ز دست عقل اینجا من اسیرم

فرو ماندم درین غوغا بمیرم

ز دست خلق مانده در ز حیرم

زمانی باش اینجا دستگیرم

بجز او پیشوادیگر نگیرم

یقین اینست ای شیخ کبیرم

بحقّ پیر ذخّار کبیرم

که او بوده بدین عالم منیرم

بکعبه زاد از مادر امیرم

از آن شد حلقهٔ او دستگیرم

منم یکتا که جمله دستگیرم

بمیرانم تمامت من نمیرم

بدو گفت ای دل و جان دستگیرم

که تو هستی جوان، من زار و پیرم

میان هر دو من اینجا اسیرم

همو باشد در اینجا دستگیرم

من اندر دست جمله دستگیرم

خداوند جهان بی نظیرم

جمال ماست در بدر منیرم

که رخشانست عین بی نظیرم

ز پیری سخت غمخوار و اسیرم

همی بینم که اکنون سخت پیرم

از این صورت چنان خوار و اسیرم

که جانانست بیشک دستگیرم

چنان ازدست معنی من اسیرم

حقیقت زین اسیری دستگیرم

من آن سرّ پیش از آن کز خود بمیرم

شدم پیدا از ان بدر منیرم

جدائی نیست من شیخ کبیرم

بمعنی در عیانم بی نظیرم

بیا، جانا، که جانت را بمیرم

وگر میرم به جان منت پذیرم

خلاص من بجویید، ای رفیقان

که من در قید مهر او اسیرم

نظر گفتند داری با فقیران

[...]

مرا تا جان بود ترکش نگیرم

وگر میرم رها کن تا بمیرم

ور این اندیشه را در خویش گیرم

عجب نبود گر از غیرت بمیرم

ازین ترسم که در حسرت بمیرم

مراد دل ز دلبر برنگیرم!»

بدین دم ترک این سودا نگیرم

رها کن تا درین آتش بمیرم