مگر عبدلولی دور از تکلف

ز استیلاست اولی بالتصرف

بدینسان بر نفوسش بی‌توقف

دهد حق باز تأثیر و تصرف

عما در نزد ارباب تصوف

احدیت بود آن بی‌تخلف

مفصل شد بیانش در تعرف

که تا چونست اقسام تکلف

ولی عقل و ملک باشند اشرف

که از خلقند اهل اولین صف

بدین دستور می‌باشد لطائف

بدینسان بر مراتب باش واقف

بدینسانست حال مرد عارف

که ز اسرار قدر گردید واقف

بود او در وجود اعلی و اشرف

بنزد عامه اندر رتبه الطف

مطالع با اضافه تاست کاشف

ز توفیقات حق از بهر عارف

کنم تفسیر مکر از بهر عارف

وی ارداف نعمر شد با مخالف

دمی از خود بمیر آنگه توقف

نما درحال ارباب تصوف

نفایس چیست اخلاق و معارف

خسایس زان پس اعمال مرادف

اگر چیزی در آن نبود مخالف

ز کشفش هم نباشد مرد خائف

خود این را واحدیت خواند عارف

تجلی دگر نزد مکاشف

بر آنعارف که از اصل است واقف

خود این باشد ز وصل الوصل کاشف

وفا بر حفظ آن عهد تصرف

چه باشد در مقامات تصوف

که دعوی ضد فقر است و تصوف

خلاف حفظ آن عهد تصرف

بود وقفیتت دور از تکلف

بما بین مقامینت توقف

بحال فقر و اعمال تصوف

نباشد جز بوفق حق توقف

ولایتهای این جمله لطایف

که شد مذکور گوید مرد عارف