ای عاشق بی دیده که در عیب منستی

گر ساقی ما را تو ببینی بپرستی

فردا ز تو چون لاله اثر نیست درین باغ

امروز قدح گیر به شکرانه که هستی

چون مرغ چمن چند کنی ناله ز حسرت؟

[...]

اگرچه چشم منی همنشین اغیاری

چو نور دیده گلی در میان صد خاری

نگویم آنکه خریدار یوسفم حاشا

که خودفروش زند لاف این خریداری

هوای صحبت خورشید کم کن ایشبنم

[...]

ایکه بر عاشق نگاه از لطف و احسان میکنی

گوییا بر عاشق خود مردن آسان میکنی

آمدی چونسرو و بستان خانه گلشن ساختی

گر بنوشی ساغری عالم گلستان میکنی

دل بصد جا میرود هرگه ز مجلس میروی

[...]

غیرتم در دیده ها چون باد اگر ره داشتی

ذره یی خاکرهش در چشم من نگذاشتی

گرنه بر بالای هم نه طاق بستی این سرای

گرد باد آه من سقفش ز جا برداشتی

گل شکفت از خاکره هرجا سگ او پا نهاد

[...]

کعبه گر میطلبی سعی کن آرام مجوی

محمل از چرخ مخواه و شتر از بام مجوی

وعده کام ز شیرین دهنان هست هلاک

یاد ناکامی فرهاد کن و کام مجوی

همدم خاص سگ او شو و بگریز ز خلق

[...]

نظر ز آن نوغزال ایدل به بیداری تو میپوشی

تو پنداریکه بیداری ولی در خواب خرگوشی

لب عیسی دم جانبخشی اورا خدا دادش

تو باری از حسد ایچشمه حیوان چه میجوشی

من از شیرین لبت ایمه بتلخی میخورم حسرت

[...]

ز هستی تا نشان داری نشان تیر غم باشی

میان کشتگان خود را فکن تا کی علم باشی

ز شوق جام جم چندین چو زحمت میکشی صوفی

صفای دل طلب ارعشق تا خود جام جم باشی

ترا ساقی گهی بخشد حیات خضر کز مستی

[...]

گر چو شمعم بکشی زنده بیک خنده کنی

خنده یی کن که رگ مرده من زنده کنی

گر بدین شکل و شمایل گذری بر یوسف

با همه سلطنتش بار دگر بنده کنی

رحمتی کن که برآری چو گل از خاک مرا

[...]

گیرم دل من از غم دیوانه زیست باری

در عالم از غم دل وارسته کیست باری

ایشمع از آن پریرو و دیوانه گر نگشتی

این گریه از چه داری و آن خنده چیست باری

هرچند مهر گردون رحمی بکس ندارد

[...]

بردی دلم اگرچه ندارم شکایتی

دل باز ده که با تو بگویم حکایتی

ما بنده توییم چرا بی‌عنایتی؟

کس دل به بندگی ننهد بی عنایتی

از درد دل نهایت کارم پدید نیست

[...]

خوشیم با ستم و محنتی که میخواهی

سگ توییم بهر صورتی که میخواهی

زمانه خصم و اجل در کمین تو هم برخیز

که نیست بهتر ازین فرصتی که میخواهی

دلا مجوی ازین بحر قطره رحمت

[...]

تو مرا اگر نبخشی من و کنج نامرادی

نفسی غم تو بهتر که هزار ساله شادی

همه عاشقند یارب چه بلاست این که مارا

همه حسرتست و حرمان همه رنج و نامرادی

بتو حال خود چه گویم که بحال کسی نیفتی

[...]

ایکه بقتل عاشقان مست و خراب میروی

وه که چو عمر بیوفا خوش بشتاب میروی

چند بعشوه گوییم راست بگوی حال خود

راست مپرس جان من ورنه بتاب میروی

مرغ سحر بروی گل جام صبوح میکشد

[...]

صوفی اگر حریف ما بهر شراب میشوی

تا نچشیده یی برو ورنه خراب میشوی

بسکه چو باده خون ما شب همه شب همیخوری

چون گل تازه صبحدم مست شراب میشوی

ایکه طبیبی از سرم بگذر و حال من مپرس

[...]

گر به غم شادی ز عشقش شادمانی‌ها کنی

ور به ناکامی بسازی کامرانی‌ها کنی

سر نهی بر آستان دوست هرگه کز وفا

چون سگان عمری به کویش پاسبانی‌ها کنی

پیش آن شاه بتان گر لاف نادانی زنی

[...]

ای بلعل شکرین چشمه حیوان کسی

هرکه مشتاق تو باشد چکند جان کسی

از نمکدان دهانت جگرم میسوزد

چند از شوق تو سوزد دل بریان کسی

اینچه ابرو و چه چشم اینچه دهان و چه لبست

[...]

کاشکی فرق سرم فرش سرایت بودی

تا شب و روز رخم در کف پایت بودی

لذت زخم تو از راحت مرهم بیش است

کاش بر من همه دم زخم جفایت بودی

کاش جان بلبل باغ تو شدی تا همه وقت

[...]

با همه لطف و با منت این همه ناز و سرکشی

با همه کس خوشی چرا با من خسته ناخوشی

غیر مرا که سوختی با همه ساختی به مهر

آب حیات مردمی در نظر من آتشی

ای دل و جان عاشقان گرم مران که خلق را

[...]

ای ز جان شیرین تر و زیباتر از حور و پری

من چگویم جان من از هر چه گویم بهتری

آب حیوانی چو پیش چشم من استاده‌ای

ور خرامی جان من از آب حیوان بگذری

گر ز لعل آتشین یکجرعه افشانی بخاک

[...]

می خور که در سرای جهان نیست محکمی

با داست چون حباب درین خانه خرمی

می خور که سنگ حادثه خواهد شکست

گر شیشه سپهری و گر ساغر جمی

ساقی بیا که دیو اجل در سرای ماست

[...]