به راه اندر نه خسبی نه نشینی

ز پشت باره شهرو را ببینی

نشسته هر کسی با همنشینی

زبان هر کسی با آفرینی

تو هر گز کام خویش از من نبینی

و گر خود جاودان اینجا نشینی

تو از پیوند من شادی نبینی

نه با من یک زمان خرم نشینی

و گر بی کام او با او نشینی

ز دل در کن کزو شادی نبینی

اگر فرمان بری خرم نشینی

به بخت خویش خرسندی گزینی

اگر خواهی که رویش باز بینی

بسی نیکوتر از دیبای چینی

تو نیز ای دایه با من همچنینی

ز بهر من شکیبایی گزینی

ازین پس با هوای دل نشینی

بجز شادی و کام دل نه بینی

همانا عاسقا با جان به کینی

که با امروز فردا را نبینی

اگر تو روی آن بت روی بینی

میان خاک بینی نقش چینی

بس آن بهتر که با رامش نشینی

ز عمر خویش روز خوش گزینی

اگر رو ویس را سالی نبینی

به دل جویی برو دیگر گزینی

بدین غمخوارگی تا کی نشینی

نهیب جان شیرین چند بینی

ز بس خوبان و مهرویان که بینی

ندانی زان کدامین بر گزینی

ز دی نندیشی و امروز بینی

مرا از هر که بینی بر گژینی

اگر چه دشمنی با من به کینی

ببخشایی چو روی من ببینی

اگر در خواب مهر من گزینی

به بیداری جرا با من به کینی

بنال ای دل که ارزانی بدینی

که هم در این جهان دوزخ ببینی

چه بر خاک و چه بر دیبا نشینی

ز نادانی پسندی هر چه بینی