مرا عشقت جان در رخ نموده

ز جسمم زنگ آئینه زدوده

منم منصور اینجا رخ نموده

گره از کار عالم برگشوده

خدا با تست اینجا رخ نموده

ولیکن در دلست و دل ربوده

توئی آدم از ذات حق نموده

بسی گفته اناالحق هم شنوده

نبُد آدم تو بودی رخ نموده

گره از کار عالم برگشوده

منم آدم در اینجا رخ نموده

گره از کار عالم برگشوده

همه در آب بنگر رخ نموده

ببسته بُد گره خود برگشوده

بلا از خویش بین و تن فروده

اگر تو عاشقی کل داد او ده

بطون اوست جانان رخ نموده

بیک ره صورت او در ربوده

تو ذاتی این زمان رخ کل نموده

نمود جمله اشیا در ربوده

ترا لیلی است اینجا رخ نموده

گره از کاربسته برگشوده

چویار اینجاست دیدارت نموده

ابا تو گفته و از تو شنوده

گمان رفتست و دیدارت نموده

ترا هر لحظه صد معنی فزوده

منم بحر و منم جوهر نموده

منم دُرّ و منم دریاگشوده

چنانم در تجلّی گم ببوده

که این قطره بکل قلزم نموده

دمی عشقم ز جان هر رخ نموده

در اسرار کلّی برگشوده

چنان شو در همه یکتا نموده

که می خود گفته باشی یا شنوده

خدا با تست پیدا خود نموده

درت کلّی و معنی برگشوده

چنان در تست عقل اینجا ربوده

که گفته‌ست از تو و از تو شنوده

عجائب صورت معنی نموده

لطافت بر لطافت در فزوده