لب از خون تر کنم گر ساغری نیست

خوشم با ناله گر رامشگری نیست

چه شد کافتاده ام دور از بر تو؟

تپیدن هست اگر بال و پری نیست

دماغ آشفته عشق است عالم

[...]

بتی دارم که دل دیوانهٔ اوست

خراب جلوهٔ مستانهٔ اوست

کند سوسن به شکرش، تر زبانی

لب هر غنچه در افسانهٔ اوست

سر و کارم بود با شعله خویی

[...]

بهل آهنگ سلطانی درین کاخ

سرآور با پریشانی درین کاخ

اگر شیری،که از موری زبونی

مزن طبل سلیمانی درین کاخ

درخشان می شود مانند خورشید

[...]

خوش آن عاشق که شیدای تو باشد

بیابان گرد سودای تو باشد

سواد سومنات اعظم دل

خراب چشم شهلای تو باشد

من این دستی که افشاندم به کونین

[...]

فروزان کن ز رخ، کاشانهای چند

بسوزان شمع من، پروانه اى چند

فغانم گوش کن امشب که فردا

ز من خواهی شنید افسانه اى چند

دلم داند به پاس آشنایی

[...]

خوشا شمعی که سر تا پا بسوزد

بسازد با خود و تنها بسوزد

مرا پرورده عشق خانمان سوز

شرار من دل خارا بسوزد

دم گرمی که من دارم عجب نیست

[...]

سر زلفی به عالم دام کردند

دل رم خوردگان را، رام کردند

چه جانها سوختند از داغ حسرت

که تیغ غمزه، خون آشام کردند

دلم را داد ساقی بادهٔ عشق

[...]

بود یارم غم دیرینهء خویش

پریزادم دل بی کینهٔ خویش

عنانم درکف طفلی ست خود رای

ندانم شنبه و آدینهٔ خویش

بود عمری که می سازد چو شیران

[...]

سپندآسا در آتشخانه می‌رقص

به بال شعله، چون پروانه می‌رقص

بیفکن خرقه، هنگام سماع است

ز مستوری برآ، مستانه می‌رقص

سرودی نیست به از غلغل می

[...]

چو صنعان مشق سودا می رسانم

شراب عشق ترسا می رسانم

سراغی می دهم از حسن لیلی

که مجنون را به صحرا می رسانم

دربن ره دست دل را از غم عشق

[...]

من آن غارتگر جان می پرستم

غم جان نیست، جانان می پرستم

ز دیر هستی من گرد برخاست

هنوز آن نامسلمان می پرستم

دمید از تربتم صبح قیامت

[...]

محبّت برتر آمد از چه و چون

تعالی العشق عن نعت یقولون

نیاز من بود در خورد نازت

که خواهد حسن لیلی، عشق مجنون

خجالت می دهد از نونهالان

[...]

بود بر محملم، دل چون درایی

مرنج از من، اگر سنجم نوایی

نفس در پردهٔ دل می سراید

ز سعدی نکته درد آشنایی

غرض نقشی ست کز ما باز ماند

[...]

نهانی کرده ای یغما، دل من

کجا بردی؟ چه کردی با دل من؟

گرانبار تغافلها نگاهت

سبکدوش تمناها، دل من

به دنبال خرام آن پری رو

رمیدن می رود از یاد آهو

بود ادبار دنیا، به ز اقبال

قفای زشت، باشد خوشتر از رو

به نام آن که آذر را چمن ساخت

دل دوزخ شرر را انجمن ساخت

به ناز افروخت در بزم دل، اورنگ

قدم زد بر بساط سینه ی تنگ

غمش پروانه را شد کارفرما

[...]

خداوندا درین دیرینه منزل

دری نشناختم غیر از در دل

ندانستم رهی جز راه عشقت

گواه من، دلِ آگاه عشقت

برین در، حلقه کردم چشم امّید

[...]

نخستین مظهر لطف الهی

گرامی گوهر دیهیم شاهی

قدم سای بساط قاب قوسین

عبیر جیب حورش، گرد نعلین

شفاعت سنج مشتی تیره روزان

[...]

عجب نبود که گردی دستگیرم

فقیرم یا رسول الله، فقیرم

لب خشک مرا درجرعه، نم نیست

کف جود تو را سرمایه کم نیست

به محتاجان کریمان را نظرهاست

[...]

به هجران، زاری دلهای خونین

ز حد بگذشت یا ختم النبیین

ز اشک و آه مهجوران بی تاب

جهانی غوطه زد در آتش و آب

سپاه درد، با جان در ستیز است

[...]