نوروز و جهان چون بت نو آیین

از لاله ، همه کوه بسته آذین

مر جان مرا روان مسکین

دانی که چه کرد دوش تلقین؟

گفتا چو ستور چند خسپی

بندیش یکی ز روز پیشین

بنگر که چه کرده‌ای به حاصل

[...]

جاوید زی ای تو جان شیرین

هرگز دل تو مباد غمگین

از راه وفا گسسته ای دل

بر اسب جفا نهاده ای زین

عاشق‌ترم ای پسر ز خسرو

[...]

ای کرده به زیر پای، کونین

بگذشته ز حد قاب قوسین

ای لعل تو پرده‌دار پروین

وای زلف تو سایبان نسرین

چشم تو ز نیم زهر غمزه

خون کرد هزار جان شیرین

صد عیسی دردمند را بیش

[...]

ای سید بارگاه کونین

نسابهٔ شهر قاب قوسین

خرگاه برون زدی ز کونین

در خیمهٔ خاص قاب قوسین

با پرده‌دریدگانِ خودبین

در خلوت هیچ پرده منشین

صاحب جهت جلال و تمکین

یعنی که جلال دولت و دین

ای چارده ساله قرة‌العین

بالغ نظر علوم کونین

ساقی ز می‌ و نشاط منشین

می‌ تلخ ده و نشاطِ شیرین

وآن زینت قوم را به صد زین

خواهد ز برای قره‌العین

سلطان رخت به چتر مشگین

هم ملک حبش گرفت و هم چین

گه گوید نام و ننگ بنشین

کز کبک قوی‌تر است شاهین

ای روی تو آفتاب کونین

ابروی تو طاق قاب قوسین

بر روی جهان ندیده چشمی

نقدی روشن چو چشم تو عین

جز چشمهٔ کوثر لب تو

[...]

ای کرده بزیر پای کونین

بگذشته ز حد «قاب قوسین»

ای مرهمِ صد هزار خسته

وی شادیِ صد هزار غمگین

وی از همه روبها ندیده

رایِ تو ظلامِ روی تخمین

ای دشمن عقل و جان شیرین

نور موسی و طور سینین

ای دوست که زهره نیست جان را

تا از تو نشان دهد به تعیین

ای هر چه بگویم و نویسم

[...]

چون لعل لبت نمود تلقین

بر دل ننهیم بند لعلین

بست از دو دوال بند نعلین

شهبند غرض به قاب قوسین