکرر نکنم

🌹🌹روحت شاد استاد سخن بشر🌹🌹

امیرحسین صباغی در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۳۷ در پاسخ به خسرو ياوري دربارهٔ ناصرخسرو » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶:

بوی به ضم با

اشتباه خوانده‌اید جانم

سید علی ناصری در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۱۰ دربارهٔ یغمای جندقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۶:

مصرع اول بیت آخر ، بجای فلک باید فلکت باشد

افشین آگاه در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۰۸ دربارهٔ جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۲۱ - مشورت:

با درود این شعر با کمی اختلاف در تعداد ابیات  در بخش دیوان ابن یمین آمده است!!!

سورنا در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۳۱ در پاسخ به نوروز فولادی دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » جمشید » بخش ۳ - داستان رویش مار بر شانه‌های ضحاک:

چه تعبیر زیبا و بجایی. نکته ای بسیار ظریف

کژدم در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۵۴ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۲۱۷ - درود به پوشکین:

در خرداد ۱۳۲۸ به مناسبت صد و پنجاهمین سالگرد زادروز پوشکین، شاعر و نویسندهٔ سرشناس روس در بستر بیماری سروده و در انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی خوانده شد.

کژدم در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۵۱ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۱۶۰ - پیام به آشنا:

به این مطلب اشاره دارد که قرار بوده شهرداری تهران به خانهٔ بهار برق بدهد.

کژدم در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۴۹ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۱۶۰ - پیام به آشنا:

در سال ۱۳۲۷ که بهار برای درمان به سوئیس رفته بود و در آنجا قصیدهٔ مشهور لزنیه را سرود، حسام دولت‌آبادی، شهردار آن زمان تهران نامه‌ای به پیوست شعری به بهار فرستاده حال وی را پرسید؛ بهار نیز چکامهٔ بالا را در پاسخ سروده است.

کژدم در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۴۵ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۸۵ - هند و ایران:

بهار این قصیده را در پی استقلال هند سروده است.

کژدم در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۴۴ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۴۰ - پاکستان:

بهار این سروده را در سال ۱۳۲۶ پس از استقلال پاکستان سروده است.

کژدم در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۴۲ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۶۳ - مجسمهٔ فردوسی:

روز دهم مهر ۱۳۲۴ تندیس فردوسی که از سوی پارسیان هند هدیه داده شده بود در یکی از میدان‌های تهران گشایش یافت. بهار این قصیده را بدان مناسبت سرود و در آن گردهمایی خواند.

کژدم در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۴۰ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۲۱۰ - آسمان پیما:

مقدمه‌ای‌ست بر قصیده‌ای ناتمام که داستان نخستین هواپیما سوار شدن بهار را شرح می‌دهد.

کژدم در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۳۶ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۱۲۲ - هدیه باکو:

در سال ۱۳۲۳ بهار به همراهی شماری از هنرمندان دیگر ایران به دعوت دولت شوروی، به مناسبت جشن آغاز بیست و ششمین سالگرد انقلاب شوروی با هواپیما از تهران به باکو رفت و در آنجا چند روزی را به انجام تشریفات علمی و ادبی و بازدید از موسسه‌های گوناگون پرداخت. قصیدهٔ بالا وصف این مسافرت است.

کژدم در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۲۸ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۲۷۵ - به مناسبت پیوند مصر و ایران:

این قصیده به مناسبت ازدواج محمدرضاشاه با فوزیه سروده شده است.

کژدم در ‫۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۲۴ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۴۵ - که ورزندگی مایهٔ زندگی‌ است:

این سروده نیز به مناسبت پایان بنای ورزشگاه امجدیه در سال ۱۳۱۶ سروده شده است.