مولوی » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۱۵
خانه دل باز کبوتر گرفتمشغله و بقر بقو درگرفت
غلغل مستان چو به گردون رسیدکرکس زرین فلک پر گرفت
بوطربون گشت مه و مشتریزهره مطرب طرب از سر گرفت
خالق ارواح ز آب و ز گلآینه‌ای کرد و برابر گرفت
ز آینه صد نقش شد و هر یکیآنچ مر او راست میسر گرفت
هر که دلی داشت به پایش فتادهر […]
بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۵۲
ز آتش رخسار که ساغر گرفت
خانهٔ آیینه چو من درگرفت
کو پر و بالی‌که به آن‌کو رسد
نامه گرفتم که کبوتر گرفت
عشق، وفا می‌طلبد، چاره چیست
بار دل از دل نتوان برگرفت
نی چقدر رغبت طفلانه داشت
بال و پر ناله به شکر گرفت
ناله نخیزد ز نی بورپا
طاقت ما پهلوی لاغر گرفت
بحربه توفان رضا می‌تپید
کشتی ما هم کم لنگر گرفت
چاره […]
