ای خم ابروی تو بزلف مجعد

همچو مهی نو بشام عید مقید

قرب طرب جو که روز گشت مبعد

شد بفراز شفق هلال مصعد

با زخم بوی خمر یافته تصعید

مستند آبا و امهات و موالید

درکف دهر از جنان فتاده مقالید

آخر آبان مه است وگشته از آن عید

ای بجمالت سرشت صفوت نوروز

چهره ات اندر دو زلف ماه شب افروز

ساز قدح کن کزوست درجگرم سوز

بر عدد روزگار روزه یک امروز

عقل من از خواب روز مجنون گردید

دل ز نشست شبم پر از خون گردید

روزم شب شد شرابم افیون گردید

راست شنو روزگار وارون گردید

ای تن تو خوبتر ز روح فرشته

گرد رخت حسن خط ناز نبشته

باز طرب را پدید شد سر رشته

خیز که اینک قضای عهد گذشته

بزم رنود ار نداشت زمرمه نی

بود بمسجد اگر تهاجم لاشی

امروز آن کر و فر دگرگون شد هی

هرچه بگوئی کم است مجلس بی می

موذن کازرد بر مناره گلورا

برد ز سر خواب خلق برز وکورا

صوتش سوزن نمود بر تن مورا

شکر که اکنون زرشک مطرب اورا

باز زخردان گسست سلک بزرگان

جام میشان فتاد از تن گرگان

میکده گردید وقف عیش سترکان

یافت تبدل بفکر غمره ترکان

شد فرح از چرخ بر زمین متراکم

هر طرف از عشرتی بپاست مراسم

صف زده اندر اسلام خواجه اعاظم

خواجه اعظم محمد بن القاسم

عرش محامد براق ران معارج

جان روافض هلاک جسم خوارج

مفخر دانشوران داخل و خارج

داده ز اقرانش ارتقای معارج

فاتح ابواب مغلقات مباحث

سد سدید سبیل سیل حوادث

تخت نیارا زمجد نعم الوارث

در برجاهش که هست عالم ثالث

ایکه زرایت بدام رای و نجاشی

عقل برهوشت از فطن بتحاشی

فتح و ظفر را بدوش از تو غواشی

بزم ترا آسمان مقیم حواشی

میرا بهر ملوک ازگهر وگنج

بی سخن شاعران نخیزد جز رنج

شعر بماند نه حکمرانی از گنج

خاصه چو من شاعری ادیب سخن سنج

پار در این بزم و این بساط و همین تخت

سعدالملک آرمیده بود جوان بخت

امروز از سست کار کرده و یا سخت

شعر منش حاصل است نی زر و نی رخت

هان چکنی تا بمن که دور تو باشد

گردش گیتی منوط شورتو باشد

شیر فلک سخره پیش ثور تو باشد

به که بما لطف و بذل طور تو باشد

تا بفلک باشد از هلال علامت

تا رمضانست ماه خیر و کرامت

تاکه بشوال درخوشی است اقامت

شادی بی یاد تو بدام ندامت