ندیدم آن لب شیرین بخندد

ندیدم غنچه پروین بخندد

چه غم دارد دلم از زخم و از چاک

بگو بر دامن گلچین بخندد

ز شوقت هر کسی در انتظاری

[...]

نگه در دیده اندام تو دارد

نفس در سینه پیغام تو دارد

دلم در خاک هم صاحب کمال است

به بازو حرزی از نام تو دارد

رسا افتاده مستیهای منصور

[...]

تغافل در نگه پنهان که دارد

تبسم زیر لب خندان که دارد

ز مژگان می نویسم سطر اشکی

سواد نسخه طوفان که دارد

دل صد پاره دارم در گریبان

[...]

اگر بینش ز مژگان پر برآرد

سر از کار جنون کمتر برآرد

اگر نیستان برد از بحر دل آب

چمن جای ثمر گوهر برآرد

قدم در چشم گلشن رنجه فرمای

[...]

رخی از باده رخشان می توان کرد

گلی از شعله خندان می توان کرد

اگر از خویش پنهان می توان شد

تو را از خلق پنهان می توان کرد

ز شور بیخودی در بزم مستان

[...]

گریبان رشک گلشن می توان کرد

گل چاکی به دامن می توان کرد

بنازم انتقام سینه صافی

چها با جان دشمن می توان کرد

چمن پیرا ندانم جلوه کیست

[...]

وفا با خاکساری می توان کرد

خزانی را بهاری می توان کرد

چنین بیگانه مگذر از دل ما

در این صحرا شکاری می توان کرد

صبا خاکستر داغم نگه دار

[...]

نگه یار گریبان تو باشد

اگر بار گریبان تو باشد؟

نگاه من چو بوی غنچه پنهان

گرفتار گریبان تو باشد

بدم با بوی پیراهن که ترسم

[...]

جنون داغی ز سودای تو باشد

چمن بویی ز گلهای تو باشد

سراپا دیده شد آیینه دل

که حیران تماشای تو باشد

اگر سرو است اگر شمشاد اگر شمع

[...]

فریب جلوه مستانه دادند

مرا از نقش پا پیمانه دادند

در صحرا به روی ما گشادند

کلید خانه دیوانه دادند؟

چرا آواره عالم نباشم

[...]

دلم خون شد دل بیداد خوشتر

رمیدم خاطر صیاد خوشتر

مرا یک ناله بیکار مجنون

ز شیرین کاری فرهاد خوشتر

ز بار منت عالم نشستن

[...]

نگنجد در سرم سودای زنجیر

روم از دور بوسم پای زنجیر

جنونم بسته چابک سواری

مرا فتراک باید جای زنجیر

به من یک گام همراهی نکرده است

[...]

ز فیض ابر شد زانسان جهان سبز

که از عکس زمین شد آسمان سبز

به صحرا گردباد تشنه لب را

رطوبت کرد چون سرو روان سبز

رقم زد خامه ای گر وصف گلشن

[...]

شراری را نماند جا در آتش

نشیند تا دلم تنها در آتش

نظرگاه دل دیوانه ماست

توان کردن تماشاها در آتش

سر و کار دلم با اشک و آه است

[...]

بهارم گلستان در گلستان ضعف

غبارم کاروان در کاروان ضعف

نمی آید ز شرمم در گمان دل

نمی آید ز ضعفم بر زبان ضعف

خریدار تن من بینوا درد

[...]

اگر عاقل اگر دیوانه مستم

اگر بلبل اگر پروانه مستم

دماغ خنده عیشم رساتر

زجام گریه مستانه مستم

شراب بیخودی ساغر ندارد

[...]

غمی رنگین تر از گلزار دارم

دلی چون ساغر سرشار دارم

بهارم را محبت باغبان است

گلی در سایه هر خار دارم

خموشی تر زبان گفتار گستاخ

[...]

بود روزی که پا ز این گل برآرم

دمار از روزگار دل برآرم

فکندم لنگر و کشتی شکستم

چه گوهرها کز این ساحل برآرم

زیک خواب پریشان می توانم

[...]

گه استغنا گهی رو دیده ام من

چها زآن طفل بدخو دیده ام من

نه از صیاد می ترسم نه از دام

نظر از چشم آهو دیده ام من

به بزمش فکر کار خود کن ای دل

[...]

نگه خون شد به چشم دیدنی کو

دل آتشخانه شد گل چیدنی کو

زخوی فتنه هر ساعت به رنگی

ادب را جرأت پرسیدنی کو

سخنها دارم اما بی دماغم

[...]