نداکردت بسی و تو شنودی

ندایی بشنوانش از خود بزودی

اگر قول نبی امت شنودی

خلافی در ره ملت نبودی

خداوندا چو توفیقم فزودی

ره تحقیق را با من نمودی

اگر صورت نبودی او نبودی

نمودی بود بودی و شنودی

ترا زیبد که سرّ کل نمودی

در معنی بصورت برگشودی

کجائی تو که دربود و جودی

تمامت را در اینجا بود بودی

توجانی و تنی و بود بودی

درین تن بود بود خود نمودی

اگر نه شیخ اینجا گاه بودی

یقین منصور تو با او نمودی

تو اینجا حاکم بود و وجودی

کنی هر چیز اینجاگه که بودی

کز آن روغن بسوزد همچو عودی

برآید از دماغش زود دودی

چه داند چرخ سرگردان چه بودی

که دیدار خود اندر وی نمودی

تو بودی آدم و آدم تو بودی

خودی خود تو در آدم نمودی

یکی دیدی ز یکی در وجودی

نبودی تا نبودی زانکه بودی

یکی دیدی از آن در یک نمودی

که اندر آتش معنی چو عودی

نمیدانی که در اوّل چه بودی

که این لحظه تو در گفت و شنودی

توئی دریا ولی جوهر نمودی

که دایم در صدف گوهر نبودی

از ایشان بازدانی تا چه بودی

که با ایشان تو در گفت و شنودی

تو دریائی و جان جوهر نمودی

چرا جوهر ز چنگ خود ربودی

مرا از وصل جانان رخ نمودی

گره این لحظه از کارم گشودی

من آدم را ندیدم آن تو بودی

که در ذرّات در گفت و شنودی