خداوند ذوالجلال روان‌بخش ذوالکرم
بر آرنده حدوث بر آزنده قدم
منزه ز چون و چند مقدس ز کیف و کم
نه در بود او زوال نه در داد او ستم
کند هست هر چه را بهستی است مستحق
بوجه کمال کرد تجلی ز عیب ذات
هویدا شد از تمام در اسماء و در صفات
رخ از موهبت نمود بمرآت ممکنات
هر آن ممکنی گرفت زوی خلعت حیات
شد آیات رحمتش شئونات ما خلق
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این متن، شاعر به وصف خداوند می‌پردازد و او را به عنوان منبع تمام کمالات و زیبایی‌ها معرفی می‌کند. خداوند را نه محدود به زمان و مکان می‌داند و از صفات بی‌نظیر او سخن می‌گوید. او همه موجودات را به حیات بخشیده و رحمتش در آفرینش قابل مشاهده است. بعلاوه، این آیات رحمت در تمام مخلوقات ظهور کرده‌اند و نشان‌دهنده عظمت و جلال خداوند هستند.
هوش مصنوعی: خداوند بزرگ و با شکوهی که زندگی‌بخش و بخشاینده است، می‌باشد. او خالق و سبب به وجود آمدن هر چیزی است و به انسان‌ها امکان حرکت و پیشرفت می‌دهد.
هوش مصنوعی: او از هر گونه نقص و عیب پاک است و از ویژگی‌های مادی بی‌نیاز است. نه وجودش دچار زوال می‌شود و نه در کارهایش ظلمی وجود دارد.
هوش مصنوعی: هر چیزی که در آن نیکویی باشد، خود را نشان می‌دهد و شایسته‌ی توجه است.
هوش مصنوعی: در نهایت، کمال و زیبایی به نمایش درآمد و عیب‌های ذات آشکار شد. این تجلی در تمام اسم و صفات نمود پیدا کرد.
هوش مصنوعی: چهره‌ی او به واسطه‌ی نعمت خود، به آینه‌ی ممکنات جلوه می‌کند. هر موجودی که امکان وجود دارد، با او به زندگی و حیات دست می‌یابد.
هوش مصنوعی: آیات رحمت او ویژگی‌ها و صفات خلقت ما را شکل می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.