تا بر پر فرشته ز آن حبر و آن قلم

در مدح اردشیرکنم چامه‌ای رقم

خون خدا چو ریخت به خاک از در ستم

شیرازه ی وجود چرا نگسلد ز هم

دشمن نشان آل علی از جهان سترد

تا نام زشت خویش به عالم کند علم

غافل که این چراغ به کشتن نشد خموش

[...]

در ماتم تو تا نچکید اشکم از قلم

حرفی ازین حدیث به دفتر نزد رقم

ننگاشت خامه نکته ای از شرح این عزا

نآورد تا چه رگ ز غمت خون دل به دم

ماندند تا عزای تو دارند کاینات

[...]

درباره ی تو هر که کند بیش و کم ستم

کیفر ز هفت دوزخش افزون بود نه کم

گر چون دهان دوست ز غم بی نشان شدم

در پیش تیر غمزه چشمش نشان شدم

بودم به قد چو تیر وز غم چون کمان شدم

بودم به عمر پیر وز عشقش جوان شم

ز آن ترک تندخوست که دارم به سینه سوز

[...]

ساقی به وصف لعل تو تا، می زنیم دم

ما را، بریز باده به پیمانه دمبدم

زان باده یی که در خُم وحدت بود مدام

برجان زند شرار و ز خاطر برد الم

بر، شوره زار اگر بچکد سنبل آورد

[...]

ای منبع فتوّت و ای معدن کرم

بادا، سلام حق به جناب تو دمبدم

وز من به قدر رحمت حق هر دمی سلام

بر آستان اقدست ای قاعد امم

یا پرتوی زنور جمالت به من بتاب

[...]

ای در وجود تو کون و مکان عدم

نتوان حدوث ذات تو را فرق از قدم

با نسبت وجود تو هستی کائنات

مانند هستی قطرات است نزد یَم

«لَولاکَ لَما خَلَقتُ اللَفلاکَ» در ثبات

[...]

دیدم نشسته پیر بصدر مغان چو یم

از میکشان حریم وزوی صدر محترم

عیسی دمی که بود مسیحش یک از خدم

هر دم هزار عیسیش احیا زنم دم

اندیشه را عبور نه زانموی مدلهم

تا چون نهد زبیم براه غمش قدم

هر جا فتد چو مرغ معلق بدام غم

گویا مستر است در او خام خم بخم

سری که از کلیم حقش داشت مکتتم

و آندم که بر مسیح نزد زان صریح دم

وان یم نداد هیچ کس نیم قطره نم

از ما نداشت پیر طریقت دریغ هم

خداوند ذوالجلال روان‌بخش ذوالکرم

بر آرنده حدوث بر آزنده قدم

منزه ز چون و چند مقدس ز کیف و کم

نه در بود او زوال نه در داد او ستم

شد وقت آن که از اثر باد صبحدم

بر تخت سبزه خسرو گلبن نهد قدم

گلشن شود ز جلوه عیان در خیال کور

بلبل کند به نغمه اثر در دل اصم

گردد ز بوی غنچه غمین نکهت بهشت

[...]

دوشینه شاه زنگ برافراخت چون علم

در وادی قرار شه روم زد قدم

در پرده حجاب نهان شد عروس روز

داماد شب نهاد برون پای از برم

در قعر چاه یوسف خور، گشت سرنگون

[...]

یمد بشر نیمه شعبان به خرمی

افکند در بسط جهان فرش خرمی

آورد جانب ملک و جن و آدمی

پیغام خوشدلی که نمائید همدمی

با یکدیگر به شکر خداوند ذوالنعم

[...]

با یکدیگر به شکر خداوند ذوالنعم

در صلح کل ز عقد اخوت زنند دم

زد حجت دوازدهم در جهان قدم

سطح زمین چو ساحت فردوس منتظم

مقصود اصل خلقت اشیا ز بیش و کم

[...]

از بهر تو مدام اسیرم به درد و غم

جور و جفا بس است رها کن مرا زغم

زلف سیاه تست چه پرپیچ و پر زخم

چشمت گر اندکی به سیاهی زند رقم

بی پشت بود بادهٔ سر جوش زندگی

آب خضر بگیرم و در ساغر افکنم

از منت خضر نتوان کرد سینه داغ

آب از جگر بگیرم و در ساغر افکنم

«تا باده تلخ تر شود و سینه ریش تر

بگدازم آبگینه و در ساغر افکنم»