شهنشاهی و نامش جاودان باد

تنش آسوده و دل شادمان باد

به راه اندر شتاب تو چنان باد

که گردت را نیابد در جهان باد

به نیکو روزگارت جاودان باد

به شاهی بخت نیکت کامران باد

حسودش بستهٔ بند جهان باد

چو گردد دوست بستش پرنیان باد

جهان‌داور، جهان‌دارِ جهان باد

زمانه حکم‌کِش، او حکم‌ران باد

جهان را تا ابد شاه جهان باد

بر آنچ امید دارد کامران باد

چه گویم هرچه گویم بیش ازان باد

که رحمت بر چنان کام و زبان باد

فلک درگاه شه را آستان باد

زمین بدخواه او را آسمان باد

جهان تا هست فرمانت روان باد

هر آنچت دل چنان خواهد چنان باد

بخسرو گفت خسرو جاودان باد

چو کیخسرو شهی خسرو نشان باد

همیشه تازمین وآسمان باد

شکوه پادشاه کامران باد

سرشاهان پناه تاجداران

که ازملکش تمتّع جاودان باد

سرتیغش جهانراجان ستان شد

[...]

جهان محکوم سلطان جهان باد

فلک مامور شاه کامران باد

مبادت هیچ محنت تا جهان باد

سرو کار تو با رامشگران باد

الاهی تا زمین باد و زمان باد

به حکمت هم زمین هم آسمان باد

کمین جولانگه خورشید رایت

فضای باختر تا خاوران باد

زمین مسندگه کمتر غلامت

[...]

همیشه کار جورت امتحان باد

دلم را تاب و جانم را توان باد

من و این دل که گم نام زبان باد

چنین دلها نصیب دشمنان باد

همیشه شاهد بختش جوان باد

پناه دوستان و دشمنان باد

همیشه تا که از دولت نشان باد

پناه پادشه شاه جهان باد

ز جور دهر جانت در امان باد

دلت بازیردستان مهربان باد

چو جان اندر جهان حکمش روان باد

جهان تا هست او جان جهان باد