برخیز هلا نه وقت خواب است

مه منتظر تو آفتاب است

جویی که دراین گل خراب است

خاریدهٔ باد و چاک آب است

بر دشمن اگر فراسیاب است

تنها زدنش چو آفتاب است

صد رستمش ارچه در رکاب است

لشکر شکنیش ازین حساب است

با این که سخن به لطف آب است

کم گفتن هر سخن صواب است

واکنون که گلش رحیل یاب است

این قطره که ماند ازو گلاب است

ور چشمهٔ این سخن سراب است

بگذار مرا ترا ثواب است

او را چه بری که آفتاب است

تو دیو رجیم و او شهاب است

وان سینه که رشک سیمِ ناب است

نه در خور آتش و کباب است

کای جان پدر نه جای خواب است

کایام دو اسبه در شتاب است

آن رودکده که جای آب است

از سیل نگر که چون خراب است

در عشق که وصل تنگ یاب است

شادی به خیال‌، یا به خواب است

وان دل دل تو چنین صواب است

یعنی دل من دلی خراب است

آن ماه دو هفته در نقاب است

یا حوری دست در خضاب است

وان وسمه بر ابروان دلبند

یا قوس قزح بر آفتاب است

سیلاب ز سر گذشت یارا

[...]

آن ماه دو هفته در نقاب است

یا حوری دست در خضاب است

وان وسمه بر ابروان دلبند

یا قوس قزح بر آفتاب است

بازآی که از غم تو ما را

چشمی و هزار چشمه آب است

فرمان برمت به هر چه گویی

[...]

هر تاب که بر تو زآفتاب است

سوزش همه بر من خراب است

این شیشهٔ ما پر از گلاب است

گفتیم گلاب و در کل آب است

آب است و حباب این می و جام

آبش می و جام ما حباب است

نقشی که خیال غیر بندد

[...]

جامیست پر آب و عین آب است

وین جام شراب ما حباب است

موج است حجاب ما در این بحر

یا آب که آب را حجاب است

مستیم مدام در خرابات

[...]

موج است و حباب هر دو آب است

آبست که صورتاً حباب است

روشن بنگر که آفتابی

بنموده جمال و مه نقاب است

صورت دیدی و ماه گفتی

[...]