نه من بتوانم از تو دل بریدن

نه تو بتوانی از من سرکشیدن

همان مارست هنگام گزیدن

همان گرگست هنگام دریدن

نه پنجه گام بتوانم دویدن

نه انگشتی کمان خود کشیدن

نیارم ماه رخسار تو دیدن

نیارم نوش گفتارت شنیدن

مرا کوری به از هجر تو دیدن

مرا کرّی به از طعنت شنیدن

دلم بگرفت ازین افسون شنیدن

فسون جادوان بسیار دیدن

چو نتوانی ملامتها کشیدن

نباید جز سلامت برگزیدن

درخت آسان بود از بن بریدن

بریده باز نتوان روینیدن

گرفت از غم دل رامین تپیدن

سرشک خونش از مژگان چکیدن

تنم بگداخت از بس رنج دیدن

دلم بگریخت از بس غم کشیدن

نهان دار این سخن تا من رسیدن

کجا این پرده من خواهم دریدن

همه رنج من از بلغاریان‌ست

که مادامم همی باید کشیدن

گنه بلغاریان را نیز هم نیست

بگویم گر تو بتوانی شنیدن

خدایا این بلا و فتنه از توست

[...]

چه می‌خواهند ازین محمل کشیدن

چه می‌جویند ازین منزل بریدن

طمع را خرقه بر خواهم کشیدن

رعونت را قبا خواهم دریدن

نه خواهد کس تو را دامن کشیدن

نه در شبدیز شب‌رنگی رسیدن

چو رعد تند باشد در غریدن

چو باد تیز باشد در وزیدن

مگر دانسته بود از پیش دیدن

که مهمانی نوش خواهد رسیدن

نه در گفت آید و نه در شنیدن

قلم باید به حرفش در کشیدن

بفرمودش پس آن گه سر بریدن

ز گردن پوستش بیرون کشیدن

کزین خوش‌تر شبی خواهد رسیدن؟

و زین شاداب‌تر بویی دمیدن؟