حرف آخر قافیه

شماره ۱ - در ستایش یکی از حاکمان شرع: ای داده سپهر شرع را نور - از پرتو رأی عالم آرا

شماره ۲ - بر تخت نشستن شاه اسماعیل: جمشید فلک سریر شاه اسمعیل - کش افسر خورشید تبارک بادا

شماره ۳ - حروف شراب: بر درخانه قدح نوشی - رفتم و کردم التماس شراب

شماره ۴ - پناه جهان: زهی پایه چتر اقبال تو - ز فرط بلندی برون از جهات

شماره ۵ - لطف کردید: ای مخادیم که از راه شرف - برسر چرخ برین پای شماست

شماره ۶ - وحشی بی‌خانمان: ای پیش همت تو متاع سرای دهر - بی قدرتر از آنکه توان رایگان فروخت

شماره ۷ - چیستان: مدعا زین سه چار بیتک سهل - داند آنکس که دانش اندیش است

شماره ۸ - ده بافق: ایا آفتاب معلا جناب - که از سایه‌ات آسمان پایه جوست

شماره ۹ - ستور فقیر: ز بی کاهی امشب ستور فقیر - بجز عون و عون کار دیگر نداشت

شماره ۱۰ - هجو هم خوب می‌توانم گفت: ای صبا خواجه را ز بنده بگو - که در مدح می‌توانم سفت

شماره ۱۱ - در خیال تو: چو وحشی سر به زانو دوش بودم در خیال تو - که شبها چیست شغلت ، در کجایی، کیست پهلویت

شماره ۱۲ - خر گدا: چند ای خر گدا توان گفتن - که مرا بخت هم عنان بوده‌ست

شماره ۱۳ - تب شاهزاده: هاتف غیبم سحرگه مژده‌ای آورده است - مژده باد ای مخلصان میر میران، مژده باد

شماره ۱۴ - سپهر مرتبه، بکتاش بیگ: زهی اراده تو نایب قضا و قدر - ستاره امر ترا تابع و فلک منقاد

شماره ۱۵ - موضع پاکان: غیاث الدین محمد منبع فیض - که ایزد در دو کونش محترم کرد

شماره ۱۶ - وجه برات: خواجه وجه برات خود بدهد - تا مرا گفتگو نباید کرد

شماره ۱۷ - استر گرسنه: می‌رسم از راه و دارم استری کز باب جوع - قوت دندان ندارد ورنه قنطر می‌خورد

شماره ۱۸ - سرتاس: ای که هر خلعتی که در بر توست - زینت دوش آسمان باشد

شماره ۱۹ - مطبخ خواجه: خواجه کم کاسه ما آنکه از بهر طعام - هیچگاه از مطبخ او دود بر بالا نشد

شماره ۲۰ - نشان بخردی: صبر در کارها چه نیک و چه بد - از علامات بخردی باشد

شماره ۲۱ - استر بی‌علف: ای خداوند که چون مرکب آهو تک تو - ناورد کره گر آهو همه مرکب زاید

شماره ۲۲ - در خیمه سوداگردان: درون خیمه سوداگران نیست - ز جنس خوردنی جز کرس در کار

شماره ۲۳ - عباس بیگ گردون قدر: یگانه دو جهان زبده و خلاصه عهد - تویی که مهر و سپهرت ندیده شبه و نظیر

شماره ۲۴ - به مفت نیز نیرزد: زری که می‌طلبم دوش لطف فرمودی - ز من کسی نستاند به سد هزار نیاز

شماره ۲۵ - ماه نا تمام: مهی که از افق طبع بنده طالع شد - به منتهای کمالش نشد مقام هنوز

شماره ۲۶ - یعنی کشک: نام جویا کنون که دیده ابر - هست چون چشم عاشقان پراشک

شماره ۲۷ - بر تخت نشستن شاه اسماعیل: شاه تهماسب خسرو عادل - که ز شاهان کسش ندیده عدیل

شماره ۲۸ - داروی کاری: زن جلبی رفته و در همچو من - کرده سخنهای پریشان رقم

شماره ۲۹ - وجه برات: نوشته حضرت آصف برات من به کسی - که هیچ حاصل از او نیست غیر افغانم

شماره ۳۰ - هجو شما می‌کنم: به ما خواجه تا چند خواهید گفت - که قرض شما را ادا می‌کنم

شماره ۳۱ - فغان از ابروی پرچین: سرورا از حاجب و دربان عالی حضرتت - از زمین تا چند فریادم رود بر آسمان

شماره ۳۲ - سر کل: نشستم دوش در کنجی که سازم - سر کل را به زیر فوطه پنهان

شماره ۳۳ - بزم تاریک: شرفا ساقی عنایت تو - گو دماغ مرا معطر کن

شماره ۳۴ - غضنفر گله جاری: غضنفر کلجاری به طبع همچو پلنگ - رسید و خواست که خود را کند برابر من

شماره ۳۵ - مبارک باد: مبارک باد می‌گویند شه را - جهانی بسته صف در خدمت او

شماره ۳۶ - هجو شراب: از من مرنج ای ز تو شادی جان من - گر لب گشوده‌ام پی هجو شراب تو

شماره ۳۷ - مانده بابا: زیباتر آنچه مانده ز بابا از آن تو - بد ای برادر از من و اعلا از آن تو

شماره ۳۸ - دریغ: دریغ از شمسه ایوان عصمت - که تا جاوید رخ پنهان نموده

شماره ۳۹ - دریغ از جان قلی: دریغ از جان قلی کز جور گردون - کناری پر ز خون رفت از میانه

شماره ۴۰ - وفا داری: رفت محیا شبی به خانه و دید - زن خود با غیاث بازاری

شماره ۴۱ - بنای بخت بنیاد: اساس این بنای بخت بنیاد - که یارب باد فیضش جاودانی

شماره ۴۲ - هجو خواجه: ای خواجه هجو ریشه فرو می‌برد، بترس - شاخی‌ست این که می‌ندهد میوه بهی

شماره ۴۳ - تاریخ علم: زیب عالم علم شاه خلیل الله است - که سر قدر رسانیده ز مه تا ماهی