شماره ۱ - قطعه: چه حاجت است بدیک سیاه بستانرا - گرفت بابد دیوان من بدیک سیاه

شماره ۲ - صدر دنیا و دین: صدر دنیا و دین که خاک درت - اهل دیز است سرمه حدقه

شماره ۳ - نظام الدین: نظام الدین شه والای میران - ایا ذات تو از رحمت سرشته

شماره ۴ - قاضی سدید: محترم قاضی سدید ای خلق را - رای و تدبیر صواب آموخته

شماره ۵: شه امیر نژادی وزیر والا قدر - که چون تو نیست امیر و وزیر والائی

شماره ۶ - قطعه: خواجه محمد بن محمد که بی بهار - خلق خوش تو گل شکفاند بماه دی

شماره ۷ - سرای بهشت: در خاک شایقی و نجیبی نگاه کرد - شیخ اجل رشیدی و دید آن موافقی

شماره ۸ - دهقان زاده: مدح دهقان زاده طبع از زنگ بزداید مرا - تا نگویم مدحت او، طبع نگشاید مرا

شماره ۹ - نور دین: نور دین نور عین مهر و وفا - آفریده شده ز لطف خدا

شماره ۱۰ - سوگند ما: خسرو آل امیران ای امیران سخن - در ثنا و مدح تو روشن دل و روشن ضمیر

شماره ۱۱ - قطعه: سالار بک که بخشش کف جواد تو - کمتر فزونتر آمد از گنج شایگان

شماره ۱۲ - باغ: آرامگه اهل حکم کردی این باغ - ای باغ تو آرامگه اهل حکم به

شماره ۱۳ - مدیح تو: ای خاطرم از نور مدیح تو منور - جز مدح تو در فکرت من نیست مصور

شماره ۱۴ - ناصر دین: ای ناصر دین سید اولاد پیمبر - ای عالم جاه و شرف و دانش و تمییز

شماره ۱۵ - مرغابی چیست: چیست مرغابی فراخته بال - سر او را بدو جهت منقار

شماره ۱۶ - گویم نمرده‌ام: ایزد چو مرده خواند مر آن را که مرد نیست - من نیز خویشتن را مرده شمرده‌ام

شماره ۱۷: اگر به جود تو ای مجد دین نشد حاصل - به جد نمودن بی‌حد وجوه دستارم

شماره ۱۸ - خروس: یکی خروس، بمنقار دانه می آرد - سپس بحوصله ماکیان می انبارد

شماره ۱۹ - شهاب الدین مؤید: شهاب دین موید که بر سپهر هنر - بنور خاطری از آفتاب و از مه بیش

شماره ۲۰ - رمضان آمد: رمضان آمد و هر روزه گشائی بر بام - بیکی دست نواله و دگر دست فقاع

شماره ۲۱ - خطیب بباع: خطیب بباع ای منعمی که در عالم - کسی ندانم کز نعمت تو محرومست

شماره ۲۲ - ای بنده: ای بنده طول عمر تو خواهنده از خدا - از بنده یک حدیثک موجز توان شنید