مادر می را بکرد باید قربان

بچهٔ او را گرفت و کرد به زندان

بچهٔ او را ازو گرفت ندانی

تاش نکوبی نخست و زو نکشی جان

جز که نباشد حلال دور بکردن

[...]

شاه چو بر کند دل ز بزم و گلستان‌

آسان آرد به چنگ مملکت آسان‌

وحشی چیزی است مُلک و این زان دانم‌

کاو نشود هیچ‌گونه بسته به انسان‌

بندش‌ عدل است و چون به عدل ببندیش‌

[...]

ای بزمین بر ، بزرگ سایۀ یزدان

ای ملک عادل ، ای مبارک سلطان

آنچه تو کردی ز پادشاهی و مردی

پور سیاوش نکرد و رستم دستان

روی تو نادیده ، هر که نام تو بشنید

[...]

آنگه رزبانش را بخواند دهقان

دو پسر خویش را، دو پسر رزبان

هر یک داسی بیاورند یتیمان

برده به آتش درون و کرده به سوهان

بنشین در بزم بر سریر به ایوان

خرگه برتر زن از سرادق کیوان

در کن ز آهنگ رزم خصم زمیدان

درگذر این تیر دلشکاف ز سندان

تهنیت عید را چو سرو خرامان

از در خرپشته اندر آمد جانان

بو یا زلفش به بوی عنبر سارا

رنگین رویش به رنگ لاله نعمان

کرده به شانه دو تاه سیصد حلقه

[...]

ملک مانند گوی بود بمیدان

آمده از هر گروه در خم چوگان

شاه بچوگان کوی ملک ربودن

کوی ز یال یلان ربود بمیدان

گوی ربایان بدشت معرکه دادند

[...]

شکر خدا را که یک توجه اقبال

زد دو گل فتح تازه بر دوران

همچو خدنگی که بگذرد زدو نخجیر

گشت بیک دفعه فتح بلخ و بدخشان

شاهد این فتح را رسد ز نکویی

[...]

ساقی در این هوای سرد زمستان

ساغر می را مکن دریغ ز مستان

سردی دی را نظاره‌کن که به مجمر

همچو یخ افسرده‌گشته آتش سوزان

شعلهٔ آتش جدا نگشته ز آتش

[...]

صبح برآمد به ‌کوه مهر درخشان

چرخ تهی‌ گشت از کواکب رخشان

یوسف بیضا برآمد از چَه خاور

صبح زلیخا صفت درید گریبان

جادهٔ ظلمات شب رسیده به آخر

[...]

جنبش مژگان دلیل جنبش جانست

جنبش جان چیست پیک قدرت یزدان

کی بودش آگهی ز جذبهٔ قدرت

آنکه ندارد خبر ز جنبش مژگان

باز زخردان گسست سلک بزرگان

جام میشان فتاد از تن گرگان

میکده گردید وقف عیش سترکان

یافت تبدل بفکر غمره ترکان

صبح چو مهر از درم درآمد جانان

ماه جبینش ز شام زلف نمایان

وه چه جبین آفتاب مطلع فجری

کامده از ذره کمترش مه تابان

پا به گل از حسرت قدش قد طوبی

[...]

آنچه که مرعی بود به کشور امکان

وانچه نهان است از تصور اعیان

جمله در اوصاف ذات تست ثناخوان

از غم سودای تست گشته پریشان

این منم آن مستمند عاصی حیران

صدرنشین سر بر غفلت عصیان

منحرف از راه و رسم مذهب و ایمان

دل به تو مشغول گشته نفس به شیطان

تاج تبارک نهاد مرغ سلیمان

کبک چو در اج در ترانه و افغان

قمری افسرده در چین چو هزاران

بر سر سرو سهی به نغمه والحان

خسرو بطحا خدیو خطه امکان

شاه مدینه پناه ملک خراسان

آنکه به جای کلام ایزد منان

همره او بوده هر چه موسی عمران

خواهر زارت بسر نبود به دوران

در دم مرگ تو ای غریب خاک خراسان

تا نگرد حال تو به دیده گریان

زین طرف و آن طرف تنت شده غلطان

تا نکند درد رخنه در دل انسان

راه نیابد در او محبت جانان

تا نزنی عقده بر سلاسل گیسو

جمع نبینی دل هزار پریشان

شرم کن آخر ز توبه های شکسته

[...]

در دل ویران خیال رای تو مهمان

خانه مور است و بارگاه سلیمان

شمع بپروانه آتشین سخنی گفت

قصه ابطال بود عشق سلامان

پر مگس بود و عکس صورت سیمرغ

[...]