ز بس سر زیر او بردن خمیدم

ز بس تار غمش خود را ندیدم

ولی چون نام زلفت می‌شنیدم

به تاج و تخت بویی می‌خریدم

من آن مرغم که بر گل‌ها پریدم

هوای گرم تابستان ندیدم

به اقبال تو خوابی خوب دیدم

کز آن شادی به گردون سر کشیدم

گر از تو جعد خویش آشفته دیدم

به زنجیرش نگر چون در کشیدم

که گر در راه خود یک ذره دیدم

به صد دستش علم بالا کشیدم

به هر منزل کزان ره می‌بریدم

دعای دولت شه می‌شنیدم

میان سنگ در گوهر شنیدم

ولی سنگی بگوهر در ندیدم

چو من چل روز هجر تو کشیدم

پس از چل روز امروزت بدیدم

کنون چون پایگاهِ خود بدیدم

امید از کارِ خود کلّی بریدم

چو در مردم وفائی می‌ندیدم

به جان و دل وفای حق گزیدم

ندارم گاو گاوی می‌خریدم

که از پس بانگ گاوی می‌شنیدم

بآخر چون بر سنگی رسیدم

بخاک ابلیس را افتاده دیدم

من از بغداد گفت اینجا رسیدم

بر این کُشته خفتم و آرمیدم

چنین گفت او که آوازی شنیدم

که در دعوی ترا کذّاب دیدم

برای بندهٔ گندم خریدم

ز خُلق و حلم حمّالی گُزیدم

چنین گفت او که سر را درکشیدم

ز بس باد بروت اینجا که دیدم

ولی چون گندِ رعنایان شنیدم

شدم بی طاقت و سر درکشیدم

بدو گفتم که لیلی را بدیدم

بدادم عقل و رسوائی خریدم

که در صد شهر وده افزون رسیدم

بهر مسجد گدائی تودیدم