دو چشم دایه بر وی ماند خیره

جهان بر هردو چشمش گشت تیره

برون آوازه داری چون مبیره

درونت چون برون دیگ تیره

مثال رهبران این جزیره

مثال آن بز است و آن حظیره

چو مویت شیر شد ای پیرخیره

مکن آلوده شیرت را بشیره

میان بحر بودش یک جزیره

همه گنج شه آنجا بد ذخیره

شه از گفت کنیزک ماند خیره

دو چشم نور بخشش گشت تیره

جهان گشت از سپاه زنگ تیره

شه روم از جهان درمانده خیره

بماند از حسن حسنا شاه خیره

که شد با عکس رویش ماه تیره

هوای شمع روشن، گشته تیره

ز دود عود و از گرد زریره

ز عکس جوش و بانگ تبیره

شده تفّیده مغز و چشم خیره

بآخر در میان راه تیره

پدید آمد یکی هامون جزیره

خوش آمد سخت خسرو را جزیره

چنانک از خوشی او گشت خیره

ز نور آن گهر شد چشم خیره

تو گویی آفتابست آن جزیره

فلک دود و زمین گردو تو خیره

چگونه دم زنی با این دو تیره

ز نور روی تو خورشید خیره

شده پنهان و گشته لعل تیره

شوی چون رهبران این جزیره

ممان مانند بُز در این خطیره

سوی تاریکنای این جزیره

بماندستی چو بز اندر خطیره

نصیرالدین طوسی را نبیره

که عقل از خلقت او گشته خیره

ز درگه خاست آواز تبیره

شدندش سروران یکسر پذیره

سر مهراج شد زاندیشه خیره

شدش بر دیده ملک شام تیره