با تو ابن یمین بخواهد گفت

سخنی از ره نکو خواهی

پادشاهی که بندگان وی اند

خلق عالم ز ماه تا ماهی

راه رشد و ضلال پیدا کرد

[...]

با خرد از سر ضجرت سخنی میگفتم

کای ز نور تو ز ظلمت دل و جانم ناجی

هیچ حضرت بود امروز که صاحب هنری

گردد از گردش گردون بجنابش لاجی

گفت باشد در دستور جهان آصف عهد

[...]

برای نعمت دنیا مکش مذلت خلق

که نزد اهل خرد زین سبب خسی باشی

ز خون دیده غذا گر کنی از آن خوشتر

که زیر منت احسان ناکسی باشی

اگر قبول کنی پند من از آن خوشتر

[...]

پیشتر زین علی شمس الدین

که سر از کبر بر فلک سودی

گرچه در جمع مال و در ضبطش

ید بیضا و سحر بنمودی

لیکن از شاعران خوش گفتار

[...]

پدر کردی نصیحت مر پسر را

که زنهار از کسی چیزی نخواهی

و گر روزی چنان افتد که خواهی

ز مردی خواه اگر چیزی بخواهی

تا توانی ضمان مشو کس را

کاولش بر دهد پشیمانی

و اوسط آن بود ملامت خلق

و آخر اندر غرامتش مانی

ترک شراب کردم از آنرو که دیدمش

کز وی نماند در دل اصحاب طاعتی

یک کار نیک ازو ندهد هیچکس نشان

الا بهم کشیدن احباب ساعتی

جهد کردیم بسی تا دو سه روزی ز حیات

دم بر آریم بکام دل خود با یاری

عمر شد در سر این آرزو و دست نداد

آنکه آید بکفم تازه گل بی خاری

من تهیدستم و آزاده چو سرو از پی آن

[...]

جلال دولت و دین آصف سلیمان فر

خدیو کشور اهل هنر امیر علی

فلک چو یاد وزیران کند توئی که بود

یکیش صاحب کافی دگر امیر علی

جهان پیر دگر باره نوجوان گردد

[...]

چو روزگار بکام تو گشت و دولت یار

بکوش تا دل آزرده ئی بدست آری

مباش یکنفس از کار خویشتن غافل

مگر که فرصت امکان ز دست بگذاری

که آنکسیکه ز تو جست یاریی امروز

[...]

چه خوش بودی ایدل درین دیر فانی

که کس را بکس آشنائی نبودی

و گر بودی آنگه بیاران یکدل

فلک را سر بیوفائی نبودی

خوشست آشنائی بهم اهل دلرا

[...]

چهار چیز بچار دگر بود محتاج

بیان کنم اگر آنرا تو مستمع باشی

خرد بتجربه خویشی بدوستی با هم

نسب بفخر حسب سروری بزر پاشی

چهار چیزست آئین مردم هنری

که مردم هنری زین چهار نیست بری

یکی سخاوت طبعی چو دستگاه بود

به نیکنامی دائم ببخشی و بخوری

دو دیگر آنکه دل دوستان نیازاری

[...]

چون رسد روزی به وقت خویشتن

زحمت جستن چه بر خود می‌نهی

بی‌اجل چون کس نخواهد مُرد نیز

پس چرا بر عجز و سستی تن دهی

رزق مقسومست لا ترحل به

[...]

چنان زندگانی کن ای نیک رای

بوقتی که اقبال دادت خدای

که خایند از حسرت انگشت دست

گرت بر زمین آید انگشت پای

خداوندا همیشه بود ما را

کتان و صوف و کمخاو عتابی

زر و اجناس و غله اسب و استر

ز پالانی و زینی و رکابی

کنون از جور چرخ ناسزاگار

[...]

خسروا قدرت آن بینمت از لطف خدای

که بکتان مدد از پرتو مهتاب دهی

بدل دشمن اگر خود بود از آهن و روی

چون بهیبت نگری لرزش سیماب دهی

مده از دست کنون فرصت امکان چو ترا

[...]

خداوندا بر این عالیجنابت

کزو دارد فلک صد شرمساری

فراوان رنج بی راحت کشیدم

کنون سیر آمدم زین هرزه کاری

نخواهم کرد ازین پس عمر ضایع

[...]

خداوندا بحق آن کرامت

که ما را در ازل کردی گرامی

بنزدیک ملایک نفس ما شد

بتعلیم اسامی از تو سامی

ز ما نادیده استحقاق احسان

[...]

دیده ام اکثر ممالک را

به ندیدم ز ملک تنهائی

سایه همسایه گیر اگر خواهی

تا چو ابن یمین برآسائی