اگر رحمت نیاری من بمیرم

بدان گیتی ترا دامن بگیرم

به خانء خویش در چونین اسیرم

نبینم دوستدار و دستگیرم

گر اکنون از تو نومیدی پذیرم

به مرگ ناگهان پیشت بمیرم

تذور و کبگ نپسندم که گیرم

نباشد صید جز بدر منیرم

اگر چه من به دست او اسیرم

همی خواهم که در پیشش بمیرم

سزد گر من نصیحت نه پذیرم

به بخت خویش گریم تا بمیرم

چرا از تو نصیحت نه پذیرم

چرا راه سلاممت بر نگیرم

اگر چرخ فلک باشد حریرم

ستاره سر بسر باشد دبیرم

هم اکنون راه شهر دوست گیرم

که گر میرم به راه دوست میرم

همین جا بند درگاه تو گیرم

همی گریم به زاری تا بمیرم

چه باشد گر به برف اندر بمیرم

ز مردم جاودانه نام گیرم

چرا به فسوس در سرما بمیرم

چرا راه سلانت بر نگیرم

ز بی رحمی نبودی دستگیرم

بدان تا من به برف اندر بمیرم

کنون دست از عنانت بر نگیرم

همی نالم به زاری تا بمیرم

اگر شاید که من پیشت بمیرم

چرا در مرگ دامانت نگیرم

اگر شیرین نباشد دستگیرم

چو شمع از سوزش بادی بمیرم

به دزدی هندویت را گر نگیرم

چو هندو دزد نافرمان پذیرم

گرم فرمان دهی فرمان پذیرم

به دست آوردنش بر دست گیرم

اگر چه ناری ای بدر منیرم

پس از حجی و عمری در ضمیرم

به شیری چون شبانان دست گیرم

که در عشق تو چون طفلی به شیرم