سخنهای فریبنده بپیراست

به دستان و به نیرنگش بیاراست

دو زلف و ابروانش را بپیراست

بناگوش و رخانش را بیاراست

ولی چون بندگیمان گوشه گیر است

ز خدمت بندگان را ناگزیر است

خبرهائی که بیرون از اثیر است

به کشف خاطر او در ضمیر است

به سر پنجه چو شیران دلیر است

بدین شیر افکنی یارب چه شیر است؟

زمستانش به بردع میل چیر است

که بردع را هوای گرمسیر است

درین صحرا کسی کو جای‌گیر است

ز مشتی آب و نانش ناگزیر است

گر آن نامهربان از مهر سیر است

زمانه بر چنین بازی دلیر است

عروس خاک اگر بدر منیر است

به دست باد کن امرش که پیر است

چو بربط هر که او شادی‌پذیر است

ز درد گوشمالش ناگزیر است

چه رخساره که از بدر منیر است

لبش شکر فروش جوی شیر است

سر هر موی زلفش از درازی

جهان سرنگون را دستگیر است

قمر ماند از خط او پای در قیر

[...]

ز تاب روی تو عالم منیر است

کز آن یک لمعه در سیر مسیر است

درون دل چو خورشید منیر است

مرا در پایداری دستگیر است

دل عشاق در ذاتت اسیر است

رخش مهر است یا بدر منیر است

فزون از عقل و بیرون از ضمیر است

که جانانست و جانت دستگیر است

سخن بسیار از شیخ کبیر است

محمد در میانه بی نظیر است

حقیقت شیخ دین شیخ کبیر است

که در معنی و صورت بی نظیر است

بگو ای شیخ اکنون چون کبیر است

در اینجا کردهام من بینظیر است

مرا گنج معانی در ضمیر است

ز اسرارم خوارج در زحیر است

مرا گنج معانی بس کبیر است

امیرالمؤمنینم دستگیر است