ای گهر غیب ز کان شما

وی حرم قدس مکان شما

قدس جهان وادی طور شماست

مصحف کل سوره نور شماست

ای ز ازل نور شما مقتدا

[...]

ای علمت کنیت نام نبی

خورده لبت آب زجام نبی

مهدی دین هادی عالم توئی

روشنی دیده آدم توئی

حافظ شرعی وامام امم

[...]

من که در این باغ چو مرغ سحر

ساز کنم زمزمه ای از هنر

بلبل فضلم ز هنر باغ من

ناصیه معرفت از داغ من

زمزمه زینت گوش خرد

[...]

ای که بود [...] ملک تو

سبع مثانی رقم کلک تو

کاشف اسرار حقایق تو‌یی

بلبل بستان دقایق تو‌یی

ملک سخن از تو پر‌آوازه شد

[...]

بدر شرف مهر صفاهان سپهر

نسخه نقش قدمش ماه و مهر

بوسه بهای کف پایش جهان

غشیه بر دوش درش آسمان

یکه ‌نشین صف دین مبین

[...]

خاک نشینی است سلیمانیم

دست بود افسر سلطانیم

هست چهل سال که میپوشمش

کهنه نشد جامه عریانیم

جوش سرشکم بمقام وداع

[...]

پیش رخ شه نه سپر شد حجاب

پاره ابریست بر آفتاب

شاه جهان ثانی صاحبقران

یک سپر از اسلحه اش آسمان

بندگیش فخر سران دیار

[...]

قاصد، دیگر به تو کم می‌رسد

نامه به مرغان حرم می‌رسد

هر سخنانی که مرا در دل است

بعضی از آن‌ها به قلم می‌رسد

در ره شوقت ز پی رهروان

[...]

بسم الله الرحمن الرحیم

هست عصای ره طبع سلیم

راوی افسانه ی اهل کرم

طوطی پر ریخته، یعنی قلم

نقل کند کز پی سامان کار

[...]

ای چو گل افکنده هوس های تو

بر سر زر، لرزه بر اعضای تو

داری اگر اصل چو در یتیم

روی مگردان ز کرم چون سلیم

ساده دلی را ز پی راه دور

گشت خری چون خرعیسی ضرور

جانب بازار چو شد جلوه گر

دید فضایی چو جهان پر ز خر

آمده دلال به وصف خران

[...]

پاک کن از لوح جهان زنگ من

تا برهد عشق تو از ننگ من

چند شود جامه بیرنگ دل

چون پر طاوس ز نیرنگ من؟

گرچه لبم نامه سربسته‌ای است

[...]

نایب مستی شده هشیاری ام

خواب بدل گشته به بیداری ام

نرگس وقتم چمن دهر را

رنگ به حال است ز بیماری ام

خوردم از اصناف کواکب، دغا

[...]

چند جفا شیوه و عادت کنی؟

وقت نیامد که مروت کنی؟

خود چه شود، گر به اسیران خویش

لطف به اندازه حسرت کنی؟

جان ز غمت بر لبم آمد نشست

[...]

زنده‌دلی بهر تماشای هند

رفت ز کشمیر به اقصای هند

راهزنی دید، شده خرقه‌پوش

لب به جز از ذکر الهی خموش

پختگی از هر طرف آموخته

[...]

دوش به رسواشدن عالمی

بود سرم بر سر زانو دمی

ناخن طبعم پی مضمون بکر

عقده‌گشا گشت ز گیسوی فکر

معنی باریک گزیدم بسی

[...]

من چه کسم؟ غم‌زده بی‌کسی

بر سر گرداب ملامت خسی

نغمه من، ناله شب‌گیر غم

دایره‌ام حلقه زنجیر غم

آب دم تیشه خورد ریشه‌ام

[...]

سوی تو بی تاب دویدن خوشست

برقع از آن روی کشیدن خوشست

می زدهان تو کشیدن نکوست

جان زلبان تو مکیدن خوش است

در هوس بوسه لعل لبت

[...]

دل بوفای تو نهادن خوش است

جان بتمنای تو دادن خوش است

گر سرعاشق برود رفته باش

بر قدم عشق ستادن خوش است

پای کشیدن زهمه کارها

[...]

حلقهٔ آن در شدنم آرزوست

بر در او سرزدنم آرزوست

چند بهر یاد پریشان شوم

خاک در او شدنم آرزوست

خاک درش بوده سرم سالها

[...]