ای ترک بیا و چنگ بنواز

آهنگ بگیر و برکش آواز

چون مست شدی هنوز هم شرم؟

از دست شدم هنوز هم ناز؟

چون چنگ تو زان خمیده پشتم

[...]

ای نام تو بهترین سرآغاز

بی‌نام تو نامه کی کنم باز

وآن‌دم که مرا به من دهی باز

یک سایه ز لطف بر من انداز

من بر همه تن شوم غذاساز

خود قِسم جگر بدو رسد باز

گر باربدی به لحن و آواز

بی‌پرده مزن دمی بر این ساز

از کوی زمین چو بگذری باز

ابر و فلک است در تک و تاز

چون شاه جهان به من کند باز

کاین نامه به نام من بپرداز

با هر که دراین رهی هم آواز

در پردهٔ او نوا همی ساز

صحبت چو غله نمی‌دهد باز

جان در غله‌دان خلوت انداز

چشمی به هزار غمزه غماز

در پرده نهفته چون بود راز؟

گر بخت به کام او زدی ساز

هرگز به وطن نیآمدی باز

با شیر به تن فروشُد این راز

با جان به درآید از تنم باز

هر‌دم غزلی دگر کند ساز

هم خوش غزل است و هم خوش آواز

همخوابهٔ عشق و همسر ناز

هم خازن و هم خزینه پرداز

زان هردو بریشم خوش آواز

بر ساز بسی بریشم ساز

گر سلسلهٔ مرا کنی ساز

ورنه، شده‌ گیر شیفته‌ باز

چون کرد میانجی این سرآغاز

گشت آن دو سپه ز یکدگر باز

سازندهٔ ارغنون این ساز

از پرده چنین برآرد آواز

ای سینه‌گشا‌ی‌ِ گردن‌افراز

در سوخته‌سینه‌ای بپرداز‌!

باز از نفسش برآمد آواز

چون مرده که جان بدو رسد باز