چو زنگی شب پیرهن چاک زد

سپیداج بر صفحه خاک زد

ز خاور برآمد درخشنده شید

ز چهرش جهانی بشد پرامید

ز سام آگهی شد به نزد شدید

[...]

یکی ابر بربست بر آسمان

که بد تیرباران او از کمان

شده تیغ او رعد و برقش خروش

درافتاد در چرخ گردنده جوش

کمین برگشودند از هر طرف

[...]

براندند اسبان سراسر به تک

که از گرد پوشید روی فلک

به ناگه یکی آتش سوزناک

بدیدند روشن بدان روی خاک

که شد شعله زن سوی گردان سپهر

[...]

چو برخواند آن را برآشفت سخت

برآورد شمشیر آن نیک‌بخت

بزد بر سرش تا کمرگه شکافت

کلید طلسمات جم را بیافت

یکی تیرگی شد چو کام هژبر

[...]

از آنجا بیامد به پای حصار

از آهن یکی باره بد استوار

یکی پیل بر برج و مرغی به سر

همه پیکرش سیم و بالش ز زر

به همراه خورشید می‌گشت باز

[...]

درین گفتگو بود سالار شاه

که ناگه زمین و زمان شد سیاه

نگه کرد بر آسمان سام شیر

یکی مرغ را دید مرد دلیر

که از پر و بالش جهان تیره شد

[...]

درآمد بدان غار با تیغ جنگ

یکی غار بد همچو کام نهنگ

بسی تار ماننده تیره شب

که گم شد سخن از زبان سوی لب

ز تاریکیش جان ظلمات داغ

[...]

دلاور بیامد به جای نماز

بنالید بر داور بی‌نیاز

ازو خواست فیروزی اژدها

کزو جان ارقم بیابد رها

دگر گفت کای کردگار جهان

[...]

همی راند تا شب به ناگه رسید

به ناگه یکی آتش از دور دید

درخشنده مانند فانوس آل

نگه کرد سالار فرخنده فال

بپرسید کان آل فانوس چیست

[...]

شدید بداندیش دل پر ز غم

نشسته ز سام سپهبد دژم

به نزدیکی عوج او نامه کرد

بسی پوزش اندر سر خامه کرد

چنین گفت کای شاه مغرب زمین

[...]

نشستند و باده بیاراستند

ز هر سوی رامشگران خواستند

ز اسبان و از گاو کشته هزار

همان بهر مهمان آن نابکار

ز بهر همان عوج مردم چو دود

[...]

چو طلاج بشنید ازو گشت زرد

بدانست آن تیغ را در نبرد

نشان بود آن تیغ اندر جهان

میان کهان و میان جهان

بلرزید طلاج بر دشت جنگ

[...]

به ناگاه برخاست گرد سیاه

که تاریک شد چشمه هور و ماه

از آن گرد برخواست آواز کوس

زمانه بشد سر به سر آبنوس

سنان‌های خونی سر اندر هوا

[...]

سپیده بغرید عوج پلید

چنین کرد آواز سوی شدید

که فرمای تا لشکری صف کشند

ز نیرو همه شعله تف کشند

که امروز من اندرین دشت جنگ

[...]

درآوردگه عوج را بدید

بدان گونه گفتار او را شنید

یلی دید با ساز آوردگاه

نهاده به سر بر ز آهن کلاه

چو دید آن خوش آینده خوب چهر

[...]

درین گفتگو بود سالار سام

که ناگه برون تاخت پس قهقهام

بدو گفت کای خیره بدگمان

چرا لاف داری همی هر زمان

ندیدی سواری که از زخم دست

[...]

سفیده سفیداج زد در سپهر

طلاکار گردید ازو نور مهر

چو نقاش بر چرخ آغاز کرد

سر رنگ‌های جهان باز کرد

ازین روی در بزم شداد عاد

[...]

چو یک پاس بگذشت از تیره شب

همه بسته بهر شبیخون دو لب

شب تار مانند دریای قار

چو زنگی زمین و زمان گشته تار

به بر کرده گیتی پلاس سیاه

[...]

چو خورشید بنهاد بر سر کلاه

به تخت فلک باز بنشست شاه

بزد سکه بر چرخ گردنده هور

زمین و زمان گشت ازو پر ز نور

خبر شد به نزدیک شداد عاد

[...]

چو لشکر شنیدند ازو این سخن

نجنبید یک تن از آن انجمن

مگر پور شداد شوم پلید

برانگیخت اسبش ز جا خود شدید

تو گفتی مگر دیو بد بدنژاد

[...]